Ο Τζορτζ Κλούνεϊ ρισκάρει στο «Μνημείων άνδρες»

Μνημείων άνδρες / The Monuments Men

Του Τζορτζ Κλούνεϊ.
Με τους Τζορτζ Κλούνεϊ, Ματ Ντέιμον, Μπιλ Μάρεϊ, Κέιτ Μπλάνσετ, Τζον Γκούντμαν
Δραματική / 2014 / ΗΠΑ
 
Αδιανόητο, το ξέρω, αλλά έρχεται κάποια στιγμή που ακόμα και ο Τζορτζ Κλούνεϊ δεν τα κάνει όλα τέλεια. Η πραγματική ιστορία μιας ομάδας αντρών που πηγαίνουν να σώσουν έργα τέχνης και κτίρια από τα χέρια των ναζί παρουσιάζεται σαν συλλογή από ανέκδοτα που ξεφουσκώνουν προτού ακουστεί η ατάκα στο τέλος (η οποία δεν είναι καν αστεία). Είναι δυο ώρες στις οποίες η φόρα κόβεται διαρκώς και απότομα, εναλλάσσοντας πρώτη και δευτέρα άγαρμπα, με τα κλισέ και το ξεδιάντροπα συναισθηματικό σάουντρακ να αναλαμβάνουν θέση πρωταγωνιστή - εκεί όπου δεν υπάρχουν καν χαρακτήρες. Τα μνημεία θα σωθούν τελικά, όχι όμως και η μνήμη της ταινίας.

Ο εγωιστής γίγαντας / The Selfish Giant

Της Κλίο Μπάρναρντ.
Mε τους Κόνερ Τσάπμαν, Σον Τόμας, Σιόμπαν Φίνεραν
Δραματική / 2013 / Βρετανία

 Ο «Εγωιστής γίγαντας», μια παραπομπή στο διήγημα του Οσκαρ Ουάιλντ που αφήνει στην άκρη το χριστιανικό στοιχείο, είναι ένα ρεαλιστικό δράμα με πυγμή. Δύο εξωτερικά παράταιροι αλλά «αυτοκόλλητοι» φίλοι, ο ξανθός, κοντός, νευρώδης, ταραξίας και σκράπας, όπως αυτοπροσδιορίζεται, Αρμπορ, και ο μελαχρινός, ψηλός, γεματούλης, ήπιος, εξίσου δυστυχισμένος Σουίφτι, προσπαθούν να βγάλουν λεφτά πηγαίνοντας μέταλλα σε μια μάντρα. Οι ανατροπές δεν είναι το ζήτημα εδώ, ούτε οι εύκολοι συνειρμοί περί «ανθρώπων που έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια». Η Μπάρναρντ δεν αφηγείται απλώς, αλλά δείχνει την ιστορία της σαν να την έχει ζήσει. Ζόρικη ταινία, αλλά με καρδιά.

Dallas Buyers Club

Του Ζαν-Μαρκ Βαλέ.
Με τους Μάθιου ΜακΚόναχι, Τζάρεντ Λίτο, Τζένιφερ Γκάρνερ
Δραματική / 2013 / ΗΠΑ

Κινηματογραφική ήταν η ζωή του κάποτε ομοφοβικού καουμπόι Ρον Γούντρουφ -αν και τότε υποθέτω πως ο ίδιος δεν θα την έβρισκε ιδιαίτερα γκλάμουρους- ο οποίος διαγνώστηκε με AIDS και έναν μήνα ζωής, για να διαψεύσει τους γιατρούς του ζώντας έξι ολόκληρα χρόνια, εισάγοντας φάρμακα από το Μεξικό και πουλώντας τα σε ομοιοπαθείς με τη βοήθεια μιας τρανσέξουαλ. Οι έξι υποψηφιότητες για Οσκαρ της ταινίας είναι κατόρθωμα των ηθοποιών της (όχι επειδή έχασαν τόσα κιλά) και όχι της στρωτής, στρέιτ και ενίοτε άτονης απόδοσης του σεναρίου.

Vampire Academy

Του Μαρκ Γουότερς.
Mε τους Ζόι Ντόιτς, Λούσι Φράι, Ολγκα Κουριλένκο
Φαντασίας / 2014 / ΗΠΑ

Βασισμένο στη δημοφιλή σειρά βιβλίων, το «Vampire Academy» είναι αυτό που φαντάζεστε: σχολείο για νεαρά βαμπιράκια, τα οποία, όπως λέει και το ευφάνταστο tagline, «δεν διψάνε για γνώση».

Με χωρίς γυναίκες

Του Βαγγέλη Σεϊτανίδη.
Με τους Θοδωρή Αθερίδη, Δημήτρη Ημελλο, Σμαράγδα Καρύδη
Κωμωδία / 2014 / Ελλάδα

Κωμωδία για δύο σαραντάρηδες που ψάχνουν την ωραία του σχολείου τους και ανακαλύπτουν πως είναι «παίκτης» του υποκόσμου.

Mια χειμωνιάτικη ιστορία / Winter’s Tale

Του Ακίβα Γκόλντσμαν.
Με τους Κόλιν Φάρελ, Ράσελ Κρόου, Τζέσικα Μπράουν Φίντλεϊ
Δραματική / 2014 / ΗΠΑ

Παραμυθάκι με τον Κόλιν Φάρελ να ανακαλύπτει πως έχει ικανότητες μετενσάρκωσης και να προσπαθεί να σώσει την αγαπημένη του.

Η «γυναίκα» του πάει για Οσκαρ

Ολα τα προγνωστικά θέλουν τον Τζάρεντ Λίτο να κερδίζει δικαιωματικά το Οσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου για το «Dallas Buyers Club», όπου ήταν όντως μια καταπληκτική γυναίκα!

