Βασίλης Τσακίρογλου

Το επιχείρημα ότι «η ζημιά έγινε, η τιμωρία του γιατρού δεν έχει πια καμία σημασία» θεωρητικά ίσως ευσταθεί. Πρακτικά, όμως, η ισχύς του είναι τουλάχιστον αμφίβολη -και το δράμα της κας Αλεξίας Έβερτ το αποδεικνύει για μία ακόμη φορά. Ο σύζυγός της, ο κ. Γιώργος Αλβέρτης έχει υποβιβαστεί σε ένα διανοητικά και ψυχικά διαταραγμένο άτομο, ο ιατρός που τον εγχείρησε στον εγκέφαλο καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δύο χρόνια φυλάκιση, απαλλάχθηκε όμως στο Εφετείο. Ναι, εάν ο νευροχειρουργός τελικά οδηγούνταν στη φυλακή, ο κ. Αλβέρτης όχι μόνο δεν θα ανακτούσε την υγεία του, αλλά δεν θα ήταν καν σε θέση να κατανοήσει ότι ένας από τους τρεις γιατρούς που τον καθήλωσαν οριστικά σε μια νηπιακή κατάσταση, τελικά τιμωρήθηκε.

Η κα Αλεξία Έβερτ, ένα από τα τραγικά πρόσωπα μιας σχεδόν απίστευτης ιστορίας πόνου, στην ανοιχτή επιστολή της που δημοσίευσε την προηγούμενη Κυριακή το Πρώτο Θέμα, κάνει λόγο για αποδείξεις που αποκαλύφθηκαν εις βάρος της ιατρικής ομάδας που εξετέλεσε την επέμβαση στον άντρα της. Και επιπλέον για νέες αποδείξεις που παρουσιάστηκαν στο Εφετείο και ενίσχυσαν, πάντα κατά την κα Έβερτ, την ορθότητα της πρωτοβάθμιας απόφασης εις βάρος του νευροχειρουργού κου Δημήτρη Ρολόγη.  

Η κα Έβερτ επιμένει ότι η αμέλεια των κατηγορούμενων γιατρών και ιδιαιτέρως του επικεφαλής τους, του κ. Ρολόγη αποδείχθηκε στη διάρκεια της πρώτης δίκης. Μολονότι η ίδια δηλώνει πίστη στη δικαιοσύνη, από το Εφετείο έφυγε βαθιά απογοητευμένη. Μαζί της, όσοι έχουν υποστεί τις παρενέργειες ιατρικών σφαλμάτων έμειναν να απορούν για άλλη μια φορά έως πού μπορεί να φτάσει ο περίφημος πέλεκυς της δικαιοσύνης, εάν ένα δικαστήριο έχει δικαίωμα να επιβάλει ποινή σε έναν θεράποντα της ιατρικής ή εάν οι γιατροί βρίσκονται εξ ορισμού στο απυρόβλητο.

Γνωστός μου πρόσφατα έσωσε την ηλικιωμένη μητέρα του από ακρωτηριασμό του ποδιού της, καθώς ένας κορυφαίος ειδικός είχε διαγνώσει κακοήθη όγκο στο μηρό της. Ο γιατρός, μάλιστα, είχε διατάξει την άμεση εισαγωγή της στο νοσοκομείο, καθώς ο καρκίνος ήταν, υποτίθεται, επιθετικής μορφής. Εάν ο γιός της δεν είχε την ψυχραιμία να επικοινωνήσει με ένα -δημόσιο μάλιστα- εργαστήριο στη Γαλλία, να στείλει τα δείγματα για βιοψία και να λάβει την απάντηση ότι ουδεμία υποψία καρκίνου ανιχνεύεται, η συγκεκριμένη γυναίκα θα τελείωνε τη ζωή της σε αναπηρικό καροτσάκι. Αντ' αυτού, ευτυχώς, πηγαίνει σχεδόν καθημερινά στο γυμναστήριο.

Αμφιβολίες, ελαφρυντικά κ.λπ. υπήρχαν και για τον Κόνραντ Μάρεϊ, τον γιατρό που βοήθησε τον Μάικλ Τζάκσον να κοιμηθεί για πάντα. Ωστόσο, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε τετραετή φυλάκιση. Εάν ο Μάρεϊ δεν είχε τιμωρηθεί, στη συλλογική συνείδηση των γιατρών όλου του κόσμου και όλων των φοιτητών ιατρικής, δεν θα είχε εγγραφεί το ότι οι ενέργειές τους έχουν κρίσιμο βάρος. Ότι από τις αποφάσεις τους κρέμονται ανθρώπινες ζωές και η μοίρα οικογενειών. Ότι, τελικά, κάποιος φταίει, ακόμη και μέσα στο χειρουργείο και, πως, με όποιο, ατελή έστω, ποινικό μηχανισμό εφαρμόζει η ανθρώπινη κοινότητα, υπάρχουν συνέπειες και για τον ιατρό, όχι μόνο για τον ασθενή και τους οικείους του. Αυτό μοιάζει εντελώς άδικο.