Βασ. Αναστασόπουλος

Αυτή δεν ήταν πάντα η ελληνική νοοτροπία, «συμπυκνωμένη» μέσα σε μία μόλις φράση της καθομιλουμένης; Πάντα αυτό δεν κάναμε οι Έλληνες, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ζώντας κάθε μέρα σαν να είναι η… τελευταία μας και αδιαφορώντας για συνέπειες και υποχρεώσεις, αρκεί να περνάγαμε καλά; Ε, αυτό που συνέβαινε κάποτε, στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, συμβαίνει ξανά τώρα, σήμερα, ξεδιπλώνεται σαν φαινόμενο μπροστά στα μάτια μας. Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω λάθος…

Έχω την αίσθηση, όμως, ότι η διαβόητη κρίση που βιώνουμε τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια, είναι πια μια έννοια αφηρημένη, μακρινή -ή, τουλάχιστον, έτσι αντιμετωπίζεται από μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού. Έχω την εντύπωση πως, την ώρα που, στα δημοσιογραφικά γραφεία, προσπαθούμε να προειδοποιήσουμε για το επερχόμενο κακό και καθόμαστε και αναλύουμε μέτρο προς μέτρο όλα όσα έρχονται και όλα όσα ήδη εφαρμόζονται για τους φορολογουμένους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους εμπόρους, τους συνταξιούχους κ.ά., τρομάζοντας και μόνο στη συνειδητοποίηση του πόσο άγρια και σκληρά είναι όσα επιβάλλουν οι δανειστές μέσα από μια κυβέρνηση-πιόνι, όπως αυτή του Αλέξη Τσίπρα, οι πολίτες έχουν ήδη πάρει την απόφασή τους -και αυτή είναι να ζήσουν... σαν να μην υπάρχει αύριο. Να βγουν, να προσπαθήσουν να περάσουν καλά, να ταξιδέψουν, να διασκεδάσουν, να αξιοποιήσουν τον όποιο ελεύθερο χρόνο τους απομένει… Πώς; Πληρώνοντας από το υστέρημά τους, από τα λεφτά που έχουν βάλει στην άκρη και τα οποία πλέον φαίνονται να χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση, για να στρώσουν ένα τραπέζι -οικογενειακό ή με φίλους- και να περάσουν τη μέρα τους, όπως εκείνοι το επιθυμούν και όχι όπως πάνε κάποιοι να τους το επιβάλουν.

Δείτε για παράδειγμα τι έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο έφτασαν στο 1,5 δισ. ευρώ (και, συνολικά, στα 84 δισ.). Τι σημαίνει αυτό, στην πράξη; Ότι οι εξουθενωμένοι από το ανελέητο φοροκυνηγητό Έλληνες αψήφησαν χρέη, οφειλές, υποχρεώσεις και έκαναν διακοπές, αποφασίζοντας συνειδητά να κηρύξουν στάση πληρωμών άμα τη επιστροφή τους, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται; Διώξεις, προσωποκρατήσεις, κατασχέσεις, δημεύσεις περιουσιών, πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας; Τίποτα πια δεν μοιάζει ικανό να κάνει το αυτί του Έλληνα να ιδρώσει… Ο τρόμος δεν «πουλάει», τα δάχτυλα που επιχειρούν να νουθετήσουν δεν ξεγελούν κανέναν… «Τι κάνατε, κύριοι, τόσα χρόνια, για να αντιμετωπίσετε τη μεγάλη φοροδιαφυγή»; «Πού πήγαν οι κόποι και οι θυσίες μας, όταν το χρέος βαίνει αυξανόμενο, αντί να μειώνεται»; Αυτό διερωτάται η κοινωνία και συνεχίζει να πορεύεται, έχοντας πάρει την απόφαση να ζήσει όπως μπορεί, εδώ και τώρα, αδιαφορώντας για το αύριο. Αφού η χώρα οδεύει προς τον όλεθρο ούτως ή άλλως, σκέφτεται ο καθένας, εγώ γιατί να κάνω τον ήρωα; Γιατί να είμαι συνεπής; Η κατσίκα του γείτονα ψόφησε, σε λίγο θα ψοφήσει και η δικιά μου. Ας το χαρώ λοιπόν, λίγο ακόμα, όσο τουλάχιστον προλαβαίνω…

Τι να σου κάνουν, έπειτα και οι ρυθμίσεις χρεών; Όσο υπάρχουν τα capital controls, τα μετρημένα χρήματα που θα βάλει στην τσέπη του ο μέσος πολίτης, θα τα αξιοποιήσει για τα βασικά: να πληρώσει τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ -αν και, πολλές φορές, ούτε αυτό κάνει- να βάλει ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι να βγει να πιει έναν καφέ ή ένα ποτό… Αυτά του αρκούν, δεν θέλει παραπάνω. Ακόμα και αν μείνει σπίτι, έχει τον τρόπο του… Θα «κατεβάσει» μια καλή ταινία και θα καθήσει να την απολαύσει. Τώρα που το σκέφτομαι, βέβαια, μετά το «λουκέτο» από την Ελληνική Αστυνομία -και δικαίως, εφόσον υπάρχει ζήτημα φοροδιαφυγής- στο gamato, που παρείχε links για θέαση ταινιών τελευταίας κυκλοφορίας σε πραγματικό χρόνο και απευθείας μετάδοση (video streaming), ακόμα και αυτή η «μικρή» απόλαυση της ζωής αρχίζει να μοιάζει με απαγορευμένο καρπό…

Και είναι ίσως σημάδι των καιρών, προς επίρρωσιν των όσων έγραψα παραπάνω: δεν σας κάνει εντύπωση που ο συμβιβασμένος, κουρασμένος και αποφασισμένος να τα… γράψει όλα στα παλιά του τα παπούτσια, Έλληνας, δεν ξεσηκώνεται για τους φόρους, τις περικοπές στις συντάξεις ή την απειλή των κατασχέσεων, και είναι έτοιμος να… βγει στους δρόμους, για να μην κλείσει το gamato -και το κάθε gamato- και αναγκαστεί να μπει στη διαδικασία να ψάχνει από πού αλλού να «κατεβάσει» ταινίες;