Βασίλης Στεφανακίδης

Πορεύονταν, λοιπόν, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και πανηγύριζαν όταν κατάφερναν να ξεφύγουν από τις ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και αποκτούσαν εκπροσώπους στο Κοινοβούλιο. Και είναι αλήθεια ότι επειδή λειτουργούσαν και κινούνταν στον αντίποδα του ορθόδοξου Κ.Κ., που ποτέ δεν έκρυψε τους στόχους και τις επιδιώξεις του για κατάλυση της  κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είχαν πάντα ευρύτερες συμπάθειες από αυτά καθαυτά τα εκλογικά του αποτελέσματα. Ηρθαν όμως η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία και τα μνημόνια, και αίφνης η εκλογική δύναμη του κομματιού αυτού της Αριστεράς που στην πορεία του μετονομάστηκε σε ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς αύξησε θεαματικά τα ποσοστά του, αλλά και κέρδισε την κυβερνητική εξουσία.Και μετά ταύτα, αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια τόσο για το κόμμα της Αριστεράς όσο κυρίως για τον ελληνικό λαό και τη χώρα. 

Το πρώτο και καταλυτικό λάθος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι που πίστεψαν και πιστεύουν μέχρι τώρα ότι όλοι αυτοί που τους εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους έγιναν από τη μια στιγμή στην άλλη αριστεροί επαναστάτες και θα τους ζητούν τον λόγο αν δεν εφαρμόσουν όλα όσα ουτοπικά και γραφικά έλεγαν χρόνια τώρα  στα αμφιθέατρα, στις ταβέρνες και τα κάμπινγκ.
 Δηλαδή σαν κάποια υπέρτερη δύναμη να μετέτρεψε το 35% του ελληνικού λαού σε κομμουνιστές από τη μια στιγμή στην άλλη. Κι αν σε αυτούς προσθέσουμε το ΚΚΕ αλλά και τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και τις Κινήσεις, τότε προκύπτει ότι σχεδόν πάνω από τους μισούς Ελληνες είναι αριστεροί και κομμουνιστές!

Επειδή, λοιπόν, μέσα στο μυαλό αυτών που μας κυβερνούν υπάρχει μια τέτοια αριθμητική, γι’ αυτό και κάνουν όλες αυτές τις παλαβομάρες. Γιατί θεωρούν ότι έχουν μαζί τους το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού. Βλέπετε, τους είναι δύσκολο να αποδεχθούν ότι ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος είναι απλώς βολεψάκηδες, συμφεροντολόγοι και στυγνοί ωφελιμιστές. Πάνε με μεγάλη ευκολία από τα δεξιά στα αριστερά αρκεί να υπάρχει συναλλαγή και συγκάλυψη της αυθαιρεσίας και της λαμογιάς. Αρκεί να μην υπάρχει ξεβόλεμα και, φυσικά, να παραμένει πάντα ανοιχτή η προοπτική διορισμών και διευθετήσεων!
Τα ίδια έκαναν όταν κουνούσαν πράσινες σημαίες, τα ίδια όταν σήκωναν γαλάζιες, τα ίδια και τώρα με τις κόκκινες.
Η σημερινή κυβέρνηση, λοιπόν, δεν διδάχθηκε τίποτε από την «αχαριστία» του εκλογικού σώματος προς τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.: αφού συναλλάχθηκαν και νταραβερίστηκαν για δεκαετίες μαζί τους, όταν ήρθαν τα δύσκολα τους εγκατέλειψαν και έγιναν... αριστεροί! 

Ούτε της περνάει από το μυαλό ότι αφού πάρουν ό,τι είναι να πάρουν θα τους αδειάσουν όπως και τους προηγούμενους και θα πάνε στον επόμενο που θα δώσει περισσότερα στον προεκλογικό πλειστηριασμό υποσχέσεων.

