Θάνος Ασκητής: Πώς να αντιμετωπίσετε τον κακό πεθερό

Ενα όμορφο ζευγάρι κάθεται απέναντι μπροστά στο γραφείο μου. Εκείνος 38 και εκείνη 34. «Παντρεμένοι;» τους ρωτάω. «Ναι», απαντά η γυναίκα , «σχεδόν 6 χρόνια». Ο άνδρας δείχνει αμήχανος και σφιγμένος. Τα δάχτυλά του κλειστά σε σχήμα γροθιάς, αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια και περιμένει τη γυναίκα του να μιλήσει. «Ποιο είναι το πρόβλημα;» ρωτώ. «Ο πεθερός μου…» λέει απότομα η γυναίκα, «ο πατέρας του». «Δηλαδή;» ξαναρωτάω, αισθανόμενος το τσουνάμι που έρχεται… Οντως η γυναίκα ξεσπάει σε λυγμούς, σηκώνεται όρθια, κάνει μια επιτόπου στροφή και γυρίζοντας προς εμένα μου λέει: «Δεν πάει άλλο, αν ο Νίκος δεν πάρει θέση θα φύγω. Θα χωρίσουμε. Και ας έχουμε δύο παιδιά. Δεν τον μπορώ πια», λέει θυμωμένη μπροστά στον σιωπηλό άνδρα της. Η φόρτιση είναι διάχυτη, η γυναίκα θέλει να μιλήσει, ψάχνει απαντήσεις για μια εικόνα της ζωής της που ζει και βιώνει μέσα στον γάμο της. 

Το ζευγάρι στα 9 χρόνια που είναι μαζί δηλώνει ευτυχισμένο. «Τη βρίσκουμε μεταξύ μας…» λέει εκείνη, συμφωνώντας και εκείνος με το κούνημα του κεφαλιού του. «Αγαπιόμαστε, περνάμε καλά, κάνουμε καλή παρέα ο ένας με τον άλλον ενώ και το σεξ μας είναι τέλειο! Και με τα παιδιά μας περνάμε καλά», συμπληρώνει. «Τότε αφού είστε ένα δεμένο ζευγάρι και μια καλή οικογένεια πού είναι το πρόβλημα;» ξαναρωτάω. «Αυτός ο άθλιος ο πατέρας του και η στρίγκλα η μάνα του, που συμφωνεί σε όλες τις βρισιές του απέναντί μου… Δεν ξέρω, γιατρέ, τι του έχω κάνει… Με βλέπει συνεχώς λάθος. Είμαι το κόκκινο πανί και είναι ο ταύρος. Ερχεται στο σπίτι μας και μας βρίζει χωρίς λόγο. Και ο Νίκος δεν βγάζει λέξη. Δεν του λέει τίποτα. Τις προάλλες με είδε να φοράω μίνι. Μου επιτέθηκε λέγοντάς μου: ‘‘Πώς είσαι έτσι ντυμένη σαν π…;’’ ενώ γυρίζοντας στον γιο του είπε βλοσυρά: “Δεν τη μαζεύεις; Μας κάνει ρεζίλι και την αφήνεις έτσι;”». Η γυναίκα συνεχίζει με το ίδιο πάθος να περιγράφει τα γεγονότα, με κορυφαίο το τελευταίο που έγινε πριν από λίγες μέρες στο εξοχικό των γονιών του μπροστά στα μικρά παιδιά τους που έζησαν αυτή την εικόνα. Συγκεκριμένα, είχαν πάει στη θάλασσα να κολυμπήσουν οι δυο τους με τα παιδιά τους και επέστρεψαν το μεσημέρι στο σπίτι για να φάνε όλοι μαζί. Η νεαρή γυναίκα έκανε όμως… το μοιραίο λάθος. Εκατσε με το μαγιό της στο τραπέζι, με τα μικρά παιδιά της, όπου ο πεθερός  της έδωσε ένα ακόμη ρεσιτάλ έκρηξης: «Δεν ντρέπεσαι που κάθεσαι μ’ αυτό το μαγιό να φας μαζί μας; Ετσι μεγάλωσες; Δεν μας σέβεσαι καθόλου;». Ενώ συμπληρώνει και η πεθερά της απευθυνόμενη στον γιο της: «Δεν βλέπεις τη γυναίκα σου που είναι ξετσίπωτη;»  Η γυναίκα σηκώνεται από το τραπέζι με σκοπό να φύγει από το εξοχικό των πεθερικών της, παίρνοντας μαζί της και τα δύο μωρά της ακούγοντας το κατευόδιο από τον πεθερό της: «Να πας στον αγύριστο, αρκετά σε ανεχτήκαμε εμείς και ο γιος μας!». 

Στο γραφείο μου η έντασή της είχε απλωθεί ακόμη και στον βουβό Νίκο που δεν έχει βγάλει άχνα μέχρι στιγμής. «Ξεχείλισε το ποτήρι. Εάν δεν πάρει θέση ο άνδρας μου, έχουν τελειώσει όλα…» συμπληρώνει εκείνη με θυμό. Γυρίζοντας προς τον Νίκο, τον ρωτάω να πει και τη δική του άποψη, θέλοντας ουσιαστικά να τον βάλω μέσα στη συζήτηση: «Εσείς τι πιστεύετε για όλα αυτά που είπε η γυναίκα σας;». Η φωνή του άτονη, τα λόγια του έφταναν στα όρια του ψελλίσματος, ενώ ένιωθε τόσο άβολα που δεν τον χωρούσε η φαρδιά πολυθρόνα του γραφείου μου… «Ναι, είναι κάπως έτσι τα πράγματα…» λέει κοφτά συμφωνώντας μαζί της. «Ξέρετε, γιατρέ, ο πατέρας μου είναι παλαιών αρχών, θρησκευόμενος άνθρωπος που δεν μπορεί να κατανοήσει την εικόνα της γυναίκας μου. Ηταν βέβαια πάντα αυστηρός και ήθελε να τα ελέγχει όλα. Και η μητέρα μου τον ακούει και συμφωνεί πάντα μαζί του γιατί τον φοβάται». Τον ρωτάω ο ίδιος τι αισθάνεται για τον πατέρα του και γιατί δεν παίρνει θέση υπέρ της γυναίκας του. Τότε πετάγεται η γυναίκα θυμωμένη με εκρηκτικό τρόπο λέγοντας: «Γιατί τον φοβάται, γιατρέ. Είναι αδύναμος και το χειρότερο απ’ όλα είμαστε εξαρτημένοι οικονομικά απ’ αυτόν, αφού ο Νίκος δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του… Και το σπίτι όπου μένουμε πάνω από τους γονείς του είναι των γονιών του! Εγώ δεν δουλεύω, με τα δυο μικρά παιδιά που έχουμε, έτσι είμαστε εγκλωβισμένοι απ’ αυτόν!». Ο άνδρας συνεχίζει να ψελλίζει συμφωνώντας με τη γυναίκα του ότι ο πατέρας του είναι «ο κυρίαρχος του παιχνιδιού», λέγοντας μάλιστα ότι πάντα παρενέβαινε στη ζωή του, είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και όταν ο Νίκος γνώρισε τη γυναίκα του ο πατέρας του ήταν θετικός μεν αλλά του είπε: «Η γυναίκα σου πρέπει να μας σέβεται και να μην ξεχνάει ότι εμείς είμαστε οι γονείς σου!».  Ρωτάω ουσιαστικά και τους δύο αν μπορούν να βάλουν όρια σε αυτή την κατάσταση και αν χρειαστεί να αφήσουν απέξω τους γονείς του Νίκου από τον γάμο τους. «Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, γιατρέ;» ρωτάει η γυναίκα συμπληρώνοντας: «Εάν κοντράρουμε τον πατέρα του δεν θα διώξει τον Νίκο από τη δουλειά; Δεν θα μας βγάλει έξω από το σπίτι μένοντας στον δρόμο με τα δύο μικρά παιδιά μας;».  Σωστά τα λέει, σκέφτηκα, τι σόι γάμος όμως είναι αυτός; Πώς πήγαν δύο νέοι άνθρωποι να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά χωρίς οικονομική αυτάρκεια; Πόσο ακόμη θα αντέξει κυρίως η γυναίκα την υποτίμηση του πεθερού της, αλλά και πόσο ακόμη θα αγαπάει έναν ανύπαρκτο Νίκο; Και αυτός ο πατέρας τι σόι άνθρωπος είναι; Δεν καταλαβαίνει ότι οδηγεί τη ζωή του παιδιού του στο αδιέξοδο; Οταν μάλιστα ο γιος του έχει γίνει πατέρας και ο ίδιος ως παππούς τι εικόνα εκπέμπει στα εγγόνια του που διαολοστέλνει τη μητέρα τους;

«Υπάρχει λύση;» ξανασκέφτηκα, ίσως ναι. Πρέπει όμως να το πάρουν απόφαση. Ορια και θέσεις απέναντι στον δυνάστη πατέρα, με οποιοδήποτε κόστος! Ετσι βλέπεις την επόμενη μέρα σου. Τους είπα λοιπόν να σκεφτούν και να αποφασίσουν ένα πράγμα: μαζί να δείξουν ότι άλλο δεν πάει! Ας κάνουν τη ρήξη. Με αυτόν τον τρόπο ίσως ο αναρχικός και άκαμπτος πατέρας να δει την αλήθεια μπροστά του. Ουσιαστικά ο μονόδρομος ανήκει στους δυο τους και στα παιδιά τους. Γιατί από την αρχή της σχέσης και του γάμου τους έπρεπε να είχαν βάλει τις θέσεις τους προτού η κατάσταση φτάσει στο σήμερα του αδιεξόδου. Θα το κάνουν; Μπορούν να το πετύχουν; Αυτός ο φοβερός πατέρας και πεθερός θα καταλάβει ότι ο γιος του παντρεύτηκε και έχει δική του οικογένεια; Το μαγαζί θα το πάρει μαζί του στον άλλον κόσμο ή θα πεθάνει και ο αδύναμος γιος θα το κλείσει την επόμενη μέρα; Οσο για τον Νίκο του είπα: «Νομίζω, λίγη ψυχοθεραπεία αυτοεκτίμησης θα σας έκανε καλό…». Γιατί ουσιαστικά ο Νίκος θα κάνει μαμά τη γυναίκα του και εκείνη από δύο παιδιά θα έχει τρία…