Βασ. Αναστασόπουλος

Απ' όταν ο μονόλογος του παρουσιαστή της βραδιάς, Τζίμι Κίμελ, μετατράπηκε σε... μανιφέστο κατά του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Ήταν φανερό ότι το Χόλιγουντ ήθελε να χρησιμοποιήσει την τηλεοπτική δυναμική των Όσκαρ, για να στείλει μήνυμα κατά του ρατσισμού και υπέρ της διαφορετικότητας. Κι έτσι, στον «βωμό» της πολιτικοποίησης της τέχνης, θυσιάστηκε η ίδια η τέχνη. Η πεμπτουσία του σινεμά. Η μαγεία. Όλα όσα πρεσβεύει, δηλαδή, η αδιαμφισβήτητα καλύτερη ταινία της χρονιάς: το πολυσυζητημένο «La La Land».

Έπρεπε να το έχουμε δει να έρχεται. Τα σημάδια, άλλωστε, ήταν εκεί. Όταν το Όσκαρ για το Μέικ Απ κατέληξε σε μία από τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς, το «Suicide Squad», φάνηκε ότι η Ακαδημία ήθελε να... αυτοκτονήσει.

Σε μια βραδιά που εξελίχθηκε σε... πολιτικό μανιφέστο κατά του Τραμπ και που τα βραβεία αποφάσισαν να... ξορκίσουν το «αμαρτωλό» τους παρελθόν και τις κατηγορίες ότι οι μαύροι παραγκωνίζονται και αγνοούνται επιδεικτικά στις υποψηφιότητες και τις βραβεύσεις των Όσκαρ, η νίκη του Μαχερσάλα Αλί στην κατηγορία του Β' Ανδρικού ρόλου ήρθε σαν φυσιολογικό επακόλουθο, σηματοδοτώντας την πρώτη νίκη μουσουλμάνου στην ιστορία των Όσκαρ!

Το επόμενο... χτύπημα κατά του Τραμπ δεν άργησε να έρθει. Ο Ιρανός σκηνοθέτης Ασγκάρ Φαρχαντί, που δεν παρέστη στην τελετή απονομής, ακριβώς εξαιτίας του περίφημου διατάγματος του Αμερικανού προέδρου για την απαγόρευση εισόδου στους μετανάστες από χώρες με πληθυσμούς κυρίως μουσουλμανικούς, είδε εξ αποστάσεως τον «Εμποράκο» του να κατακτά το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Και ενώ ο παρουσιαστής της βραδιάς, Τζίμι Κίμελ, ήταν πολύ απασχολημένος με το πώς θα προβοκάρει, σε κάθε ευκαιρία, τον Τραμπ -μέχρι και... tweet του έστειλε, μεσούσης της τελετής, για να τον ρωτήσει αν ήταν ξύπνιος!-, το «La La Land» είχαν αρχίσει να το... ζώνουν τα φίδια. Τι γύρευε, σε μία άκρως πολιτικοποιημένη τελετή, μία ταινία-φόρος τιμής στο παλιό Χόλιγουντ, με πρωταγωνιστές δύο λευκούς, που προσπαθούν να ζήσουν το... λευκό αμερικανικό τους όνειρο στη «μέκκα» του παγκόσμιου κινηματογράφου; Όχι, το φιλμ του Ντέιμιεν Σαζέλ ήταν πολύ... politically correct για τα γούστα του θείου Όσκαρ, αυτή τη φορά. Και μπορεί ο ίδιος να έγινε, μόλις στα 32 του χρόνια, ο νεότερος σκηνοθέτης που βραβεύεται με Όσκαρ και να είδε την λαμπερή πρωταγωνίστριά του, Έμα Στόουν, να κατακτά στα 28 της το Όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου, όμως ο θρίαμβος του «La La Land» δεν έμελλε να ολοκληρωθεί...

Έστω και αν έπρεπε να προηγηθεί ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο, το μεγαλύτερο στην 89χρονη ιστορία του θεσμού, με τον Γουόρεν Μπίτι και την Φέι Ντάναγουεϊ, ως άλλους... Μπόνι και Κλάιντ, να... κλέβουν την παράσταση, διαβάζοντας λάθος νικητή στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας, η Ακαδημία ολοκλήρωσε το μανιφέστο της κατά του Τραμπ. Ο τελικός νικητής, το «Moonlight», ένα σκληρό κοινωνικό δράμα με πρωταγωνιστή ένα γκέι μαύρο αγόρι, είναι σίγουρα βγαλμένος από τους χειρότερους εφιάλτες του προέδρου των ΗΠΑ.

Το φιάσκο, όμως, των διοργανωτών, και η αγωνία τους όλη την βραδιά να επιτεθούν στον Ντόναλντ Τραμπ, περισσότερο εξελίχθηκε σε «μπούμερανγκ», παρά σε νίκη. Κι έτσι, μπορεί στην Αμερική του Τραμπ να κέρδισαν Όσκαρ ένας μουσουλμάνος, ένας Ιρανός και μια ταινία για ένα ομοφυλόφιλο μαύρο αγόρι, όμως κάπου στον Λευκό Οίκο, είναι σίγουρο πως ένας κύριος με... πορτοκαλί μαλλί και... ξεροψημένο από το σολάριουμ δέρμα, θα μειδιούσε στον ύπνο του.

Προφανώς, οι Αμερικανοί συστημικοί δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι αυτός ο «πόλεμος» από προσωπικότητες, ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήταν εκ των βασικότερων παραγόντων, για την ανάδειξη του Τραμπ στην προεδρία...