Αντώνης Πανούτσος

Λέγεται και επαναλαμβάνεται ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό. Πρόκειται για μια σωστή παρατήρηση, αφού το σημερινό πρόβλημα δεν προέκυψε από κάποιον αδέξιο λογιστή που ξέχασε να προσθέσει ένα μηδενικό εδώ και έβαλε δύο άλλα στη διπλανή κολόνα, αλλά από τους πολιτικούς ενός κράτους που δανείζονταν ανεξέλεγκτα για να εξυπηρετούν τους εργολάβους, το Δημόσιο, τις φουσκωμένες αγορές οπλικών συστημάτων και τις φιέστες της χαράς των δισεκατομμυρίων, όπως οι Ολυμπιακοί του 2004. Και επειδή το πρόβλημα είναι πολιτικό και χρειάζεται μόνο πολιτικές λύσεις, τέτοιες μπορούν να δώσουν όχι οι πολιτικοί αλλά οι πολίτες. Οι πολιτικοί είναι σαν τους εμπόρους στην ελεύθερη οικονομία: κοιτάνε να δουν τι θέλει η αγορά και όταν καταλάβουν ότι υπάρχει ζήτηση, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το προσφέρουν. Οι πολίτες, όμως, είναι υπεύθυνοι να στέλνουν καθαρά μηνύματα σχετικά με το τι ζητάνε.

Με τις εκλογές μάλιστα να πλησιάζουν, το πολιτικό ερώτημα στο οποίο οι Ελληνες πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν είναι αν θέλουν ή όχι να μείνουν στην Ευρώπη. Την περασμένη Πέμπτη δημοσιεύτηκε μια σύντομη ιστορία της Ελλάδας μετά την απελευθέρωσή της το 1821, συνοδευόμενη από δηλώσεις του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν για την είσοδο της Ελλάδας στην τότε Κοινή Αγορά και σήμερα Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ιστορική αναδρομή κατέληγε σε επικήδειο, στη διαπίστωση ότι οι Ελληνες αντιλαμβάνονται τους Ευρωπαίους ως δυνάμεις κατοχής και στο ερώτημα «Θέλουν οι Ελληνες να παραμείνουν στο ευρώ;». Προτού λοιπόν οι Ευρωπαίοι απαντήσουν για λογαριασμό μας, θα πρέπει να απαντήσουμε εμείς. Θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη με τους όρους που βάζουν οι Ευρωπαίοι; Είναι στο χέρι μας να απαντήσουμε και οι Ευρωπαίοι θα σεβαστούν την απόφασή μας. Είτε θέλουμε να είμαστε στην Ενωμένη Ευρώπη είτε να ακολουθήσουμε την πολιτική τού «Χέσε ψηλά και αγνάντευε» μόνοι και περήφανοι στη βαλκανική μας βουνοκορφή και να μη δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν κερατά πού και πότε θα τα κάνουμε, η Ευρώπη θα το σεβαστεί. Καμία Μέρκελ και κανένας Σαρκοζί δεν θα στείλουν τα στρατεύματα κατοχής να μας υποχρεώσουν να κάνουν με κάτι που δεν θέλουμε. Στο χέρι μας είναι να μείνουμε ή να φύγουμε από την Ευρώπη.

Επειδή είναι στο χέρι μας, εκεί θα τελειώσουν οι κακοί ξένοι που θέλουν να αγοράσουν τα νησιά μας και τα χίλια ξόανα που φτιάξαμε μεταδικτατορικά για να καλύπτουμε τις αδυναμίες μας. Μόνο που σε δύο και κάτι μήνες, θέλουμε δεν θέλουμε, θα πρέπει να έχουμε αποφασίσει. Γνωρίζοντας, μάλιστα, ότι η εποχή του χορτάτου σκύλου και της ολόκληρης πίτας έχει τελειώσει, η απόφαση φοβίζει.