Βασίλης Στεφανακίδης

Κάτι ανάλογο, φαίνεται πως συμβαίνει και τώρα, με το θέμα των εκλογών, όπου από τη μια υπάρχει η εικόνα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις και από την άλλη διαμετρικά διαφοροποιημένη,  αυτή που εκπέμπει η κοινωνία και μένει να αποδειχθεί.

 Όποιος έχει την ευκαιρία  αλλά και τη διάθεση να συνομιλήσει με  συμπολίτες απ' όλα τα κοινωνικά και επαγγελματικά στρώματα, όποιος ανακατευτεί και ακούσει τους ανθρώπους που “δεν έχουν φωνή”, αλλά είναι πλημμυρισμένοι από θυμό και οργή, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως χρειάζεται επειγόντως ψυχαναλυτή.

Κι αυτό γιατί θα ακούσει σοβαρούς κατά τεκμήριο γιατρούς  και δικηγόρους να  λένε  χωρίς ίχνος ενοχής πως θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Θ' ακούσει ανθρώπους που στη ζωή τους δεν είχαν ψηφίσει  άλλο κόμμα πλην Νέας Δημοκρατίας να δηλώνουν τώρα, ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Θα ακούσει τους πρώην Πασόκους να μοιράζονται σε όλο το τόξο, (Συνταγματικό και μη) και ψάχνεις με το κιάλι κάποιον που παραμένει στο χώρο  και ψηφίζει Ελιά.

Και φυσικά ούτε για δείγμα στη νεολαία δεν ακούς για τα συγκυβερνώντα κόμματα. Η νεολαία παρουσιάζεται μοιρασμένη σε ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι και...ΧΑ!

Είναι αλήθεια βέβαια, πως απ' όπου πέρασε η λαίλαπα του ΔΝΤ και εφαρμόστηκαν οι συνταγές του, το πολιτικό τοπίο  γκρεμίστηκε συθέμελα.

 Όμως  στη δική μας περίπτωση, αυτό που διέφυγε  απ' αυτούς που διαχειρίστηκαν και διαπραγματεύτηκαν με τους δανειστές, είναι πως δεν αρκεί που γλίτωσαν την επίσημη χρεοκοπία της χώρας όταν άφησαν χρεοκοπημένους και εξαθλιωμένους στην πλειονότητα τους πολίτες.

Το χειρότερο όμως  είναι ότι, δεν δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να γεννηθεί η ελπίδα πως τα λάθη του παρελθόντος δεν θα επαναληφθούν, οι θυσίες πιάνουν τόπο και αν μη τι άλλο το κέρδος  από την κρίση είναι ότι φτιάχνεται ένα σύγχρονο κράτος που εφεξής θα δίνει ευκαιρίες στους άξιους χωρίς διακρίσεις και δεν θα τιμωρεί τους συνεπείς και τους νομοταγείς.
Το υδροκέφαλο κράτος ,κατασκεύασμα του πολιτικού συστήματος των τελευταίων 30-40 χρόνων και το οποίο μετατράπηκε μοιραία, σε πηγή όλων των δεινών, επί της ουσίας δεν το άγγιξαν.

Αυτό τον δισταγμό και το φόβο να κόψουν μαχαίρι όλους τους περιττούς υπαλλήλους και οργανισμούς, θα τον πληρώσουν τώρα, από τους καμένους  του ιδιωτικού τομέα (εργαζόμενους , υποαπασχολούμενους και άνεργους).

Τα υποζύγια του ιδιωτικού τομέα και οι επαγγελματίες που φυτοζωούν, δεν αντέχουν να βλέπουν το μονιμοποιημένο αραλίκι σε αραχνιασμένες και αντιπαραγωγικές  δημόσιες υπηρεσίες ακόμα κι αν τους έχει κοπεί ο 13ος και ο 14ος μισθός, γιατί απλούστατα έξω από το δημόσιο, οι περικοπές είναι πολλαπλάσιες και το άγχος της διακράτησης της θέσης ανυπολόγιστο. Όχι φυσικά πως και οι Δημόσιοι υπάλληλοι θα τους... επιβραβεύσουν. Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος!

 Ωραία και μπράβο  λένε ,που Σαμαράς και Βενιζέλος, έσωσαν τη χώρα από τη χρεοκοπία και την κράτησαν μέσα στο ευρώ. Καλά έκαναν κι έσωσαν τις τράπεζες από το λουκέτο.
Τι έκαναν όμως για τους ανθρώπους; Ανθρωποθυσίες για να εξευμενίσουν τους θεούς της τρόικας; Χαράτσια, φόροι επί φόρων και δημεύσεις ( στην πράξη)  περιουσιών που αποκτήθηκαν με το μόχθο και τον ιδρώτα 2 και 3 γενεών.

Θα τρίβουν τα μάτια τους, μου λένε άνθρωποι που δεν τους είχα για ακραίους και αποφασισμένους να το κάνουν Κούγκι.

 Ένας  μάλιστα, γιατρός καθηγητής, έσπευσε να με προετοιμάσει να μην κανονίσω την καλοκαιρινή άδεια, γιατί με περιμένει πολλή δουλειά!
Ειλικρινά δεν ήξερα τι να απαντήσω όπως δεν ξέρω πια, με ποιους να πάω και ποιους ν' αφήσω!