Βασίλης Στεφανακίδης

Η αλήθεια είναι ότι η χρονιά που διανύουμε θα είναι η χειρότερη από τότε που μπήκαμε στην οικονομική κρίση και αυτό το παραδέχεται σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες ακόμα και ο υπουργός Οικονομικών.
Εχουμε να δούμε και να βιώσουμε πολλά ακόμα φαινόμενα, απ’ αυτά που κάνουν τον γύρο του κόσμου και μας εμφανίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ ως χώρα με βαθιά επισιτιστική κρίση. Και τούτο γιατί απλώς θα προστεθούν πάνω μας και οι ωριμάνσεις των νέων μέτρων, που είναι απότοκα του τελευταίου μνημονίου το οποίο αποδεχθήκαμε για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση από τους πιστωτές. Και μπορεί η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει πως αυτά ήταν τα τελευταία μέτρα, εντούτοις καθημερινά διαπιστώνουμε πως με την εξειδίκευση των εφαρμοστικών διατάξεων προκύπτουν πρόσθετες επιβαρύνσεις είτε στους μισθούς είτε στις φορολογικές μας υποχρεώσεις.
Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι η κυβέρνηση δεν φροντίζει ή αδυνατεί να βάλει ένα μικρό έστω δίχτυ προστα-σίας για τους πιο αδύναμους και ευπαθείς της κοινωνίας, οι οποίοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Εχουν αφεθεί όλοι στην τύχη τους χωρίς κάποια πρόνοια -έστω- για τα στοιχειώδη της διατροφής και της φαρμακευτικής περίθαλψης.

Ετσι, οι εικόνες με τα απλωμένα χέρια για μια σακούλα δωρεάν πορτοκάλια που μοίραζαν οι παραγωγοί και έκαναν τον γύρο του κόσμου μπορεί να μην αντανακλούν την πραγματική κατάσταση στη χώρα μας και να μας μειώνει ως έθνος η κίτρινη μιντιακή εκμετάλλευση, αλλά δεν είναι καθόλου ψέμα ότι πολλοί συμπολίτες μας στην πραγματικότητα έχουν έντονη ανάγκη από μια σακούλα δωρεάν τρόφιμα. Και μπορεί λόγω υπερηφάνειας και προσωπικής αξιοπρέπειας να μην μπαίνουν όλοι στις ουρές των συσσιτίων ή να μην ψάχνουν στα σκουπίδια των σούπερ μάρκετ, εντούτοις τα δράματα που κρύβονται πίσω από τους τοίχους ακόμα και για συνανθρώπους της διπλανής πόρτας είναι άπειρα.

Από την άλλη, κατανοώ και την αγωνία της κυβέρνησης να δείξει έστω και καθυστερημένα ένα πρόσωπο αξιόπιστο και να δώσει έναν λόγο-συμβόλαιο προς τους ξένους ηγέτες, που μας έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία να κρατηθούμε στο ευρώ και στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Πέραν τούτου, όμως, υπάρχουν κάποια νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, τα οποία δεν επιτρέπεται να τα αφήσει ανεκμετάλλευτα.

Κι αυτά είναι η δημόσια και ανερυθρίαστη ομολογία του ΔΝΤ πως έκανε λάθος στους υπολογισμούς του, που οδήγησαν τόσο σε σκληρότερα μέτρα για τους Ελληνες όσο και σε αποτυχία του προγράμματος.

Αυτή η πρωτάκουστη ομολογία αποτελεί ένα ισχυρό επιχείρημα για έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων ώστε να χαλαρώσει η θηλιά γύρω από τους Ελληνες και να μπορέσουν να πάρουν ανάσα και, φυσικά, για ένα νέο «κούρεμα» του χρέους -μετά τις γερμανικές εκλογές- ώστε να γίνει το χρέος βιώσιμο. Μέχρι τότε, όμως, είναι αδήριτη ανάγκη να αναλάβει κάποιος από την κυβέρνηση να συντονίσει άμεσα ενέργειες και πρακτικές που θα συνδράμουν στις ευπαθείς ομάδες με κάθε τρόπο. Είμαι βέβαιος πως από κάπου μπορούν να βρεθούν μικρά κονδύλια γι’ αυτόν τον σκοπό, όπως βρέθηκαν για τους ξεσηκωμένους αγρότες των μπλόκων χωρίς να παραβιαστούν οι συμφωνίες με την τρόικα.

Σε διαφορετική περίπτωση και επειδή η χρονιά είναι μακριά και οι μέρες ατελείωτες, πολύ φοβάμαι ότι οι σκηνές προσεχώς στους δρόμους δεν θα θυμίζουν ευρωπαϊκή χώρα αλλά υποσαχάρια.
Γιατί καλές οι προσπάθειες της κυβέρνησης να δείξει ένα σοβαρό πρόσωπο με πυγμή και να στείλει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι ο χαβαλές τελείωσε και πως υπέρτατος στόχος είναι η διάσωση της χώρας από τον όλεθρο, αλλά, προς Θεού, μην αντιμετωπιστούν ως περιττό βάρος οι συμπολίτες μας που η κρίση τους έκανε να μην έχουν στον ήλιο μοίρα.