Βασίλης Στεφανακίδης

Δηλαδή η ψευδεπίγραφη μείωση της ανεργίας, με δουλειές των 300 και 400 ευρώ είναι δείγμα υγείας της οικονομίας;

Ο ετεροβαρής αναγκαστικός συνεταιρισμός του κράτους με τον πολίτη, όπου το κράτος παίρνει το 60% και ο εργαζόμενος καλείται να ζήσει με το 40% του ονομαστικού του μισθού είναι επιστροφή στην κανονικότητα;
Το υπερπλεόνασμα που δημιουργήσατε προκειμένου να το μετατρέψετε σε προεκλογικές παροχές προήλθε από την ανάπτυξη της οικονομίας ή από τη φορολογική αφαίμαξη , τις περικοπές των δημοσίων δαπανών, τη μη έκδοση νέων συντάξεων και τα μπαταχτσιλίκια του κράτους έναντι των προμηθευτών του;

Αν όμως, όπως ισχυρίζεστε, η χώρα γύρισε σελίδα με την έξοδο από τα μνημόνια γιατί δεν τολμάτε να βγείτε στις αγορές; Μήπως επειδή αυτές (οι αγορές) δεν έχουν πειστεί από τα εύθραυστα νούμερα της οικονομίας και γι’ αυτό κρατούν τα επιτόκια σε απαγορευτικά επίπεδα; Μήπως επειδή κρίνουν ότι αυτή η στοχευμένη παραχολογία στην εκλογική σας πελατεία δεν χρηματοδοτείται από την ανάπτυξη της οικονομίας αλλά από την ανακύκλωση της μιζέριας; Μήπως θεωρούν ότι αυτά που δίνετε τώρα είναι δανεικά από το μέλλον, το οποίο σκοπίμως ναρκοθετείτε, μια και κάποιος άλλος και όχι εσείς θα βρεθεί αντιμέτωπος του χρόνου με τις νέες τρύπες στην οικονομία;

Μήπως οι επενδυτές κάνουν ουρές στα σύνορα ποιος θα προλάβει να επενδύσει στη χώρα λες κι έχουμε κάτι σαν black year;

Μήπως οι νέοι επιστήμονες παραιτούνται από τις δουλειές που βρήκαν στο εξωτερικό για να επιστρέψουν στην πατρίδα και τις οικογένειές τους τώρα που η χώρα μετατρέπεται σε επενδυτικό Ελντοράντο;
Μήπως οι τράπεζές μας εξυγιάνθηκαν και μοιράζουν χρήμα για επενδυτικά σχέδια και δάνεια στην πραγματική οικονομία;

Μήπως οι Ελληνες πολίτες γλίτωσαν τα σπίτια τους και πλέον δεν κινδυνεύουν από πλειστηριασμούς; Μήπως οι τραπεζικοί λογαριασμοί εκατομμυρίων Ελλήνων ξεμπλοκαρίστηκαν πλέον και δεν δεσμεύονται τα όποια χρήματα μπαίνουν σε αυτούς;

Μήπως οι φόροι μειώθηκαν και οι πολίτες μπορούν πλέον να ζήσουν καλύτερα αν όχι όπως προ κρίσης τουλάχιστον όπως πριν από το 2015;

Ας μη γελιόμαστε. Ολοι μας γινόμαστε μάρτυρες ενός άθλιου επικοινωνιακού παιχνιδιού της κυβέρνησης, όπου ένας φτηνός εντυπωσιασμός με φιλοδωρήματα προσπαθεί να σκεπάσει την κακή πραγματικότητα. Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, κατά την οποία αυτά που θα βλέπουμε και θα ακούμε από την κυβερνητική πλευρά θα είναι εντελώς αντίθετα με αυτά που βλέπουμε με τα μάτια μας και θα προσπαθούν να μας βγάλουν τρελούς.
Με συμπαραστάτες πλέον τους Ευρωπαίους που και αυτοί τον Μάιο έχουν ευρωεκλογές και ουδείς γνωρίζει ποιος θα παραμείνει στη θέση του, κάνουν τα στραβά μάτια και σπρώχνουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Αυτοί οι ίδιοι που μέχρι τώρα πατούσαν πόδι και απαιτούσαν συμμόρφωση για πολύ υποδεέστερα προβλήματα και παρεκκλίσεις από τις απαιτήσεις τους.

Στον βωμό της συγκράτησης της εκλογικής της δύναμης, η κυβέρνηση δεν διστάζει να αφήσει πίσω της καμένη γη, με χιλιάδες προσλήψεις ορισμένου χρόνου, με εκατομμύρια σε κοινωνικά μερίσματα και παντοειδείς ρυθμίσεις ελπίζοντας με αυτό τον τρόπο να βελτιώσει το φιλολαϊκό της προφίλ, το οποίο έχει τρωθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια με τις αποφάσεις, τους ερασιτεχνισμούς και τα ιδεοληπτικά πειράματά της.

Τώρα, λοιπόν, ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων που πάντα στις προεκλογικές χρονιές άνοιγαν το πουγκί είτε υπήρχε η δυνατότητα είτε όχι. Η δοκιμασμένη και συνάμα αποτυχημένη μέθοδος αλλά και εξήγηση για το πώς καταντήσαμε έτσι.