Στο Κουβέιτ έκανε Πρωτοχρονιά ο Θόδωρος Πάγκαλος

Ως προσκεκλημένος της Κυβέρνησης του Κουβέιτ, στην αραβική αυτή χώρα πέρασε ο Θεόδωρος Πάγκαλος την Πρωτοχρονιά του 2015. Τα συμπεράσματα του πρώην υπουργού από το ταξίδι του στην αραβική χώρα, περιγράφονται σε κείμενό του που δημοσιεύθηκε στο Διακδίκτυο με τίτλο: «Από την άλλη πλευρά του καθρέφτη». 

Εκεί ο κύριος Πάγκαλος, σημειώνει τις αλλαγές που φέρνει στην κοινωνία της πολύ ιδιαίτερης αυτής μουσουλμανικής χώρας η πτώση στην τιμή του πετρελαίου, αλλά και η απειλή των τζιχαντιστών. 

Όπως διαπιστώνει, αν και μόνο μια οικογένεια στο Κουβέιτ κατέχει τον πετρελαϊκό πλούτο, εν τούτοις, έχει αναπτύξει ένα «εξαιρετικό κοινωνικό σύστημα», «πρωτοφανής για τα μουσουλμανικά δεδομένα συμμετοχή γυναικών στην οικονομική ζωή» και «εξαιρετικά προχωρημένο εκπαιδευτικό σύστημα». 

Όσον αφορά στο πώς αντιμετωπίζουν στο Κουβέιτ την δική τους «κρίση», ο κύριος Πάγκαλος γράφει χαρακτηριστικά: «Η ηγετική ομάδα έχει ήδη σπίτια στο Λονδίνο, στην Κωνσταντινούπολη και καμιά φορά στη Νέα Υόρκη ή την Καλιφόρνια. Οι φτωχότεροι (που δεν είναι βέβαια φτωχοί) κοιτάζουν με ενδιαφέρον προς τη μεριά της Ισπανίας, της Κύπρου και της Ελλάδας». 

Όμως, τονίζει ο κύριος Πάγκαλος, «Όπως συνήθως έχουμε νομοθετήσει σχετικά, αλλά οι ημιπαράφρονες "Ελληναράδες", τεμπέληδες υπάλληλοι και έτοιμοι να διαφθαρούν και να διαφθείρουν μεσάζοντες έχουν ήδη δυσφημήσει τις απεριόριστες δυνατότητές μας». 

«Όταν σταματήσουμε να ψηφοθηρούμε ασυστόλως και ανοήτως, αν υπάρχει ακόμα Ελλάδα ας θυμηθεί αυτά εδώ τα λόγια κάποιος σε κυβερνητικό επίπεδο. Θα προσφέρει μεγάλη βοήθεια και για την οικονομική μας ανόρθωση και για την ενίσχυση του κύρους μας στην περιοχή όπου με ιδιαίτερη φιλία και εκτίμηση προσβλέπουν κατά τη μεριά μας», καταλήγει στο κείμενό του. 