Στο όνομα, λοιπόν, ενός τέτοιου κομματιού του λαού, έρχεται τώρα η κυβέρνηση από τη μια να κοροϊδεύει τον υπόλοιπο λαό με ασύστολα ψεύδη και να τον εκδικείται γιατί δεν τους πίστεψε και δεν συντάχθηκε μαζί τους και από την άλλη να επιχειρεί να κάνει πράξη όλα τα αριστερά απωθημένα δεκαετιών. Και αφού παρέδωσαν τα κλειδιά της οικονομίας και της κρατικής περιουσίας στους δανειστές, κρατώντας για τον εαυτό τους μόνο το δικαίωμα προσλήψεων στο Δημόσιο, το πεδίο άσκησης αριστερών πειραματισμών χωρίς τον μπαμπούλα της τρόικας ποιο είναι;

Μα η Παιδεία και η Δικαιοσύνη.

Ε, αυτό ακριβώς βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας τώρα. Πόλεμος χωρίς όρια, ούτε καν προσχήματα, με τη Δικαιοσύνη και τους δικαστές και φυσικά αυτοί που δήλωναν υπέρμαχοι κάθε λέξης του Συντάγματος τώρα γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους Σύνταγμα, ανεξάρτητους θεσμούς και κυρίως πολίτες.

Παράλληλα, μεσούντος του καλοκαιριού, καταπιάνονται για άλλη μία φορά με τον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας, τον οποίο πάντα η Αριστερά θεωρούσε προνομιακό της χώρο.
Αφού κατάργησαν τον νόμο Διαμαντοπούλου, προϊόν ευρείας διακομματικής στήριξης και επεξεργασίας, και επανέφεραν το καθεστώς λειτουργίας των πανεπιστημίων στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης αδιαφορώντας για τις ανάγκες της σημερινής ψηφιακής εποχής και του οξύτατου ανταγωνισμού σε διεθνές επίπεδο, καταπιάνονται τώρα με την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αντί το βασικό τους μέλημα να είναι η εξεύρεση υπολογιστών για όλα τα παιδιά και όλα τα σχολεία, αντί να φροντίσουν να υπάρχει διδακτικό προσωπικό σε όλα τα σχολεία της χώρας, αυτοί θεώρησαν ότι το μείζον είναι ο σημαιοφόρος στις παρελάσεις και οι προσευχές στα σχολεία. Δεν στέκομαι στο ανόητο του πράγματος, ούτε στα επιχειρήματα που έχουν ακουστεί για την κατάργηση της αριστείας. 

Απλώς θεωρώ το όλο θέμα μια αριστερή μπούρδα κοντά στις τόσες άλλες και τζάμπα μαγκιές. Οπως και το άλλο της κατάργησης των πανελλαδικών εξετάσεων που κάθε τόσο αναγγέλλουν, χωρίς καν να ξέρουν με ποιον τρόπο θα τις αντικαταστήσουν και πώς θα μπαίνουν τα παιδιά στα πανεπιστήμια με τον δικό τους, αριστερό τρόπο.

Και επειδή ακριβώς δεν ξέρουν πώς θα είναι το νέο σύστημα που πρώτα πρέπει να εφεύρουν, γι’ αυτό όλο και το αναβάλλουν. Τώρα λένε ότι θα τις καταργήσουν σε πέντε χρόνια, λες και ξέρουν πού θα βρίσκονται οι ίδιοι και οι ουτοπικές και ενίοτε βλακώδεις απόψεις τους τότε.
Σε ό,τι αφορά την προσευχή και την κατάργησή της, φρονώ ότι είναι θέμα χρόνου να τα πάρουν πίσω, καθώς οι ιεράρχες μας αυτή την περίοδο αναπαύονται και δεν ευκαιρούν να πουν δυο λογάκια στον αρμόδιο υπουργό ή στον  πρωθυπουργό. Οταν με το καλό επιστρέψουν, τότε θα δούμε πού θα πάνε όλες αυτές οι δηλώσεις περί μη ορθόδοξου λαού και Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας. Αλλωστε όλοι θυμόμαστε τι έπαθε ο Νίκος Φίλης όταν επιχείρησε να καταργήσει τα Θρησκευτικά. Καταργήθηκε ο ίδιος!