Βασ. Αναστασόπουλος

Έτσι ξεκινούσε η χθεσινή δημοσίευση στο protothema.gr αναφορικά με την αντίδραση της Εκκλησίας στις προθέσεις της κυβέρνησης να νομοθετήσει την αλλαγή φύλου ήδη από την ηλικία των 15 ετών. Είναι η ίδια Εκκλησία, η οποία, μόλις προχθές, αποφάσιζε επίσης να υψώσει τείχος και να πει «όχι» στον διαχωρισμό της από το Κράτος. Το επιχείρημά της γι’ αυτή την άρνηση ήταν, κατά βάση, ότι η Εκκλησία είναι «μάνα του λαού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται» -και, συνεπώς, δεν θα μπορούσε ποτέ να ζητήσει το χωρισμό από το λαό της.

Κατά την Εκκλησία, λοιπόν, το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου «προκαλεί το αίσθημα της κοινωνίας, τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας». Από κοντά, στο ίδιο και ακόμα σκληρότερο ύφος, «συνεπικουρεί» και η Ιερή Κοινότητα του Αγίου Όρους. «Θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους τους» λέει χαρακτηριστικά.

Φευ, οι πρόγονοί μας είναι μάλλον καλά εκεί που βρίσκονται. Αλλιώς θα είχαν προλάβει να «σκανδαλιστούν» από τα... σκανδαλώδη φορολογικά προνόμια, που απολαμβάνουν οι μόνες της Αθωνικής Πολιτείας. Ιδού ένα ζήτημα, που «προκαλεί», θα έλεγε κανείς, «το αίσθημα της κοινωνίας», αλλά η αριστερή κυβέρνηση δεν έχει ακόμα τολμήσει να το... αγγίξει.

Μια αριστερή κυβέρνηση που, προφανώς, δεν συμμερίζεται το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Και καλά κάνει. Θα ήταν παράλογη, από κάθε άποψη, η προσφυγή στη συνθηματολογία που κυριάρχησε κατά την «μαύρη» ιστορική περίοδο της Χούντας των συνταγματαρχών. Η Εκκλησία, ωστόσο, συνεχίζει να πορεύεται με αυτό το... όραμα. Και να το αναδεικνύει σαφέστατα, με κάθε ευκαιρία, ως «πυρήνα» της ιδεολογίας και της φρασεολογίας της.

Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε πίσω στα «ακανθώδη» ζητήματα, που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει σε σύγκρουση με την Εκκλησία και το -ομολογουμένως, μεγάλο- ποίμνιό της. Προτίμησε να «θυσιάσει» έναν πραγματικά αριστερό υπουργό -τον κ. Φίλη- και να υποχωρήσει στο ζήτημα των Θρησκευτικών. Τώρα, ο πρωθυπουργός γίνεται «persona non grata» για το Άγιο Όρος και «κόκκινο πανί» για τους ιεράρχες. Μπορεί, άραγε, να κάνει και πάλι πίσω; Θα ήταν αρκετή μία ρύθμιση, που θα επιτρέπει τον νομικό επαναπροσδιορισμό του φύλου από τα 17, αντί για τα 15 έτη; Θα έφτανε μια τέτοια «πυροσβεστική» λύση ή θα υποχρεωθεί ακόμα και στην απόσυρση του νομοσχεδίου;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά θα εξαρτηθεί, εν πολλοίς, και από την στάση της αντιπολίτευσης. Θα επιμείνουν τα υπόλοιπα κόμματα -και, κυρίως, η ΝΔ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι- στην στείρα αντιπαράθεση με την κυβέρνηση; Ή θα αποδείξουν ότι είναι φιλελεύθερα και προοδευτικά όχι μόνο κατ’ επίφαση, αλλά και στην ουσία;

Το ερώτημα μας αφορά όλους. Θέλουμε ένα κοσμικό κράτος, με αλλαγή της υπάρχουσας συνθήκης εμπλοκής της Εκκλησίας σε θέματα κρατικής αρμοδιότητας; Ή προτιμάμε ένα κράτος που θα υπόκειται σε έλεγχο από αναχρονιστικές απόψεις και ιδέες 2.000 ετών;

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα...