Βασ. Αναστασόπουλος

Μια σχεδόν χρεοκοπημένη Ελλάδα προσπαθεί απεγνωσμένα να μαζέψει χρήματα» ανέφερε ο πρόλογος του δημοσιεύματος, που συνοδευόταν από μια εικόνα προερχόμενη από την κεντρική Θήβα: μια γυναίκα, κρατώντας ένα κοριτσάκι από το χέρι, διασχίζει το δρόμο, περνώντας δίπλα από το σκαμμένο έδαφος και τα χώματα που έχουν αφήσει καταμεσης οι μπουλντόζες που διακρίνονται στη φωτογραφία.

Προφανώς, είναι πραγματικά πολύ εύκολο και δύναται κανείς να το κάνει, χωρίς να κοπιάσει… Αν ασχολείται με τα μέσα ενημέρωσης και παρατηρεί καθημερινά τα δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο, μπορεί κάλλιστα να ανατρέξει και να εντοπίσει τα άρθρα εκείνα, που εκφράζονται αρνητικά για την Ελλάδα ή για την κυβέρνησή της -συχνά, και για τις δύο. Η «συνταγή» είναι πολύ απλή: παίρνεις μια φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα προβληματισμένου ή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε… αγριεμένου και από δίπλα «κολλάς» και την εικόνα μιας μητέρας να σπρώχνει το καροτσάκι με το μωρό της σε έναν άδειο δρόμο, περνώντας μπροστά από κλειστά μαγαζιά. Εναλλακτικά, μπορείς να βάλεις έναν άστεγο να κοιμάται στους δρόμους της Ομόνοιας ή έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να κάθεται σ' ένα παγκάκι και να κοιτάζει με βλέμμα απλανές το κενό.

Ακολούθως, γράφεις με πηχιαία γράμματα στον τίτλο τη λέξη «ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ» και, ιδού, έτοιμο το ρεπορτάζ για την Ελλάδα που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Spiegel, Bild, Financial Times, New York Times, The Telegraph… Όλα τα παραπάνω, λίγο-πολύ, κάπου τα έχουμε δει… Ας είναι καλά και τα πρόθυμα εγχώρια ΜΜΕ, που σπεύδουν μαζικά να τα αναπαράγουν, μην τυχόν και μας λείψει κάποια από τις σταγόνες χολής, που στάζει καθημερινά η πένα των ξένων αρθρογράφων, όπως ο Πίτερ Σπίγκελ των FT ή ο Ούγκο Ντίξον του Reuters, για παράδειγμα.

Η… πλάκα είναι ότι, για κάθε εικόνα… μιζέριας από αυτόν τον πολύπαθο τόπο, υπάρχει -και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο- μια εικόνα ευδαιμονίας, που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στο συρφετό των αρνητικών δημοσιευμάτων. Κάτι, μια απάντηση, ένα στιγμιότυπο από γεμάτα μαγαζιά και κόσμο που διασκεδάζει, που φλερτάρει, που συνδιαλέγεται, που, πολύ απλά, ζει… Όχι, όμως... Η Ελλάδα και οι Έλληνες χρεοκοπούν, πώς μπορεί κανείς να προβάλει εικόνες περί του αντιθέτου; Αξίζει, ωστόσο, να αναρωτηθούμε στο σημείο αυτό: πώς γίνεται οι ίδιοι αρθρογράφοι, οι ίδιες πένες κάθε φορά, να δείχνουν με το δάχτυλο τους Έλληνες, κατηγορώντας τους ως κλέφτες και φοροφυγάδες, και από την άλλη να μας λένε ότι είμαστε πένητες και χρεοκοπημένοι; Ή το ένα θα ισχύει ή το άλλο, προφανώς. Δεν γίνεται και τα δύο μαζί. 

Σε πείσμα όλων αυτών, ο Έλληνας επιβιώνει, κουφ@λ@ νεκροθάφτη! Είτε με δέκα είτε με 50 είτε με 100 ευρώ στην τσέπη, έχει μάθει να περνάει καλά. Θα βγει να πιει ένα ποτό, ένα κρασί με την παρέα του, θα βάλει στην άκρη κι ό,τι τυχόν του περισσεύει, μήπως και καταφέρει να κάνει διακοπές το καλοκαίρι, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει στο εξοχικό του παππού και της γιαγιάς. Κι αν τελικά περισώσει κάτι από το εισόδημά του, ξέρετε τι κάνει; Το δίνει για να πάει ταξίδια στο εξωτερικό και να γνωρίσει την κουλτούρα άλλων λαών, ή στέλνει τα παιδιά του να σπουδάσουν εκτός Ελλάδας, επειδή ακριβώς τα μέσα ενημέρωσης του έχουν... ζαλίσει τ' αυτιά ότι η χώρα καταρρέει και εδώ δεν υπάρχει ελπίδα καμιά.  

Έτσι, με τα ωραία του τα λεφτουδάκια, ο μέσος Έλληνας συντηρεί μια χαρά, κανονικά και με το νόμο, 365 μέρες το χρόνο, την οικονομία όλων εκείνων των ξένων που τον βρίζουν καθημερινά και τον παρουσιάζουν ως χρεοκοπημένο! Αλήθεια, ας μας εξηγήσουν κάποια στιγμή οι λιβελογράφοι κατά των Ελλήνων: πώς γίνεται να υποστηρίζουν με τον πιο ένθερμο τρόπο την αυστηρή λιτότητα που επιβάλλουν οι δανειστές στην Ελλάδα, όταν αυτή συνεπάγεται τη χρεοκοπία, που τόσο λατρεύουν να διακηρύσσουν στα άρθρα τους;

Πώς το είπε πρόσφατα εκείνη η σατιρική γερμανική εκπομπή στο κρατικό κανάλι ZDF -την οποία, Θεός φυλάξοι, δεν πρέπει να... μνημονεύουμε και πολύ, γιατί συνήθως λέει μεγάλες αλήθειες για την Ελλάδα, που δεν κάνει να ακούγονται; «Έχουμε βγάλει κέρδος 80 δισ. ευρώ από την κρίση, οι Έλληνες μας πληρώνουν κι εμείς τους βρίζουμε...».

Έτσι ακριβώς…