Δημήτρης Δανίκας

Δυο - δυο στην μπανιέρα της παραπλάνησης δυο - δυο. Ακόμα καλύτερα. Βάστα με να σε βαστώ να αποφύγουμε και οι δυο τον γκρεμό. Διότι ο ξαφνικός έρωτας του Βαγγέλαρου για τον πέτσινο αριστερό Κυρ Φώτη είναι προφανής, ιδιοτελής και συγκυριακός. Εντελώς.

Σου λέει ο τύπος. Μόνος μου το πολύ πολύ να εξασφαλίσω κάπου  5%. Μπορεί και λιγότερο. Εξαρτάται από τις συνθήκες των επερχόμενων εκλογών. Αν δηλαδή έχω αναγκαστεί -με το περίστροφο των Τροικανών στον κρόταφο- να πετσκοκόψω ακόμα περισσότερο, μέχρι οριστικού αφανισμού, εκατομμύρια τρομοκρατημένους εργαζόμενους, μικρομεσαίους και ανέργους, συν γυναιξί και τέκνοις, ε τότε ούτε τον βουλευτικό μου θώκο δεν θα μου επιτραπεί να ζεσταίνω!

Ενώ δια του αθροίσματος του φοβερού, τρομερού και ανεπανάληπτου  κεντροαριστερού ρεύματος έχω πολλές πιθανότητες να επιβιώσω. Να εκλεγώ. Να εξασκώ την ρητορική μου δεινότητα. Να επινοώ νέους τρόπους προώθησης των προϊόντων μου. Οπως ο Αντρέας, ας πούμε. Με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Και έτσι ως παραγουνότριχα πνιγμένος και πατώντας στους ώμους του κυρ Φώτη, να επανέλθω τροποφαιοφόρος ως η εναλλακτική πρόταση ανάμεσα στον δεξιό Αντώνη και τον επιπόλαιο και Δραχμικό Αλέξη. Με δύο τρυγόνια ένα σμπάρο Made by Vagelis Benizelos.

Πονηρός ο βλάχος. Η σωτηρία δια της ενώσεως. Ενας τελειώμενος απ' εδώ, ένας πέτσινος αριστερός απ' εκεί, μας κάνουν μια μπλόφα εντελώς Νεοελληνική.

Κι εμείς; Εσείς; Εγώ; Εσύ; Ολοι αυτοί; Α, λάθος αγαπητέ μου. Λάθος και πλάνη.

Πρώτο: Επειδή όλοι μαζί δεν είμαστε ένα μάτσο βιόλες. Αλλο εσύ, άλλο εγώ.

Δεύτερο: Τουλάχιστον το ένα τρίτο της κοινωνίας είναι αναφανδόν με το μέρος της κυβερνητικής συμμαχίας. Με το σύστημα δηλαδή.

Τρίτο. Ενα μέρος που κολυμπάει στην θολούρα, θέλει να εκλαμβάνει τον Βαγγέλαρο ως γνήσιο μεταρρυθμιστή. Κούνια που σας κούναγε.

Και τέταρτο. Ανάμεσά μας -να μην πω αρκετοί εξ ημών και υμών- με πολιτικό IQ μπιφτεκιού, μπερδεύουν την ρητορική ικανότητα με την ανιδιοτελή και εντελώς εθνικοπατριωτική πολιτική.

Α, σου λέει. Ολα κι όλα. Ο Βαγγέλης ο πιο χαρισματικός όλων.

Πώς συμβαίνει, όταν δεν έχεις το look καταφεύγεις στο πίτσι πίτσι να  ρίξεις την γκόμενα; Ετσι ακριβώς.

Αρα το πρόβλημα δεν είναι ο Βαγγέλης. Το προβλημα είμαστε εμείς. Που ως Αφρικανοί του 17ου αιώνα, ανταλλάσσουμε και παραδίδουμε όλες τις πρώτες, χρυσοφόρες ύλες, για μερικά καθρεφτάκια και κάμποσα μπιχλιμπίδια. Και το τρισχειρότερο; Τους ευχαριστούμε. Τενκ γιου, τενκ γιου μάστερ. Τι να μας πω τώρα. Πάρε πέντε και λίγα είναι!