Οι αναμνήσεις ενός Έλληνα πράκτορα της CIA

Ο άνδρας με τα γένια και το αυτόματο στα χέρια κατάλαβε ότι κάτι άσχημο θα συνέβαινε και άρχισε να τρέχει για να καλυφθεί γρήγορα όταν σήκωσε τα μάτια του προς τον ουρανό. Δευτερόλεπτα αργότερα, ο πύραυλος έσκασε μερικές δεκάδες μέτρα μακριά του, σπέρνοντας τον όλεθρο, όμως ο Μαρκ Πολυμερόπουλος είχε γλιτώσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό στον επιχειρησιακό πράκτορα της CIA κάπου στα βουνά του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Συρίας και του Πακιστάν. Ο Ελληνοαμερικανός επιτελικός είχε φλερτάρει αρκετές φορές με τον θάνατο, σε επιχειρήσεις άκρως απόρρητες, κυνηγώντας τρομοκράτες ή στρατηγούς του Σαντάμ Χουσεΐν.

«Μαθαίνεις να ζεις με αυτό», μου λέει κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας μας και συμπληρώνει: «Οταν κάνεις αυτή τη δουλειά, οι κίνδυνοι είναι δεδομένοι, ειδικά όταν υπηρετείς στη Μέση Ανατολή».

Ο Πολυμερόπουλος υπηρέτησε τη CIA για σχεδόν τρεις δεκαετίες και μέχρι πέρυσι ήταν επικεφαλής όλων των μυστικών επιχειρήσεων σε Ευρώπη και Ευρασία. Γλίτωσε από πυροβολισμούς και ενέδρες, έζησε νύχτες αγωνίας συντονίζοντας επιχειρήσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά ένα ταξίδι στη Ρωσία απέβη μοιραίο, ευτυχώς μόνο για την καριέρα του.

«Η πρεσβεία τους στην Ουάσινγκτον ενέκρινε τις βίζες μας, αλλά μας ξεκαθάρισαν ότι δεν ήμασταν ευπρόσδεκτοι, παρότι θα συναντούσαμε ομολόγους μας -να το πω έτσι- από την FSB, την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών της Ρωσίας, για να συζητήσουμε θέματα που αφορούσαν την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

ΟΙ Ρώσοι όμως πίστευαν ότι ο επικεφαλής των απόρρητων επιχειρήσεων της CIA, που επέβλεπε πάνω από 50 σταθμούς της υπηρεσίας, θα ερχόταν μαζί με έναν συνάδελφό του για να συντονίσουν μυστικές αποστολές σε ρωσικό έδαφος.

«Εγώ είχα τον βαθμό στρατηγού με τέσσερα αστέρια», μου λέει, «για να καταλάβεις πού ήμουν ιεραρχικά στην CIA. Και ένα τέτοιο στέλεχος δεν μεταβαίνει προσωπικά σε μια ξένη χώρα για να κάνει κατασκοπεία. Ημουν μόνιμα στα κεντρικά της υπηρεσίας στο Λάνγκλεϊ και από εκεί συντόνιζα τα πάντα που αφορούσαν τον τομέα ευθύνης μου».

Παρά τις αντιρρήσεις και την προειδοποίηση των Ρώσων, ο Πολυμερόπουλος ταξιδεύει στη Μόσχα τον Δεκέμβριο του 2017 μαζί με τον συνάδελφό του αγνοώντας ότι λίγες ημέρες μετά θα νοσούσε από άγνωστη αιτία, θα είχε ιλίγγους, τάση για έμετο, έντονες ζαλάδες και ημικρανίες. Οι Ρώσοι φέρεται να τον χτύπησαν με ένα άγνωστο όπλο μικροκυμάτων που του «χάρισε» για πάντα την «απόλυτη διάσειση» χωρίς φυσικό χτύπημα, το λεγόμενο Σύνδρομο της Αβάνας. Η ζωή του μετά από αυτό δεν θα ήταν ποτέ ξανά ίδια.

Τα χρόνια της φωτιάς

Η ζωή του ξεκίνησε στην Ελλάδα, όπου ο Πολυμερόπουλος έρχεται κάθε χρόνο για διακοπές εδώ και δεκαετίες, με τη Μύκονο να έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. Γεννημένος στην Αθήνα, έφυγε μικρός ακόμη για την Αμερική, όπου ο πατέρας του ήταν καθηγητής σε πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, και μεγάλωσε μέσα σε ένα αστικό σπίτι όπου η μόρφωση έπαιζε μεγάλο ρόλο. Καλός μαθητής, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, όπου τον προσέγγισε στρατολόγος της CIA βλέποντας στον νεαρό Πολυμερόπουλο έναν καλό υποψήφιο. Ο απόφοιτος του Κορνέλ περνάει όλα τα τεστ και αρχίζει την εκπαίδευση, θεωρητική αρχικά και πρακτική αργότερα, στην περίφημη «Φάρμα» της Υπηρεσίας. Εν αντιθέσει με άλλους Ελληνοαμερικάνους όπως ο Τζον Κυριάκου και ο Γουίλιαμ Μπασίλ, αυτός δεν πέρασε από τον σταθμό της CIA στην Αθήνα.

