Ξυπνάει ο «βαθύς» ΣΥΡΙΖΑ και βάζει φρένο στις αλλαγές του Αλέξη Τσίπρα

Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε «μία μεγάλη προοδευτική παράταξη» και το άνοιγμά του στην κοινωνία δεν θα είναι ένας υγιεινός περίπατος για τον Αλέξη Τσίπρα, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις κορυφαίων κομματικών στελεχών, που ανήκουν στον λεγόμενο «βαθύ ΣΥΡΙΖΑ» και τα οποία φοβούνται ότι όλη αυτή η διαδικασία θα οδηγήσει στην «πασοκοποίηση» του χώρου και σε ένα οργανισμό «αχταρμά».

Με το συνέδριο να απομακρύνεται όλο και περισσότερο, καθώς τώρα ακούγεται ως χρόνος διεξαγωγής του η άνοιξη και όχι ο Ιανουάριος του 2019, την αυτοκριτική να περιμένει και την κεντρική επιτροπή να έχει αναβληθεί για το ερχόμενο σαββατοκύριακο, μία σειρά από κομματικά στελέχη εκφράζουν επιφυλάξεις έως διαφωνίες για το πώς θα γίνει η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

«Αυτό που μας ενδιαφέρει μέσα από την μαζικοποίηση είναι να αναδείξουμε και ένα νέο μοντέλο σχέσης με την πολιτική» σημείωσε ενδεικτικά ο γραμματέας του κόμματος Πάνος Σκουρλέτης, διευκρινίζοντας ότι «ο πολίτης δεν μπορεί να έχει μια σχέση απλώς οπαδού ή ψηφοφόρου» και ότι δεν φτάνει να ονομαστούν μέλη οι ψηφοφόροι. «Εμείς θέλουμε ανθρώπους οι οποίοι θα συνδιαμορφώνουν, θα συμμετέχουν. Αυτή είναι η έγνοια της Αριστεράς. Ένα άλλο μοντέλο δημοκρατικής συλλογικότητας» τόνισε ο κ. Σκουρλέτης, που θεωρείται ο εκφραστής του "κλειστού ΣΥΡΙΖΑ".

Αλλά και ο Πάνος Λάμπρου εκ των εμβληματικών μορφών του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ και μέλος των '53" άφησε αιχμές κατά της ηγετικής ομάδας κάνοντας λόγο για «λογικές κλειστών γραφείων, έπαρσης, αλαζονείας και πολιτικού τσαμπουκά» την περίοδο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ". Ακόμη και η αλλαγή ονόματος δεν γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό και προσθέτει με νόημα:

«Πράγματι, χρειάζεται να αλλάξουμε πολλά. Να βάλουμε φρένο σε φαινόμενα παραγοντισμού, προσωπικής πολιτικής, φαινόμενα που μας πλήγωσαν. Να αλλάξουμε λογικές -που δυστυχώς υπήρξαν- κλειστών γραφείων, έπαρσης, ενίοτε αλαζονείας. Ναι, αυτά πρέπει να τα αλλάξουμε. Να κλείσουμε την πόρτα στο λαϊκισμό, τις κραυγές, τον δήθεν πολιτικό τσαμπουκά ορισμένων, που αναμφίβολα μας κόστισε και που ουδεμίαν σχέση με την αναγκαία μαχητικότητα, αλλά και με την κουλτούρα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Να αλλάξουμε τον ηγετικό συγκεντρωτισμό και να ενισχύσουμε τη συλλογική λειτουργία, τις δημοκρατικές διαδικασίες, το ρόλο των μελών. Να αλλάξουμε μια νοοτροπία, που λέει ότι μόνοι μας μπορούμε, τις κλειστές συνεδριάσεις, τα φοβικά σύνδρομα. Και άλλα πολλά».

Ο κ. Λάμπρου, (με άρθρο του στην εφημερίδα «Εποχή») σημειώνει ότι «οι όποιες αναζητήσεις για αλλαγή ονόματος ή η συμπλήρωσή του για να… χωρέσει τους συμμάχους μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις. Για παράδειγμα το προτεινόμενο “ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία” ή Προοδευτική Παράταξη” παραπέμπει ευθέως σε συμμαχικό σχήμα και όχι σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό, όπως ορθά αποφασίσαμε στο 1ο συνέδριό μας».