Βασίλης Στεφανακίδης

Καλώς ή  κακώς , (το κακώς μάλλον υπερισχύει)  ο Σαμαράς πήρε  την απόφαση του ξαφνικού θανάτου της ΕΡΤ, θέλοντας να δείξει πυγμή και να στείλει μήνυμα στους συν-εταίρους του, για την «αποφασιστικότητα» του, αλλά και στους συνδικαλιστοπατέρες που γενικώς χρεώνονται  πολλά  από τα αμαρτήματα του δημόσιου τομέα.

Οι συν-εταίροι διαφώνησαν οριζοντίως και καθέτως και τον απείλησαν πως αποφασιστικός μπορεί να είναι όσο θέλει, αλλά  όχι και πρωθυπουργός αν επιμείνει.

Ο από μηχανής Θεός κατά την αρχαιοελληνική τραγωδία, αυτή τη φορά είχε το  όνομα του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας

Κ.Μενουδάκου.

Όμως φευ,  ενώ στην αρχαιότητα οι χρησμοί  της Πυθίας ήταν κατανοητοί  από τους ενδιαφερόμενους, σήμερα  οι χρησμοί του κ. Μενουδάκου  έχουν συσκοτίσει τους πάντες. Κάθε κόμμα δίνει τη δική  του εξήγηση  για το τι  ακριβώς εννοούν οι διαταγές Μενουδάκου ενώ υπάρχουν και περίπου 80.000 νομικές ερμηνείες όσοι και οι νομικοί της χώρας!

Χώρια οι ερμηνείες  που δίνουν οι συνδικαλιστές, οι εργαζόμενοι  και οι αρχικαφενόβιοι ανά την  επικράτεια.

Με τούτα  και με εκείνα, ενώ στην αρχή πιστέψαμε πως  η συνεδρίαση των αρχηγών των τριών κομμάτων είχε θετική κατάληξη, γιατί έγιναν αμοιβαίες υποχωρήσεις και πρυτάνευσε το συμφέρον της χώρας, να που σήμερα μετά τις απανωτές διαρροές και τοποθετήσεις τους, να κρεμόμαστε και πάλι από την αποψινή τους συνάντηση που θα γίνει και πάλι μέσα σε μια θολούρα.

 Θα ανοίξει  η ΕΡΤ και ποιος θα την  ανοίξει; Με ποιους εργαζόμενους , τους παλιούς ή νέους; Είναι  οι μπάρες  ανοικτή τηλεόραση  ή  όχι, αφού κλειστή θεωρείται η μαύρη οθόνη; Όταν λέμε εκπομπή προγράμματος,  τι ακριβώς εννοεί ο δικαστής; Επαναλήψεις και ντοκιμαντέρ ή  θέλει και ενημερωτικές εκπομπές κι αν ναι, ποιος θα τις κάνει και με ποιού εντολή; Ποιος θα είναι φορέας, ο παλιός ή ο υπό σκέψη δημιουργίας και διάφορα τέτοια.

Με μια κουβέντα μύλος.

Φαίνεται ότι όλα τα άλλα, τα λύσαμε και τώρα η μόνη μας έγνοια είναι τι θα γίνει με τη δημόσια τηλεόραση.

Στα παλιά  μας τα παπούτσια οι 1,5 εκατ. άνεργοι, στα παλιά μας τα παπούτσια οι χιλιάδες υποσιτιζόμενοι συμπατριώτες μας, οι εκατοντάδες χιλιάδες νεόπτωχοι, ο διαλυμένος κρατικός μηχανισμός, η ψυχορραγούσα δημόσια υγεία αλλά και η νέα τρύπα των 4 δισ. του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα του ΕΟΠΠΥ που προοιωνίζει νέα χαράτσια για να λειτουργήσει στοιχειωδώς.

Προφανώς  δεν είμαστε σοβαροί ούτε εμείς που καθόμαστε και τους ακούμε να τσακώνονται και να απειλούν  ο ένας τον άλλον με εκλογές, όπως δεν είμαστε σοβαροί αφού αυτούς επιλέξαμε να διαχειριστούν τη μεγαλύτερη κρίση της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Κι είναι  η καλύτερη εξήγηση γιατί φθάσαμε  εδώ που φθάσαμε . Και αρκετά με το χάϊδεμα αυτιών, του και καλά «σοφού λαού»!

Κάποτε  πρέπει να ειπωθεί πως κι οι λαοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών, όπως δεν είναι άμοιροι ευθυνών λαοί που εξέλεξαν και ανέχτηκαν δικτάτορες κάθε  απόχρωσης, φασίστες, ναζιστές  και παρανοϊκούς που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα.