Αντώνης Πανούτσος

Αν καταλάβουμε ότι δεν κάναμε τίποτα μπορεί να μας βοηθήσει. Αν επίσης καταλάβουμε ότι το σχέδιο που επιλέχθηκε την περασμένη Πέμπτη δεν είναι αθώωση αλλά αποφυλάκιση με εγγύηση θα έχουμε κάποια μέτρα. Χωρίς να έχουμε πάρει κάποια σημαντικά μέτρα στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και εκμεταλλευόμενοι τον φόβο των υπόλοιπων χωρών ότι μια ανεξέλεγκτη ελληνική χρεοκοπία θα έκανε ζημιά στο παγκόσμιο οικονομικό status, η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφάσισε να κάνει ένα bail out. Να πληρώσει την εγγύηση για να βγούμε από τη φυλακή όπου βρισκόμαστε για όλες τις φορές που είχαμε δηλώσει πλαστά οικονομικά στοιχεία, να μας στηρίξει για ένα διάστημα και, αν τότε δεν τα έχουμε καταφέρει, να μας αφήσει να πάμε για φούντο. Τώρα που βρήκε κάποιον να πληρώσει την εγγύηση, πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να είναι. Γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας, λιγότερο από οικονομικό, είναι πολιτικό. Θέλει να μείνει στη δεύτερη δημοκρατία της μεταδικτατορικής περιόδου ή να προχωρήσει στην αποκρατικοποίησή της; Και επειδή τα πολιτικά διλήμματα στις δημοκρατίες λύνονται με τις εκλογές, επιβάλλεται η σημερινή κυβέρνηση να δώσει στον κόσμο την επιλογή.

Υποθέτω ότι οι Ελληνες δεν έχουν απορίες τι αντιπροσωπεύει το κάθε κόμμα που θα ζητήσει την ψήφο τους. Από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τη Ν.Δ., από το ΚΚΕ μέχρι τον ΛΑΟΣ και τον ΣΥΡΙΖΑ, από το Ανω μέχρι το Κάτω Σύνταγμα είναι σαφές τι αντιπροσωπεύει και μπορεί να προσφέρει το κάθε κόμμα. Και όταν δεν είναι, με λίγη μνήμη το πρόβλημα λύνεται. Τόση όση χρειάζεται για να θυμηθείς ότι όταν η Ν.Δ. ήταν κυβέρνηση ο George κατέβαινε στο λιμάνι για να συμπαρασταθεί στους δοκιμαζόμενους από την απληστία των Κινέζων λιμενεργάτες και τώρα που το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση ο Σαμαράς δεν έχει πρόβλημα με τον κίτρινο στρατό του Θύμιου να κλείνει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Με το φτωχό μου το μυαλό, το μόνο που λέω είναι ότι η επιλογή ανάμεσα στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα με τους σημερινούς αρχηγούς, είναι τόσο σημαντική όσο κι αν θα φορέσεις γραβάτα με ρίγες ή πουά. Οσο για τους άλλους, οι θέσεις τους είναι καθαρές και υπάρχουν απ’ όλα. Από επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μέχρι έξω από την Ευρώπη και επιστροφή στη δραχμή, μέχρι «δεν πληρώνω και να πάτε να…».

Το μόνο που έχουμε υποχρέωση να κάνουμε είναι να ψηφίσουμε αυτό που θέλουμε, για να ξέρουν οι άλλοι και τι να περιμένουν. Να ξέρουν δηλαδή οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αν θέλουμε να μπλέκονται στα οικονομικά μας, αν δεν θέλουμε και τι στο διάολο θέλουμε, κάτι που μόνο με τις εκλογές μπορεί να φανεί. Αυτό που δεν γίνεται όμως είναι να ξαναψηφίσει η πλειοψηφία ένα κόμμα που ζητάει οικονομική βοήθεια και ύστερα από μερικές μέρες να μαζευτεί και να το μουντζώνει επειδή ζήτησε. Περισσότερο από όποια οικονομική εγγύηση η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητάει από την Ελλάδα να αποδείξει ότι μπορεί να είναι σοβαρή.