Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι και οι δυο πετυχημένοι στον τομέα τους. Έχουν την ιστορία τους, την πορεία τους και κυρίως δεν είναι ανεπάγγελτοι. Είχαν τις δουλειές τους και τις  καλές (φαντάζομαι) αμοιβές τους αλλά και την κοινωνική καταξίωση γι αυτό που κάνουν. Με την απόφαση τους να υποβάλλουν τα βιογραφικά τους για τις θέσεις του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου της νέας ΕΡΤ, σε τι αλήθεια αποσκοπούσαν;

Στον καλό μισθό μήπως;

Αμφιβάλλω γιατί δεν υπάρχουν πια καλοί μισθοί σε τέτοιους οργανισμούς του δημοσίου. Ούτε καν στις τράπεζες.

Στη εξουσία της θέσης; Μα  για ποια εξουσία μιλάμε, όταν θα είναι υποχρεωμένοι και να συνδιοικούν με τους “αγωνιστές” συνδικαλιστές αλλά και να λογοδοτούν κάθε τρεις και λίγο στο πολιτικό σύστημα που τους επέλεξε αλλά και όλους εκείνους που τους “βασάνισαν” ανηλεώς για λόγους διαφάνειας (και προσωπικής ατζέντας και προβολής θα προσέθετα) επί 10 ώρες στη Βουλή;

Για το προσωπικό στοίχημα να φτιάξουν μια τηλεόραση πρότυπο όπως ανέφεραν στο όραμα που παρουσίασαν; Να το δω και να μην το πιστεύω. Και τούτο γιατί αν θέλει κανείς να φτιάξει ένα οποιοδήποτε νέο προϊόν, το πρώτο που πρέπει να  έχει είναι ελευθερία κινήσεων και επιλογών αλλά και μπάτζετ.

Στην προκείμενη περίπτωση η νέα διοίκηση  είναι υποχρεωμένη να δουλέψει με το ανθρώπινο δυναμικό και υλικό που υπήρχε στην παλιά ΕΡΤ και η οποία δεν διακρινόταν για τις επιτυχίες και την τηλεθέαση της ούτε καν  για τις ποιοτικές σειρές και παραγωγές.

Επομένως δεν είναι μαζοχισμός να θέλει κανείς να  βάλλει κανείς το κεφάλι του στον πάγκο του χασάπη και με τόσους μπαλτάδες να αιωρούνται πάνω του;

Κανονικά τέτοιες θέσεις έπρεπε να διεκδικούνται και να καταλαμβάνονται είτε μέσα από το πολυπληθές προσωπικό της ΕΡΤ ούτως ώστε μετά από την δεδομένη “αποτυχία”, να επιστρέφουν στη βολή της μονιμότητας της προηγούμενης θέσης τους, είτε αργόσχολοι κομματικοί, άντε και απελπισμένοι άνεργοι που δεν βρίσκουν αλλού δουλειά και αποδέχονται  ακόμα και τον διακομματικό διασυρμό.

Άνθρωποι όμως σαν τον Τσακνή και τον Ταγματάρχη που δεν έχουν να αποδείξουν σε κανένα τίποτα γιατί το βιογραφικό τους τα λέει όλα, κατά την άποψη μου κακώς ενεπλάκησαν και πρόσφεραν και  υπερκομματικό άλλοθι. Και άντε να δεχθώ ότι το είδαν σαν προσωπική πρόκληση. Μόλις όμως είδαν αυτή τη γελοία παράσταση στην επιτροπή της Βουλής και τις επαίσχυντες ερωτήσεις και τοποθετήσεις που έφθασαν μέχρι του σημείου   να τους βγάζουν ψεύτες για δήθεν βαφτιστήρια, έχω τη γνώμη πως έπρεπε να σηκωθούν, να ευχαριστήσουν τον υπουργό για την επιλογή τους και να  παραδεχθούν ότι έκαναν λάθος στην απόφαση τους και να αφήσουν σύξυλους όλους αυτούς τους   εισαγγελείς με τον κοινοβουλευτικό μανδύα.

Δεν το έκαναν και τώρα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι μάγοι και θαυματοποιοί  και μέσα σε ένα τρίμηνο να παρουσιάσουν έργο που θα ικανοποιεί τη Ζωή, τη Ραχηλ. τον Νικολόπουλο και τους άλλους κέρβερους, της Δημοκρατίας, του πλουραλισμού, του πολιτισμού και πάνω απ' όλα της διαφάνειας και του σεβασμού των αγωνιστών απολυμένων.

Τι να πω, καλή επιτυχία και στους δυο και μακάρι να διαψεύσουν αυτές τις επιφυλάξεις.