Βασίλης Δαλιάνης

Έχει αναγκάσει την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να «ανατρέψει το δημοψήφισμα του 2015», προωθώντας «πολιτικές που οδήγησαν στο ξεπούλημα της ελληνικής περιουσίας». 
Την ίδια περίοδο η Ε.Ε. προετοίμασε την «ισλαμοποίηση« της Ευρώπης, ενώ παράλληλα συνέβαλε στην ενίσχυση των ποσοστών της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και εσχάτως σε αυτήν των ποσοστών της AfD στη Γερμανία. Στον ελεύθερο χρόνο της, η Ε.Ε. «επιβάλει νεοφιλελεύθερες πολιτικές» που διαλύσουν τον Νότο, ενώ την ίδια στιγμή «δεν επιβάλει κυρώσεις (ήτοι λιτότητα) σε χώρες που δεν σέβονται τους δημοσιονομικούς κανόνες, όπως η Γαλλία, διότι η Κομισιόν του Προέδρου Γιούνκερ συμπαθεί τους Γάλλους». 

Πραγματικά εντυπωσιακά αποτελέσματα για μια «Ε.Ε. τεχνοκρατών, η οποία καταρρέει».

Η απόδοση ευθυνών στην Ευρωπαϊκή Ένωση για όλες τις εσφαλμένες πολιτικές, με τα τραγικά αποτελέσματα, τις οποίες ακολούθησαν (και σε κάποιον βαθμό εξακολουθούν να ακολουθούν) συγκεκριμένοι ηγέτες κρατών – μελών δεν είναι κάτι καινούριο. 

Ποιος πρωθυπουργός ή Πρόεδρος κράτους - μέλους της Ένωσης θα δεχόταν να ομολογήσει ότι τα «έκανε θάλασσα»; Ποιος πολιτικός θα ομολογούσε στους ψηφοφόρους του ότι απέτυχε παταγωδώς; Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ο καλύτερος στόχος. Δίπλα σε αυτούς τους απατεώνες πολιτικούς και οι γνωστοί χρήσιμοι ηλίθιοι. «Η Ε.Ε φταίει για όλα». 

Τελευταίο παράδειγμα, τα γεγονότα στην Καταλονία.  Οι σοκαριστικές εικόνες της ωμής βίας των αστυνομικών αρχών εναντίον πολιτών δεν θα μπορούσαν παρά να προκαλέσουν οργή. Όχι μόνο στην ίδια την Καταλονία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο εύκολος στόχος;  Μα φυσικά η Ε.Ε.  Οι ανοησίες που έχουν ακουστεί ξεπερνούν κάθε άλλη προσπάθεια απαξίωσης της Ε.Ε.

Από την αποπομπή της Ισπανίας από την Ε.Ε., μέχρι την αποστολή Ευρωπαϊκού στρατού (!)  ορισμένοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί αναλυτές και οικονομολόγοι, επανέλαβαν την γνωστή ιστορία. «Φταίει η Ε.Ε.

Η μοναδική εύλογη κριτική θα μπορούσε να αφορά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Κομισιόν είναι, πράγματι, ο θεματοφύλακας των Συνθηκών. Και η Κομισιόν του Προέδρου Γιούνκερ προτίμησε για ακόμα μια φορά τη μεσοβέζικη πολιτική τοποθέτηση από την πλήρη καταδίκη της κυβέρνησης του Μαριάνο Ραχόι, για τον τρόπο με τον οποίον αντιμετώπισε απλούς πολίτες στην Καταλονία. 

Η Συνθήκη της Λισαβόνας στο άρθρο «1α» αναφέρει ρητώς ότι «Η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες. Οι αξίες αυτές είναι κοινές στα κράτη μέλη εντός κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών.»


Την ίδια στιγμή που τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα κατηγορούν την Ε.Ε ότι μετατρέπεται σε ένα υπερκράτος  χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, ζητούν από την Ε.Ε. να επέμβει στα εσωτερικά ζητήματα ενός κράτους -μέλους. 

Ξεχνούν όμως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι κράτος. Η Ε.Ε. δεν είναι -καλώς η κακώς  Ομοσπονδία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κυρίως τα κράτη – μέλη της και δευτερευόντως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ήτοι, άμεσα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι όλων των Ευρωπαίων πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τόσο ισχυρή, όσο τα κράτη -μέλη της θέλουν να είναι. Μέχρι να υπάρξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, το κυτίο παραπόνων δεν βρίσκεται ούτε στο κτήριο  Berlaymont, ούτε στο Europa των Βρυξελλών. Βρίσκεται μόνο στα κράτη -μέλη.