Αλέξανδρος Κασιμάτης

Είναι μια πραγματικότητα: Σε όποια χώρα πήγε το ΔΝΤ και η παρέμβαση του είχε αποτελέσματα,  το πολιτικό σύστημα σαρώθηκε. Σε οποία χώρα απέτυχε -πχ Αργεντινή- το πολιτικό σύστημα  επιβίωσε.

Αυτό το γνωρίζουν καλά και ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί και τελευταία νοιώθουν ένα σφίξιμο στο στομάχι. Αφού επί σχεδόν δύο χρόνια εξαντλήσαμε όλα τα «εύκολα» μέτρα, τώρα η κυβέρνηση είναι μπροστά στην πιο οδυνηρή απόφαση: πρέπει να απολύσει από το Δημόσιο! Όλα είναι έτοιμα.

Επικοινωνιακά βαφτίσαμε τις απολύσεις εργασιακή εφεδρεία, το νομοθετικό πλαίσιο είναι έτοιμο,  αλλά κανείς δεν πατά το κουμπί. Αν το ΠΑΣΟΚ αρχίσει να διώχνει αυτούς που προσλάμβανε τόσα χρόνια -εναλλάξ με τη  ΝΔ- θα  ισοδυναμεί με πολιτικό χαρακίρι. Οι επαγγελματίες πολιτικοί καταλαβαίνουν τον κίνδυνο  και προσπαθούν να τον ξορκίσουν με   διάφορες κωμικοτραγικές ενέργειες, όπως για παράδειγμα την Τόνια Αντωνίου αγκαλιά με τους ταξιτζήδες, υπουργούς που λένε διάφορες ανοησίες γιατί πιστεύουν πως όταν θα ξεσπάσει η οργή στην κάλπη κάποιοι ψηφοφόροι μπορεί να θυμηθούν ότι διαφοροποιήθηκαν και άλλα τέτοια ανάλογα.

Κι ενώ η Ευρώπη είναι στα πρόθυρα της ύφεσης, η Ελλάδα απομονώνεται. Η Πορτογαλία το παλεύει, η Ιρλανδία θα βγει του χρόνου στις αγορές, η Ισπανία έβαλε συνταγματικό περιορισμό για το έλλειμμα, η Ιταλία ψηφίζει μεγάλες περικοπές, ενώ την ίδια στιγμή η  Ελλάδα ζητά χρόνο και ξεκινά πολιτική διαπραγμάτευση, προσφέροντας ως αντάλλαγμα ότι θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις, τις οποίες έχει αποδεχθεί και ψηφίσει εδώ και μήνες.

Και μπορεί στο εσωτερικό να πείθουν οι εξηγήσεις «κι αυτός ο Παπακωνσταντίνου, έλεγε σε όλα ναι. Δεν διαπραγματεύτηκε τίποτε». Στην Ευρώπη όμως μας κοιτούν με απορία, ενώ στο γερμανικό και γαλλικό τύπο πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για σχέδια να αντιμετωπίσουν δυναμικά το ελληνικό πρόβλημα.

Ο κλοιός γύρω από τη χώρα σφίγγει επικίνδυνα, ενώ  από τη ΝΔ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν σοκαρισμένοι γιατί η Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι ο επόμενος πρωθυπουργός μπορεί να είναι της δραχμής…