Βασ. Αναστασόπουλος

«Αχ, αυτή η Ντόρτμουντ!». Κάπως έτσι αντέδρασαν οι φίλοι του Ολυμπιακού, στο άκουσμα της κλήρωσης για τους ομίλους του Champions League. Όταν η κληρωτίδα έστειλε τους πρωταθλητές Ελλάδας στον όμιλο των Άρσεναλ και Μαρσέιγ, κανένας δεν είχε «τρομάξει», κανένας δεν είχε πει... «άντε, καλά κρασιά, του χρόνου πάλι». Γιατί ναι, μιλάμε για ομάδες με κύρος και εγνωσμένη αξία, που προέρχονται από δυνατά πρωταθλήματα... Αλλά δεν ήταν ικανές να «τρομοκρατήσουν» τον φετινό Ολυμπιακό, ιδιαίτερα μάλιστα, από τη στιγμή που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μόλις κλείσει τ' αυτιά τους στα κελεύσματα από τις ξεμυαλίστρες «Σειρήνες», Μπαρτσελόνα και Μίλαν, του 8ου ομίλου. Στο άκουσμα, ωστόσο, του ονόματος του αντιπάλου των Πειραιωτών από το δ' γκρουπ δυναμικότητας, τα χαμόγελα μετριάστηκαν...

Η Ντόρτμουντ, ένα εξαιρετικό σύνολο από νέα παιδιά που «ζωγραφίζουν» στο γήπεδο, σε συνδυασμό με αυτόν τον σπουδαίο πραγματικά τεχνικό, που ακούει στο όνομα Γιούργκεν Κλοπ, ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να τύχει στο συγκρότημα του Ερνέστο Βαλβέρδε από τους θεωρητικά «αδύναμους» της κληρωτίδας. Γιατί η πρωταθλήτρια Γερμανίας, εκ προοιμίου μάλιστα, μόνο μια αδύναμη ομάδα δεν θα μπορούσε να είναι. Εάν μάλιστα, σε όλα τα παραπάνω, προσθέσουμε και την πιο «καυτή» έδρα σε όλη την Ευρώπη, το πάντα κατάμεστο «Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ» των 81.000 θεατών, τότε καταλαβαίνουμε απόλυτα γιατί τα «ερυθρόλευκα» χαμόγελα... πάγωσαν.

Κι όμως, αυτό δεν είναι που αγαπάμε στο ποδόσφαιρο; Αυτός ακριβώς ο παράγοντας του απρόβλεπτου, που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα την τελευταία στιγμή; Και τι έγινε, λοιπόν, που η τέταρτη ομάδα του ομίλου δεν ήταν κάποια... Οτελούλ ή Πλζεν; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Μπροστά στον Ολυμπιακό ανοίγεται πλέον μια μεγάλη ευκαιρία να δείξει πόσο... Ευρωπαίος μπορεί να γίνει τη φετινή χρονιά. Γιατί, ας μην το κρύβουμε. Το φετινό ρόστερ των «ερυθρόλευκων» έχει χτιστεί -και χτίζεται ακόμα- με το βλέμμα στην Ευρώπη και οι προσπάθειες για την απόκτηση ενός αμυντικού χαφ, όπως ο Μακούν, ή ενός σέντερ φορ, όπως ο Ιακουίντα, αυτό μαρτυρούν, πέραν πάσης αμφιβολίας.

Κακά τα ψέματα, ακόμη και αν διατηρηθεί το υπάρχον έμψυχο υλικό, η λογική και η καθαρή ματιά υπαγορεύουν ότι, στις εγχώριες διοργανώσεις τουλάχιστον, οι Πειραιώτες δεν θα έχουν αντίπαλο. Δεν είναι μόνο ότι δείχνουν πιο έτοιμοι και πιο πλήρεις, δεν είναι μόνο η αίσθηση από το πρόσφατο φιλικό με την Ίντερ. Είναι και το γεγονός ότι, μια ματιά στα ρόστερ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ αρκεί, για να καταλάβει κανείς την ποιοτική διαφορά μεταξύ των τριών ομάδων του πρώην ΠΟΚ. Μόνο ο ΠΑΟΚ, αν ξεπεράσει νοοτροπίες παρελθόντων ετών, δείχνει ικανός, βάσει αγωνιστικής συνέπειας, έμψυχου υλικού και προπονητή, να κοιτάξει στα μάτια αυτήν τη στιγμή τον πρωταθλητή Ελλάδας.

Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με μια άλλη, πιο θετική ματιά, ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Το πιο εύκολο πράγμα θα ήταν να αρχίσουμε από τώρα να... κλαίμε για την ατυχία του Ολυμπιακού να κληρωθεί με τον πιο ισχυρό αντίπαλο από το τελευταίο γκρουπ δυναμικότητας. Δεν θα το κάνουμε, γιατί τα πράγματα μόνο έτσι δεν είναι. Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, είναι καλύτερα να συμμετέχεις σε έναν όμιλο ανοιχτό σε κάθε προγνωστικό και σε κάθε αποτέλεσμα, σε έναν όμιλο που μπορείς να βρεθείς από 1ος, 4ος και αντιστρόφως, παρά σε έναν όμιλο με ένα «μεγαθήριο» να «καθαρίζει» εντός και εκτός έδρας και άλλους τρεις αντιπάλους να μάχονται για μία μόνο θέση. Τουλάχιστον, σε έναν όμιλο όπως αυτός του Ολυμπιακού, της Άρσεναλ, της Μαρσέιγ και της Ντόρτμουντ, όλα τα αποτελέσματα είναι ανοιχτά, αλλά και όλες οι θέσεις. Κανείς δεν μπορεί να πει, π.χ., ότι η φετινή αλλοπρόσαλλη Άρσεναλ, την οποία η απώλεια του Φάμπρεγας «υποχρεώνει», πλέον, να επιδοθεί σε ένα πιο «άναρχο» στιλ παιχνιδιού, η Μαρσέιγ των καλών παικτών, αλλά του μέτριου συνόλου και η Ντόρτμουντ, που είναι πρωταθλήτρια Γερμανίας, αλλά έχει πια χάσει το πλεονέκτημα της έκπληξης και όλοι ξέρουν με τι έχουν να κάνουν -συν την απώλεια του περσινού της ηγέτη, Νούρι Σαχίν- είναι ομάδες που μπορούν να «τρομάξουν» τον Ολυμπιακό.

Θα αρνηθούμε λοιπόν να δούμε το ποτήρι μισοάδειο. Θα επιμείνουμε στην άποψη ότι αυτή η κλήρωση είναι ευκαιρία για τους «ερυθρόλευκους». Ναι, ευκαιρία, καλά διαβάσατε... Γιατί μπορεί να μην κληρώθηκαν με το μεγάλο όνομα, τύπου Μπαρτσελόνα, Ρεάλ ή Μάντσεστερ, αλλά το «Καραϊσκάκη» και στα τρία εντός έδρας ματς θα το γεμίσουν... Γιατί μπορούν πλέον, γνωρίζοντας τις ομάδες που θα βρουν απέναντί τους, να τα «σπρώξουν» για την αγορά ενός αμυντικού χαφ επιπέδου Μακούν και ενός καθαρόαιμου επιθετικού, τύπου Ιακουίντα, που θα πατάει περιοχή κι η γη θα τρέμει. Γιατί ο φόβος μιας ξεγυρισμένης «πεντάρας», που είναι ικανή να διαλύσει ψυχολογικά κάθε ομάδα, αυτήν τη φορά δεν υπάρχει. Από καμία εκ των Άρσεναλ, Μαρσέιγ και Ντόρτμουντ δεν κινδυνεύει ο Ολυμπιακός να υποστεί μια ισοπεδωτική ήττα.

Σε τελική ανάλυση, λοιπόν, μπαίνεις στο γήπεδο σαν «ίσος προς ίσο» -όπως είπε ο Βαλβέρδε αμέσως μετά την κλήρωση- και τα παίζεις όλα για όλα, σ' αυτόν τον όμιλο της «τριπλής παραλλαγής» (1-Χ-2). Και αποδεικνύεις αν αξίζεις να θεωρείσαι πρέσβης της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ή αν τα... κότσια σου βαστάνε μόνο για τις εγχώριες διοργανώσεις. Μεγαλύτερη πρόκληση από αυτήν, δεν υπάρχει!