Τον ρωτάω ποια ήταν η πρώτη του μετάθεση και μου δίνει την κλασική απάντηση που θα έδινε ένας πρώην επιχειρησιακός πράκτορας σε δημοσιογράφο: «Δεν μπορώ να σου πω κάτι τέτοιο, αλλά υπηρέτησα πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή, τόσο σε εμπόλεμες ζώνες για τρία χρόνια όσο και στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Αρνείται ότι έχει πυροβολήσει κάποιον σε κάποια επιχείρηση, όμως βλέποντάς τον στις φωτογραφίες με πλήρη εξοπλισμό, διαπιστώνεις ότι απλώς δεν θέλει να πει ευθέως κάτι τέτοιο.

«Υπήρξαν στιγμές που βρέθηκα στο επίκεντρο εκρήξεων επίθεσης από πύραυλο και μπορώ να σου πω ότι τραυματίστηκα ελαφρά από θραύσματα σε μία από αυτές».

Οι ικανότητές του δεν περνούν απαρατήρητες και από επιχειρησιακός πράκτορας αρχίζει σταδιακά να προάγεται σε αρχηγό ομάδας και αργότερα σε σταθμάρχη.

«Δεν κυκλοφορείς σε χώρες όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν και η Υεμένη λέγοντας δεξιά και αριστερά ότι δουλεύεις για τη CIA, γι’ αυτό ήμουν πάντα καλυμμένος πίσω από διπλωματική ιδιότητα. Δεν δούλεψα ποτέ με πλαστό διαβατήριο να προσποιούμαι τον επιχειρηματία, π.χ., που είναι κάτι πολύ πιο επικίνδυνο».

Επιμένω να μου πει κάποιες σημαντικές επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε, αλλά αρνείται κατηγορηματικά και φροντίζει με την απάντησή του να εξάψει ακόμη περισσότερο την περιέργειά μου.

«Μπορώ να σου πω μόνο ότι έδωσα το “παρών” ή είχα το γενικό πρόσταγμα σε αποστολές που έγιναν πρωτοσέλιδο σε όλα τα ΜΜΕ του κόσμου, όπως το κυνήγι και η σύλληψη των στρατηγών και των υψηλών αξιωματούχων του Σαντάμ».

Το ταξίδι στη Μόσχα και τα δολώματα

Τα παιδιά του σε πολύ νεαρή ηλικία κατάλαβαν τι δουλειά έκανε ο πατέρας τους και όταν μια μέρα ο Μαρκ θέλησε να τους μιλήσει τον πρόλαβαν με τη φράση «Μπαμπά, ξέρουμε».

Αυτό που δεν ήξεραν είναι ότι μετά από δύο και πλέον δεκαετίες ο μπαμπάς τους ανέλαβε επικεφαλής όλων των απόρρητων κεκαλυμμένων επιχειρήσεων σε Ευρώπη και Ευρασία. Με βάση τα κεντρικά της CIA στο Λάνγκλεϊ, ο Πολυμερόπουλος ήταν αυτός που συντόνιζε 50 σταθμούς της Υπηρεσίας, από την Ιρλανδία μέχρι το Αζερμπαϊτζάν. Ομως η κύρια προτεραιότητά του ήταν η Ρωσία, ειδικά μετά την εμπλοκή της στις προεδρικές εκλογές του 2016, αφού οι Αμερικάνοι δεν ήταν διατεθειμένοι να το αφήσουν να περάσει έτσι.

Με στοχευμένες επιχειρήσεις υπό την καθοδήγηση του Πολυμερόπουλου δημοσιοποιείται η παρέμβαση του Κρεμλίνου για να εμποδίσει τα Σκόπια να αλλάξουν όνομα αλλά και η χορηγία της Ρωσίας σε ένα πραξικόπημα με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης στο Μαυροβούνιο. Ετσι όταν τον Δεκέμβριο του 2017 ο Πολυμερόπουλος μαζί με τον συνάδελφό του προσγειώνεται στο Σερεμέτιεβο θεωρείται ανεπίσημα persona non grata για τους Ρώσους.

«Πράκτορες της FSB μάς παρακολουθούσαν όπως το περιμέναμε άλλωστε από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στη Μόσχα και κάναμε check in στο Marriott», μου λέει ο Πολυμερόπουλος.

Οι επίσημες συναντήσεις του με στελέχη της FSB δεν είναι καλή, ενώ αυτή με αξιωματούχους της SVR είναι εκρηκτική, αφού οι τελευταίοι τούς λένε ξεκάθαρα ότι η παρουσία τους ήταν ανεπιθύμητη. Η συζήτηση συνεχίζεται με αντεγκλήσεις και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και ο Μαρκ φεύγει έχοντας πλέον μάτια και στην πλάτη αφού, όπως μου λέει, ήταν έτοιμος για όλα.

