Βασ. Αναστασόπουλος

Δεν υπάρχουν, ωστόσο, διαστάσεις. Δεν υπάρχει καν υπόθεση, δεν υφίσταται σκάνδαλο. Είναι, άλλωστε, γνωστό τοις πάσι: πουθενά στον κόσμο δεν δρουν φαρμακο-βιομηχανικά καρτέλ. Πουθενά στην υφήλιο -και ειδικά στην Ελλάδα- δεν υπάρχουν «ορδές» από άπληστους και ανενδοίαστους κρατικούς, κομματικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, που λειτουργούν με βάση το «ποιος δίνει τα περισσότερα». Συνεπακόλουθα, είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν και επίορκοι ιατροί, που βρίσκονται στα «payroll» των καρτέλ, πρόθυμοι να... εξαγοραστούν και να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα, εάν η τιμή -ουχί του φαρμάκου- είναι σωστή. Συνεπώς, δεν υπάρχει τίποτα που θα πρέπει να διερευνηθεί...

Έτσι μας λένε κάποιοι. Ότι, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε και «επώαζε» την υπόθεση Novartis εδώ και ενάμιση χρόνο, δεν υπάρχει και υπόθεση... Ότι, καθώς η κυβέρνηση επέλεξε να φέρει το ζήτημα στο φως, αμέσως μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια για τη Μακεδονία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ε, τότε δεν υφίσταται και κανένα ζήτημα. Το FBI, επιχειρηματολογούν, που ερευνά την υπόθεση, δεν αναζητά ευθύνες πολιτικών, αλλά ιατρών και μιας συγκεκριμένης εταιρείας. Πρόκειται, συνεπώς, για ένα καθαρά ιατρικό σκάνδαλο. Που δεν «αγγίζει» κανέναν πολιτικό -ειδικά στη χώρα μας. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε... Έτσι είναι, εάν ανήκετε σε εκείνους που θεωρούν πως δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη πίσω από κρατικούς λειτουργούς που τα «παίρνουν» και πως, εάν υπάρχει και πολιτική ευθύνη, τότε δεν αξίζει και να εξεταστούν οι πιθανότητες-ενδείξεις-μαρτυρίες ότι υφίσταται και ποινική. 

Η κυβέρνηση, από την άλλη, όπως διεφάνη και από την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, υποπίπτει σε ένα μέγιστο, πολιτικά και ηθικά, σφάλμα. Μετατρέπει το τεκμήριο της αθωότητας σε τεκμήριο ενοχής, καλώντας τα πολιτικά πρόσωπα να αποδείξουν ότι είναι αθώοι. Πώς αντιδρούν εκείνοι; Προτού ακόμα αποδειχθεί -και θα είναι ευχής έργον για τον πολιτικό βίο του τόπου να συμβεί αυτό- η αθωότητά τους, καταθέτουν μηνύσεις και απειλούν ότι οι υπεύθυνοι για την σκευωρία που στήθηκε εις βάρος τους, όπως υποστηρίζουν, θα «τιμωρηθούν» και θα «λογοδοτήσουν». Ποτέ άλλοτε, σε μία χώρα που οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και που δεν μάθαμε ποτέ το πώς, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στη διακυβέρνησή της δεν απέφυγαν τόσο πολύ τη λογοδοσία -και δεν περιορίστηκαν σε αυτό, αλλά ανερυθρίαστα κουνάνε και το δάχτυλο...

Πέρα και πάνω απ' όλα όμως, ως πολίτης αυτής της χώρας, που απαιτεί και θεωρεί ότι δικαιούται -αφελώς, έστω- ισονομία για όλους, ασχέτως αξιώματος, θα περίμενα απ' όλους τους φερόμενους ως εμπλεκόμενους στην υπόθεση πολιτικούς, αλλά και από την ίδια την κυβέρνηση, να βγουν στη Βουλή και να θέσουν, ευθέως και με γενναιότητα, ζήτημα κατάργησης του κατάπτυστου νόμου περί ευθύνης υπουργών. Θα περίμενα κυβέρνηση και αντιπολίτευση να ομονοήσουν έστω σε αυτό και να εκκινήσουν από κοινού τις διαδικασίες για την αλλαγή του Συντάγματος. Δυστυχώς, δεν το έπραξαν... Ε, άι στο δι@ολο!