Δημήτρης Δανίκας

Όπως, για παράδειγμα η «ερωτική» σχέση Νίκου Παππά με Χρήστο Καλογρίτσα «Ημουν πειθήνιο όργανο και στρατιώτης του Παππά». Καλά να πάθεις Χρηστάρα. Όπως έλεγε και η νόνα μου «τα ήθελε ο κ@@ος σου παιδάκι μου» Και όπως η περίπτωση της Σοφίας Νικολάου. Για την οποία αδυνατώ να πιστέψω ότι έβαλε το δάχτυλό της στο βάζο με το μέλι. Το αποκλείω

Τι ακριβώς συμβαίνει; Βάλε τώρα με το νου σου. Ο καθένας κάνει τους υπολογισμούς του. Η φαντασία καλπάζει. Και άπαντες, οπαδοί και ψηφοφόροι όλων των κομμάτων ένα πράγμα πιστεύουν: φυσικά διαπλοκή, φυσικά διαφθορά, φυσικά εξαγορά και φυσικά δούναι και λαβείν. Από τη μπόχα να πιάνεις τη μύτη σου. Τα συμπεράσματα είναι απλά

Ένα λοιπόν. Διαπλοκή και διαφθορά μέρος του συστήματος κάθε εξουσίας και κάθε καθεστώτος. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Όλα τα καθεστώτα. Και όλα τα συστήματα. Από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» της μακαρίτισσας Σοβιετικής Ενωσης μέχρι την τελευταία μπανανία. Ασε τι γίνεται στην Αφρική. Ασε τι γίνεται στην Λατινική Αμερική. Και πάει λέγοντας. Οποιοι πιστεύουν ότι κάπου, κάποτε υπήρξαν η υπάρχουν πολιτικά αφεντικά με καθαρά χέρια, είναι κοινώς χαιβάνια!

Δύο λοιπόν. Οι συζητήσεις, οι φραστικές «πολεμικές» αντιπαραθέσεις και οι εκατέρωθεν καταγγελίες και αποκαλύψεις, στο τέλος της ημέρας λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και βολικά. Όπως λόγου χάριν συνέβη τότε με τα ονόματα των αντιπάλων του Αλέξη Τσίπρα που κρεμάστηκαν από τα μανταλάκια

Να τα προσπεράσουμε τα σκάνδαλα; Όχι φυσικά. Αλλά με τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία. Με κανονικές διαδικασίες. Και με αποτελέσματα. Και φυσικά ποτέ με πλάνη πως τάχα μου στο μέλλον δεν πρόκειται να επαναληφθούν όλα αυτά. Με απλά λόγια. Από τον ατελείωτο και εκκωφαντικό θόρυβο πλήθος σκανδάλων με Siemens, Novartis και εξοπλιστικά ποια τα αποτελέσματα; Ο Τσοχατζόπουλος και κάπως ο Παπαντωνίου. Ωδινεν όρος και έτεκεν μύν. Αμα σου μέλλει να πνιγείς ποτέ σου δεν πεθαίνεις. Εν Ελλάδι φυσικά

Τρία λοιπόν. Ποια η διαφορά ανάμεσα στα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) με τον τρίτο και καταιδρωμένο ΣΥΡΙΖΑ; Η απόσταση που χωρίζει τους επαγγελματίες από τους ερασιτέχνες. Η χαοτική διαφορά ανάμεσα στο πρωτότυπο και το Copy Paste. Από εδώ το Χόλιγουντ, από εκεί το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Ο θρίαμβος της «γνώσης» και η πανωλεθρία ενός περιπτερά που ονειρεύεται να γίνει μεγαλοεπιχειρηματίας. Τόσο απλά. Γι αυτό οι αντίπαλοι του Αλέξη έλεγαν και λένε «σας τσακώσαμε με τη γίδα στην πλάτη»

Τέσσερα λοιπόν. Το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το γνωστό. Να πιάνουμε τη μύτη μας. Οι πολίτες συμφιλιωμένοι με το σπορ. «Α» σου λένε «όλοι το ίδιο είναι». Τον πολιτικό όσο και να τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

Κάπως έτσι πορεύεται η συνείδηση των πολιτών. Κάπως έτσι συμφιλιωμένοι και υποταγμένοι ως θεατές αυτού του σπορ. Και κάπως έτσι όλοι στο ίδιο τσουβάλι.

Που σημαίνει το εξής. Η πανδημία κάποτε θα τελειώσει όμως η μπόχα ποτέ και πουθενά. Αντε γεια!