«Ξέρεις, πήγαμε σε κάποια μπαρ κι εκεί πολύ ωραίες γυναίκες άρχισαν να μας χαμογελάνε και να θέλουν να πιάσουν κουβέντα μαζί μας. Το ίδιο έγινε και σε μια βόλτα στην Κόκκινη Πλατεία, αλλά ήταν πολύ εύκολο να αντιληφθώ ότι μου είχαν ρίξει δόλωμα για να τσιμπήσω. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός σε τέτοιες καταστάσεις».

Οσο προσεκτικός και αν ήταν, όμως, δεν μπόρεσε να αποφύγει αυτή την παράξενη ασθένεια που τον χτύπησε ένα βράδυ μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.

Η αόρατη επίθεση

«Σίγουρα μου συνέβη κάτι εκείνη τη νύχτα. Δεν ξέρω αν ήταν χτύπημα με μικροκύματα από απόσταση. Αυτό είναι κάτι που ερευνάται, όμως από εκείνο το βράδυ απέκτησα ένα αίσθημα ότι πάσχω από ημικρανίες ή μια μόνιμη διάσειση».

Αυτό που στην αρχή νόμιζε ότι οφειλόταν σε μια τροφική δηλητηρίαση επανήλθε μετά από δύο ημέρες, αλλά ούτε τότε κατάλαβε ότι κάτι μπορεί να του είχαν κάνει οι Ρώσοι. Ετρωγε μαζί με συνεργάτες του στο εστιατόριο «Pushkin» της Μόσχας, όταν άρχισε να βλέπει το δωμάτιο να γυρίζει ενώ τον έλουζε κρύος ιδρώτας και ήθελε να κάνει εμετό. Επέστρεψε στο δωμάτιό του με χίλια ζόρια, ακύρωσε όλα τα ραντεβού του και όταν ανέβηκε στο αεροπλάνο για να επιστρέψει στις ΗΠΑ ήταν ακόμα σε άθλια κατάσταση. Τα συμπτώματα πέρασαν αλλά μόνο για λίγο. Τον Φεβρουάριο του 2018 ο Πολυμερόπουλος άρχισε να νιώθει μια έντονη και επώδυνη πίεση που ξεκινούσε πίσω από το κεφάλι του και μετά αγκάλιαζε το πρόσωπό του.

«Πήγα σε γιατρούς και έκανα όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αλλά οι ακτινογραφίες και οι αξονικές δεν έδειξαν τίποτε», μου λέει συμπληρώνοντας ότι «τους επόμενους μήνες, όμως, η κατάσταση χειροτέρεψε».

Οι συνάδελφοί του στη CIA τού είπαν ότι μπορεί να είχε γίνει στόχος τεχνολογικής επίθεσης από μακριά, αφού τα συμπτώματα που τους περιέγραφε έμοιαζαν με το Σύνδρομο της Αβάνας, που πήρε το όνομά του όταν το 2016 πάνω από 20 Αμερικανοί που υπηρετούσαν σε διάφορες θέσεις στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αβάνα άρχισαν να εμφανίζουν περίεργα συμπτώματα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και στελέχη της CIA που υπηρετούσαν καλυμμένα με τη διπλωματική ιδιότητα, χωρίς όμως, όπως λέει ο Πολυμερόπουλος, κάποιος να εμφανίσει πρόβλημα όταν έκαναν εξετάσεις.

Ο ίδιος παραιτήθηκε μετά από 26 χρόνια θητείας στον σκοτεινό κόσμο της κατασκοπείας, αφού πλέον δεν μπορούσε να δουλέψει όπως πριν, με τις ημικρανίες να τον ταλαιπωρούν συχνότατα. Θεωρεί ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα έπρεπε να είχε προσέξει περισσότερο τόσο αυτόν όσο και όλους τους άλλους που χτυπήθηκαν από τα μικροκύματα των Ρώσων. Εξακολουθεί να έρχεται στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι για διακοπές. Προτού κλείσουμε το τηλέφωνο τον ρωτάω για την υπόθεση με τον Ρώσο αξιωματούχο που είχε στρατολογηθεί από τη CIA και υπηρετούσε στο Κρεμλίνο κατασκοπεύοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτόν που φυγαδεύτηκε το καλοκαίρι του 2017 σε μια παράτολμη επιχείρηση, την περίοδο που ο Μαρκ Πολυμερόπουλος ήταν επικεφαλής των μυστικών επιχειρήσεων σε Ευρώπη και Ευρασία.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα σιωπής ακούω τη φωνή του: «Δεν μπορώ να πω τίποτε γι’ αυτό που με ρωτάς, ούτε ένα σχόλιο».
Το περίεργο θα ήταν να μπορούσε.

Ειδήσεις σήμερα: 

Αγωνία για τη δεύτερη ημέρα της τηλεκπαίδευσης - Webex: Έχουμε αντιμετωπίσει τα προβλήματα

Τον Δεκέμβριο η αποσυμπίεση του ΕΣΥ: Αύξηση 30% σε πέντε μέρες στα κατειλημμένα κρεβάτια λόγω κορωνοϊού!

Ποιο είναι το νέο μέλος στις ενημερώσεις του υπουργείου - «Κλειδί» ο ρόλος της Βάνας Παπαευαγγέλου