Βασ. Αναστασόπουλος

Υφίστανται εξίσου η εκδοχή των ηττημένων, αλλά και η ερμηνεία των γεγονότων κατά το δοκούν, ανάλογα με την πλευρά, με την οποία τάσσεται κανείς -και με την οπτική του γωνία.

Στην περίπτωση του Μανώλη Γλέζου, η Ιστορία... σηκώνει τα χέρια ψηλά. Οι μισοί Έλληνες τον θεωρούν ήρωα της εθνικής αντίστασης και σύμβολο του αγώνα κατά των ναζί, οι άλλοι μισοί τον χαρακτηρίζουν «απατεώνα», «κάλπικο» και παραχαράκτη της Ιστορίας.

Εάν ξεφύγουμε για λίγο από αυτήν την πολεμική, και εστιάσουμε στην κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δράση του Μανώλη Γλέζου στα αμέσως προηγούμενα χρόνια, θα διαπιστώσουμε πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με σθένος, παρρησία, ρητορική δεινότητα, που δεν φοβάται να εκφράσει την άποψή του ελεύθερα, ακόμα και όταν αυτή δεν ακολουθεί τις επιταγές της κομματικής γραμμής -εν προκειμένω, του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο κ. Γλέζος είναι βουλευτής.

Διαπιστώνει, επίσης, εύκολα, όποιος ακούει με ανοιχτά αυτιά και δεν φορά παρωπίδες, ότι ο Μανώλης Γλέζος έχει μια διεισδυτική ματιά στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι και γνωρίζει πολύ καλά πρόσωπα και καταστάσεις, έτσι ώστε να διατυπώνει εύστοχες και ρηξικέλευθες, πολύ συχνά, πολιτικές θέσεις.

Με λίγα λόγια, ο Μανώλης Γλέζος είναι ένας από τους ελάχιστους σε αυτόν τον τόπο, που τολμούν ακόμα να έχουν το θάρρος της γνώμης τους και να ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στη «σαπίλα» που μας περιβάλλει και που, δυστυχώς, διέπει εδώ και δεκαετίες τον πολιτικό βίο αυτού του τόπου, οδηγώντας στην απαξίωσή του. Και επειδή η «σαπίλα» αυτή έχει διαβρώσει και την ελληνική Βουλή -τα παραδείγματα είναι πολλά και έχουν ονοματεπώνυμο-, ίσως να είναι καλύτερα ο κ. Γλέζος να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Ευρωβουλή, έστω και στα 92 του χρόνια -και έστω και αν, κατά πολλούς, πρόκειται για λύση ανάγκης, στην οποία κατέφυγε ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να ξεχαστούν οι παλινωδίες που κυριάρχησαν κατά την κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου του.

Γιατί δεν είναι θέμα ηλικίας, όπως πολλοί έσπευσαν να λοιδωρήσουν, αλλά θέμα οξυδέρκειας, πολιτικής αντίληψης και αναλυτικής σκέψης. Από αυτές τις αρετές, ο Μανώλης Γλέζος δείχνει να διαθέτει… περίσσευμα, για να δώσει και σε πολύ νεότερους συναδέλφους του.

Και είναι και κάτι ακόμα, που τον κάνει να ξεχωρίζει: εν αντιθέσει με τη σημερινή πολιτική ηγεσία της χώρας, που… κάνει την πάπια και δεν τολμά να αρθρώσει λόγο όσον αφορά στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, ο ίδιος δεν έχει πάψει ούτε λεπτό να διεκδικεί την με κάθε τρόπο δικαίωση της Ελλάδας τόσο στο ζήτημα αυτό, όσο και σε εκείνο του κατοχικού δανείου.

Και αυτή είναι μια ιστορική αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί… Σωστά;