Ολόκληρο το κείμενο: 
«Από την άλλη πλευρά του καθρέφτη

Στις αστυνομικές ταινίες υπάρχει η ανάκριση ενός υπόπτου με τη χρήση των καθρεφτών που επέτρεπαν σε αστυνομικούς να παρακολουθούν χωρίς ο ανακρινόμενος να υποψιάζεται τίποτα.
Από την παιδική μας ηλικία ήταν έντονος ο πειρασμός να δούμε αν πράγματι υπήρχε πίσω από τον καθρέφτη αυτός ο πιτσιρίκος που ήταν όμοιος με εμάς και με θρασύτητα εμιμείτο κάθε κίνησή μας και κάθε μορφασμό μας.
Σ’ έναν τέτοιο καθρέφτη κοιτάζεται αιώνες τώρα η πολιτισμένη ανθρωπότητα. Έχουμε πλάσει μια εικόνα των χωρών και των λαών που δεν ανήκουν σε εμάς ιστορικά και ησυχάζουμε κάθε φορά που ο καθρέφτης στέλνει πιστά το τεχνητό είδωλο. Όταν οι θεσμοί τους ασκούν ηγεμονία με μεθόδους καταπίεσης και εκμετάλλευσης, που εμείς έχουμε διδάξει και καμιά φορά εφαρμόσει, θεωρούμε ότι όλα βαίνουν καλώς, ότι υπάρχει σταθερότητα και ότι επομένως μπορούμε να συνεχίσουμε στα πλαίσια της γνήσιας αγγλοσαξονικής στάσης: “business as usual”. Όταν υπάρχουν εξεγέρσεις και πριν από αυτές κινήματα αμφισβήτησης σε ευρεία έκταση θεωρούμε πάλι ότι πρόκειται για συνέπειες των δικών μας ιδεολογικών ρευμάτων, που οδηγούν στην κριτική και τελικά την άρνηση του συστήματος. Ακόμα και όταν αναγκαστούμε να καταφύγουμε στην καταστολή η ανάλυση των αιτιών που μας οδήγησαν εκεί και των συνεπειών, που κατ’ ανάγκην θα ακολουθήσουν, γίνεται με δικούς μας όρους και για να κατανοηθεί από τους «ιθαγενείς» πρέπει να προσαρμοστεί στις παραμέτρους ενός δικού μας συστήματος.
Γύρισα προχθές από το Κουβέιτ όπου είχα κάτσει 10 ημέρες, μετά από μια πρόσκληση της Κυβέρνησης, που μου ζητούσε να ενημερώσω ανώτατα στελέχη της διοίκησης για τις τελευταίες ευρωπαϊκές εξελίξεις. Έζησα, με άλλα λόγια, τις ημέρες γύρω από την Πρωτοχρονιά πίσω από τον καθρέφτη. Μέσα σε ένα χρόνο είχε αλλάξει ριζικά το κλίμα μέσα στο οποίο γίνονταν αυτές οι συζητήσεις και άλλες σε πιο ιδιωτικούς χώρους.
Το Κουβέιτ και το πετρέλαιό του ανήκει σε μια οικογένεια, τους Αλ Σαμπάχ. Βέβαια, όταν μιλάμε για οικογένεια, μιλάμε εδώ για μερικές εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες ανθρώπους, που είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συγγενείς. Ταυτόχρονα, όμως, στην τρίτη ή τέταρτη γενιά της ανάπτυξης, μιλάμε για ένα εξαιρετικό κοινωνικό σύστημα, μια πρωτοφανή για τα μουσουλμανικά δεδομένα συμμετοχή γυναικών στην οικονομική ζωή και ένα εξαιρετικά προχωρημένο εκπαιδευτικό σύστημα. Κάθε Κουβεϊτιανός πολίτης με τη γέννησή του αποκτά ένα βιβλιάριο καταθέσεων στο οποίο κάθε μήνα κατατίθενται 400 δολάρια, όποιος και αν είσαι. Αν σπουδάσεις στο λογαριασμό αυτό κατατίθενται και άλλα ποσά που αυξάνονται όσο προχωράει η εκπαίδευσή σου. Οι πιο ευφυείς και οι γόνοι γνωστών οικογενειών σπουδάζουν στο Ήττον και αργότερα στο Κέιμπριτζ ή στην Οξφόρδη.
Αυτή η κοινωνία σείεται σύσσωμη από δύο παράγοντες: ο πρώτος είναι η συνεχής και σταθερή πτώση των τιμών του πετρελαίου στο Β’ εξάμηνο του 2014. Εισοδήματα που θεωρούντο δεδομένα και αυξάνονταν πάντα πρέπει να θεωρηθούν ξεπερασμένα μετά την εισβολή στην αγορά των ΗΠΑ, που από πρώτος καταναλωτής έγινε ο πρώτος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου που εξάγεται από το σχιστόλιθο. Ήδη έχουν αναγγελθεί μερικές περικοπές και προκλήθηκαν και οι ανάλογες ζημίες. Επιδοτήσεις της ενέργειας που επέτρεπαν με τη σειρά τους μείωση των τιμών στα υπαίθρια εστιατόρια, στις λαϊκές μεταφορές και στο ευρύτατα διαδεδομένο αραβικό ψωμί, τείνουν να καταργηθούν με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί μεγάλη λαϊκή αναταραχή. Οι Σιίτικες μειοψηφίες ή και πλειοψηφίες, όπως στο Μπαχρέιν, κοιτάζουν όλο και περισσότερο με συμπάθεια προς την πλευρά του Ιράν, που παρά τα προβλήματά του φαίνεται να διαθέτει σταθερότερη οικονομία, μεγάλη αυτάρκεια σε ότι αφορά στα βιομηχανικά προϊόντα και μια σταθερή πορεία προς την κατεύθυνση ενός μετριοπαθέστερου ισλαμικού καθεστώτος. Τέλος, το μεγάλο φιάσκο της Δύσης που επανέφερε με τη μια ή την άλλη μορφή το προηγούμενο καθεστώς μετά από σύγχυση και αναστάτωση δύο ετών στο Κάιρο και την Τύνιδα, η διάλυση της Λιβύης και της Συρίας και κυρίως οι στρατιωτικές επιτυχίες των «τρελών του Θεού», Τζιχαντιστών, έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις περιορισμένες σε αριθμό, αλλά δυναμικές μειοψηφίες που προωθούσαν μια εξέλιξη της κατάστασης προς τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Η ηγετική ομάδα έχει ήδη σπίτια στο Λονδίνο, στην Κωνσταντινούπολη και καμιά φορά στη Νέα Υόρκη ή την Καλιφόρνια. Οι φτωχότεροι (που δεν είναι βέβαια φτωχοί) κοιτάζουν με ενδιαφέρον προς τη μεριά της Ισπανίας, της Κύπρου και της Ελλάδας. Όπως συνήθως έχουμε νομοθετήσει σχετικά αλλά οι ημιπαράφρονες «Ελληναράδες», τεμπέληδες υπάλληλοι και έτοιμοι να διαφθαρούν και να διαφθείρουν μεσάζοντες έχουν ήδη δυσφημήσει τις απεριόριστες δυνατότητές μας. Όταν σταματήσουμε να ψηφοθηρούμε ασυστόλως και ανοήτως, αν υπάρχει ακόμα Ελλάδα ας θυμηθεί αυτά εδώ τα λόγια κάποιος σε κυβερνητικό επίπεδο. Θα προσφέρει μεγάλη βοήθεια και για την οικονομική μας ανόρθωση και για την ενίσχυση του κύρους μας στην περιοχή όπου με ιδιαίτερη φιλία και εκτίμηση προσβλέπουν κατά τη μεριά μας».