Αντώνης Πανούτσος

Αυτή η κόντρα σε ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην ανάγκη των Μέσων να διατηρήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου για τα δελτία και τις πολιτικές εκπομπές τους. Σε ένα άλλο ποσοστό, στην πλήρη υποδούλωση στη λαϊκή διάθεση. Αν θέλουν να βρίζουμε τον Σόιμπλε, θα το κάνουμε και δεν χρειάζεται να θυμάται κανείς τι είπε. Σε ένα τρίτο ποσοστό οφείλεται στην ευκολία που έδιναν τα προηγούμενα διλήμματα κατά την παρουσίασή τους: «Θέλετε να μείνουμε στο ευρώ ή να πάμε στη δραχμή;». Αυτός που το άκουγε θα πρέπει να ήταν πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος και να είχε Αλτσχάιμερ για να μην ήξερε τι ήταν η δραχμή. Στο τέλος τα πάνελ είχαν στρώσει. «Να φωνάξουμε τον Μάνο να πει ότι οι Ελληνες τα φάγανε και ότι αυτός το έλεγε από το 1994 ότι μια μέρα θα πάμε σε μνημόνιο, να φωνάξουμε τον Βαρουφάκη για το ‘‘Δεν πληρώνω’’, να φωνάξουμε και έναν από το ΚΚΕ, ώστε ο κόσμος να μπορεί να πεταχτεί μέχρι την τουαλέτα χωρίς να φοβάται ότι θα χάσει κάτι καινούριο που είπε. Και πού ’σαι, κλείστρα, φώναξε και τη Λούκα Κατσέλη, η οποία ήταν υπέρ του πρώτου μνημονίου και κατά του δεύτερου, φώναξε και τον Παντελή Οικονόμου, που ήταν κατά του πρώτου αλλά υπέρ του δεύτερου, φώναξε και έναν από τη Ν.Δ. έτσι για να υπάρχει και τη βγάλαμε την εκπομπή». Και η κλείστρα (έτσι λέγονται αυτές που κλείνουν πανελίστες για τα σόου) πλακωνόταν στα τηλέφωνα. Δεν χρειαζόταν ούτε να τα ψάξει. Στα «Πρόσφατα» του τηλεφώνου της ήταν, αφού τους είχε πάρει μόλις πριν από δύο μέρες. Και έτσι κύλησε αυτή η ευτυχισμένη περίοδος για την τηλεόραση, όπου κάποιος μπορούσε να κάνει τρεις εκπομπές για το τι θα συμβεί όταν η Ελλάδα μπει στη δραχμή, και αν δεν είχε έμπνευση να κάνει και μία για το τι θα γίνει αν μπει στα πενηνταράκια.

Ηρθε όμως αυτή η «μαύρη  Κυριακή» που ψηφίστηκε το μνημόνιο - αλλά γιατί να χαλάμε μια συνταγή που δούλεψε μια χαρά; «Φώναξε τον Βαρουφάκη να πει ότι δεν θα πληρώνουμε αν βγούμε από το μνημόνιο, φώναξε τον Μάνο να πει ότι τα φάγαμε, έναν από το ΚΚΕ για να μπορεί ο τηλεθεατής να πηγαίνει ήσυχος για τσίσα...», και πάει λέγοντας. Μόνο που η Ελλάδα δεν μπορεί συνέχεια να μιλάει για το τι θα γίνει αν φύγει από το μνημόνιο, αν επιστρέψει στη δραχμή και τα σχετικά. Σήμερα το μνημόνιο ισχύει. Στις επόμενες εκλογές τα μνημονιακά και τα αντιμνημονιακά κόμματα είναι γνωστά και ο κόσμος θα μπορεί να επιλέξει. Η επιλογή του όμως θα έχει νόημα αν υπάρξει σεβασμός στην πλειοψηφία. Γιατί αν είναι να βγει κυβέρνηση και έπειτα από μία εβδομάδα να βγάζει η αντιπολίτευση κόσμο στους δρόμους για να διαμαρτύρεται, δεν χρειαζόμαστε νέα Βουλή, αλλά νέο πολίτευμα.


Φτηνές πατάτες
Επειδή η κίνηση της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νομού Πιερίας να παραγγείλει 24 τόνους πατάτας και να τους διαθέσει στον δρόμο στο 40% της τιμής του σούπερ μάρκετ τράβηξε το ενδιαφέρον, να πω ότι στη θεωρία δεν προσέθεσε κάτι καινούριο. Αλλωστε γι’ αυτό είχαν γίνει οι λαϊκές αγορές. Μόνο που για κάποιους λόγους που έχουν να κάνουν με το ελληνικό κράτος και τον χαρακτήρα του Ελληνα τελικά ξέφυγαν από τον σκοπό τους.
 
Οι λαϊκές αγορές
Οι λαϊκές αγορές δημιουργήθηκαν μαζί με τις μεγάλες ελληνικές πόλεις. Οταν τα χωράφια εκτοπίστηκαν χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια, οι λαϊκές αγορές δημιουργήθηκαν με τη λογική ότι από το να ξεκινάνε 500 άτομα για να βρουν ένα χωράφι με πατάτες ευκολότερο είναι ένας παραγωγός να βρει τα 500 άτομα κουβαλώντας με το Datsun 2,5 τόνους πατάτες. Οι λαϊκές αγορές, λοιπόν, έγιναν για να βρίσκουν τα απαραίτητα η οικογένεια του εργάτη, ο συνταξιούχος και σε γενικές γραμμές ο άνθρωπος που πρώτα κοιτάζει την τιμή και μετά το προϊόν. Να έρχεται στη μεγάλη πόλη ο παραγωγός και να πουλάει το προϊόν του χωρίς να πληρώνει κερατιάτικα στους μεσάζοντες. Μόνο που η ιδέα γρήγορα πήγε περίπατο.

Το τάσι
Πρώτα από την εμπιστοσύνη, στη συναλλαγή. Οποιος ξέρει τη φράση «με το τάσι;», γνωρίζει ότι στις λαϊκές όταν ζύγιζαν τις πατάτες η μεταλλική λεκάνη στις οποίες τις έβαζαν μπορεί να ζύγιζε μισό κιλό. Πλήρωνε δηλαδή ο αγοραστής ένα κιλό πατάτες, αλλά έπαιρνε μισό. Και δεν μπορούσε να πει «βάλε μου 5 κιλά πατάτες», γιατί το τάσι έπαιρνε μόνο ένα κιλό. Εχω καιρό να δω τάσι, μπορεί και να το έχουν σταματήσει, ωστόσο όλο αυτό δείχνει μια νοοτροπία: μαζί με τις άδειες και την κρατική τηλεόραση, στο άνθος του ΠΑΣΟΚ να δίνει τις τιμές από τις λαϊκές, αυτόματα είχαμε δημιουργήσει ένα ακόμα κρατικό σύστημα, που μέχρι και τα σώβρακα τα βρίσκεις στα καρότσια στην ίδια τιμή.

Η λύση στο πρόβλημα
Οπως συμβαίνει και με τους νόμους, σύστημα διανομής φτηνών τροφίμων στην Ελλάδα υπάρχει και λέγεται λαϊκή αγορά. Οταν το κράτος αποφασίσει να μαζέψει τα χέρια του, όταν στη λαϊκή θα μπορεί να κατεβαίνει κάθε παραγωγός και να πουλάει σε ανταγωνιστικές τιμές, τότε θα λυθεί το πρόβλημα των φτηνών τροφίμων στην πόλη.