Είναι σχεδόν αστεία η εισαγωγή στη σελίδα του Τζάρεντ Λίτο στη Wiki­pedia. «Ο Τζάρεντ Λίτο είναι ένας Αμερικανός ηθοποιός, τραγουδιστής-συνθέτης, μουσικός, σκηνοθέτης, παραγωγός, ακτιβιστής, φιλάνθρωπος, φωτογράφος και επιχειρηματίας». Είτε παίρνει ο ίδιος τον εαυτό του τόσο στα σοβαρά, είτε όχι, ο Τζάρεντ Λίτο απολαμβάνει ίσως την πιο διάσημη φάση της ζωής του.
Η ερμηνεία του στον ρόλο της τρανσέξουαλ τοξικομανούς που γίνεται συνεργάτης του Μάθιου ΜακΚόναχι στο «Dallas Buyers Club» έχει κερδίσει 18 συνολικά βραβεία έως τώρα, ανάμεσά τους και τη Χρυσή Σφαίρα αλλά και το Βραβείο της Ενωσης των Ηθοποιών, κάτι που τον φέρνει σε απόσταση αναπνοής από το Οσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου, για το οποίο είναι υποψήφιος.

Οντως, ο ηθοποιός παραδίδει μια ισορροπημένη, τρυφερή ερμηνεία που σέβεται απόλυτα τον χαρακτήρα του. Οπως και ο ΜακΚόναχι, έτσι και ο Λίτο έχασε γύρω στα 20 κιλά για να αποκτήσει το κάτισχνο παρουσιαστικό της Ρεϊόν. Τα κιλά όμως δεν ήταν το πιο δύσκολο πράγμα για τον Λίτο. «Υποδυόμουν κάποιον που δεν ήταν απλώς εθισμένος στα ναρκωτικά, αλλά και ετοιμοθάνατος», έχει δηλώσει. «Οταν χάνεις βάρος, δεν έχει να κάνει μόνο με το πώς φαίνεσαι, αλλά επηρεάζει τόσο εσένα προσωπικά όσο και την ερμηνεία σου. Σε κάνει ευάλωτο κι αυτό ήταν κάτι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ρόλο».

Χέρι-χέρι με τον ρόλο ήρθαν όμως κι άλλες προσαρμογές. «Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα», είπε ο Λίτο παραλαμβάνοντας τη Χρυσή Σφαίρα. «Δεν χρησιμοποίησα καθόλου προσθετικά εφέ στην ταινία. Ο μικρός βραζιλιάνικος ποπός που βλέπετε είναι όλος δικός μου. Επρεπε να κάνω πολλά πράγματα για τη μεταμόρφωση στον ρόλο μου. Ενα απ’ αυτά ήταν η πλήρης αποτρίχωση του σώματος και των φρυδιών μου. Κυρίες, και κάποιοι κύριοι, ξέρετε τι εννοώ...».

Μια άλλη πλευρά όμως, που δεν έχει ακουστεί πολύ, λέει πως ο ηθοποιός, πέρα από τις διθυραμβικές κριτικές, έχει δεχτεί και αρνητικά σχόλια γιατί ανέλαβε εκείνος, ένας στρέιτ άντρας, τον ρόλο ενώ θα μπορούσε αυτός να είχε δοθεί σε κάποια τρανς ηθοποιό, δεδομένης και της σπάνιας αναπαράστασης των τρανς ατόμων στο σινεμά και των ελάχιστων διαθέσιμων ευκαιριών για τους τρανς ηθοποιούς. Παρόμοιο επιχείρημα έχει διατυπωθεί σε διάφορες περιπτώσεις - από τις πιο πρόσφατες ήταν η αντικατάσταση των προσώπων των νάνων με πρόσωπα διάσημων ηθοποιών στη «Χιονάτη και τον κυνηγό».

Ο Τζάρεντ Λίτο ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα στην -αγαπημένη στην Αμερική- τηλεοπτική σειρά «My so-called life» με την Κλερ Ντέινς και πέρασε από διάφορες μεγάλες ταινίες του μεγέθους της «Κόκκινης λεπτής γραμμής», του «Fight Club» και του «American Psycho», μέχρι να βρεθεί στην πρώτη γραμμή με το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο», τη σαδιστική, αλλά για κάποιον λόγο πολύ δημοφιλή ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι. Ηταν η πρώτη φορά που πειραματίστηκε με το βάρος του, χάνοντας συνολικά 14 κιλά για να υποδυθεί τον ηρωινομανή χαρακτήρα του. Για το «Κεφάλαιο 27», επτά χρόνια μετά, έβαλε πάνω από 30 κιλά για να παίξει τον δολοφόνο του Τζον Λένον, Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν. Ο ίδιος πλέον δηλώνει ότι δεν θα ξανακάνει κάτι τέτοιο: «Εχει μεγάλο τίμημα και δεν θέλω να το ξανακάνω. Είναι κάτι πολύ σκληρό για το σώμα σου. Οταν το κάνεις και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι βάναυσο».

Από το «Ρέκβιεμ» και μετά, η παρουσία του στο σινεμά ήταν μάλλον αραιή, με πιο αξιοσημείωτες τις συμμετοχές στο «Δωμάτιο πανικού» του Ντέιβιν Φίντσερ και τον «Αλέξανδρο» του Ολιβερ Στόουν. Ο λόγος ήταν πως τον Λίτο από το 1998 και μετά τον απασχολεί ταυτόχρονα, ίσως και περισσότερο, η καριέρα του ως μουσικού - και του συγκροτήματός του, 30 Seconds to Mars. Αν πάρει το Οσκαρ, ίσως να μεταμορφωθεί πάλι.