Οι ταινίες της εβδομάδας

Sully

Του Κλιντ Ιστγουντ.
Με τους Τομ Χανκς, Ααρον Εκχαρτ, Λόρα Λίνεϊ
Βιογραφική, 2016, ΗΠΑ, 96’.

  Η πραγματική ιστορία του κυβερνήτη Τσέσλι «Σάλι» Σάλενμπεργκερ, ο οποίος, όταν σμήνος από χήνες κατέστρεψε και τις δύο μηχανές του αεροπλάνου του, το προσγείωσε στη μέση του ποταμού Χάντσον, σώζοντας τη ζωή 155 επιβαινόντων. Ο Σάλι κατάφερε να ξεπεράσει τη μετέπειτα ανάκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας Μεταφορών για την κρίσιμη απόφαση που πήρε και να γίνει σύμβολο ελπίδας στη Νέα Υόρκη - έχει μάλιστα ακόμα και ποτό στο όνομά του, ένα σφηνάκι Grey Goose με μια σταλιά νερό. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής όμως εδώ δεν είναι ούτε ο Τομ Χανκς στον ρόλο του Σάλι, ούτε ο Ααρον Εκχαρτ στον ρόλο του συγκυβερνήτη, ούτε η πόλη της Νέας Υόρκης, αλλά ο Κλιντ Ιστγουντ και η αξιοθαύμαστη σκηνοθεσία του. Χωρίς φανφάρες ή επιδειξιμανίες, ο Ιστγουντ παραμένει ταγμένος στην -απλή- ιστορία του και την ανθρωπιά. Είναι πατριώτης, και δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον ηρωισμό του Σάλι. Αλλά η ταπεινότητά του στην αφήγηση είναι αφοπλιστική.

Hands of Stone

Του Τζόναθαν Γιακούμποβιτς. Με τους Εντγκαρ Ραμίρεζ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ασερ Ρέιμοντ
Βιογραφική, 2016, Παναμάς / ΗΠΑ, 111’.

  Για βιογραφική ταινία, και δη ήρωα του μποξ του Παναμά, το «Hands of Stone» είναι αρκετά νηφάλια αποτύπωση της ιστορίας του Ρομπέρτο Ντουράν, πρωταθλητή των ελαφρών και μετέπειτα των μεσαίων βαρών, γνωστού για την αποχώρησή του από τον αγώνα με τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ. Αρκετό μπλα-μπλα, βέβαια, για να καλύψει τα γεγονότα, αλλά χαλάλι όταν έχεις στην οθόνη συνέχεια τον Εντγκαρ Ραμίρεζ.






Ο κλέψας του κλέψαντος / Soliti Ignoti

Του Μάριο Μονιτσέλι.
Με τους Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Κλαούντια Καρντινάλε
Κωμωδία, 1958, Ιταλία, 106’.

Η σάτιρα του Μάριο Μονιτσέλι στο είδος του heist film, με μια ομάδα -όχι τόσο επιτυχημένων- ληστών που προσπαθούν να ληστέψουν ένα ενεχυροδανειστήριο, αλλά τα κάνουν μαντάρα.

Τα χρυσά μας χρόνια / Trois souvenirs
de ma jeunesse

Του Αρνό Ντεπλεσέν.
Με τους Ματιέ Αμαλρίκ, Λου Ρουά-Λεκολινέ
Δραματική, 2015, Γαλλία, 123’.

 Ενας άντρας θυμάται τη νιότη του, κυρίως όπως αυτή είχε καθοριστεί από τον έρωτά του για μια κοπέλα.







Μπεν-Χουρ / Ben-Hur

Του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ. Με τους Τζακ Χιούστον, Μόργκαν Φρίμαν, Τόμπι Κέμπελ, Ροντρίγκο Σαντόρο
Περιπέτεια, 2016, ΗΠΑ, 125’.

 Ο Μπεν-Χουρ, τρισδιάστατος, από τον Ρώσο λάτρη της δράσης Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ. Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω σας ιντριγκάρει, εμένα πάντως τίποτα. Και τίποτα δεν μου άλλαξε τη γνώμη στην πορεία της ταινίας. Ούτε απάντησε την απορία μου γιατί να δημιουργηθεί εξαρχής.








Η πλημμύρα / Potop

Του Γέρζι Χόφμαν. Με
τους Ντάνιελ Ολμπρίτσκι, Μαλγκορζάτα Μπράουνεκ
Δραματική, 1974, Πολωνία / Σοβιετική Ένωση, 186’.

Την περίοδο του πολέμου του 1655 μεταξύ Σουηδίας και της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας, ένας ατίθασος στρατιώτης διεκδικεί το χέρι της εγγονής του μέντορά του.

Ολα όσα μάθαμε μαζί / The Violin Teacher

Του Σέρτζιο Ματσάδο.
Με τους Λάζαρο Ράμος, Κάικε ντε Χεσούς
Δραματική, 2015, Βραζιλία, 102’.

Για όσους αγαπάνε τις ταινίες με δασκάλους που αναλαμβάνουν απαιτητικές τάξεις και καταλήγουν να εμπνέουν και να εμπνέονται, από το «Στον κύριό μας με αγάπη» έως το «Ανάμεσα στους τοίχους»: εδώ ένας βιολονίστας γίνεται δάσκαλος σε δύσκολο σχολείο μιας φαβέλας για να ανακαλύψει ταλεντάκι κρυφό και σπάνιο.






Tο πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα / Mourning
becomes Electra

Του Ντάντλεϊ Νίκολς. Με τους Ρόζαλιντ Ράσελ, Μάικλ Ρεντγκρέιβ, Κερκ Ντάγκλας, Κατίνα Παξινού
Δραματική, 1947, ΗΠΑ, 159’.

Μεταφορά του θεατρικού έργου του Ευγένιου Ο’Νιλ που βασίζεται στην «Ορέστεια», όπου ένας ήρωας του Εμφυλίου Πολέμου επιστρέφει σπίτι του για να βρει τη γυναίκα του να συνωμοτεί με τον εραστή της με σκοπό να τον σκοτώσουν. Οταν τελικά τον δηλητηριάζουν, η κόρη τους εκλιπαρεί τον αδερφό της να φέρουν τους δύο εγκληματίες στη Δικαιοσύνη.