Θέμος Αναστασιάδης

Στον θαυμαστό εικονικό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλεται από χθες η θεωρία ότι η κυβέρνηση ΕΠΕΣΕ θύμα ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ των Βρυξελλών, ώστε να δικαιολογηθεί το πιο ταπεινωτικό μνημόνιο απ’ όλα όσα έχουν υπογραφεί ως σήμερα. (Γιατί κανένα απ’ τα προηγούμενα δεν απαιτούσε αλλαγή πορείας 180 μοιρών εντός τριών ημερών και δεν επέβαλε τόσα μέτρα σε τόσες ώρες). Είναι προφανές ότι η θεωρία ότι έπεσαν θύμα «πραξικοπήματος» εξυπηρετεί την ανάγκη να στηριχθεί η «δήθεν» πρώτη φορά Αριστερά-κυβέρνηση με έναν ευρηματικό τρόπο: Διαφωνούν με τα μέτρα που αυτοί συμφώνησαν αλλά θέλουν να μείνουν στις καρέκλες τους για να τα εφαρμόσουν (;), με τις ψήφους της αντιπολίτευσης! Ομολογούμε ότι τόσο κωμικοτραγικό σκηνικό δεν έχουμε ξαναδεί.

Ας δεχθούμε πέραν της λογικής, έτσι, χάριν αναψυχής να συζητήσουμε αν ο Τσίπρας έπεσε θύμα «πραξικοπήματος» ή όχι. Κατ’ αρχάς ας το πουν στην Ε.Ε. η οποία έχει μείνει με την εντύπωση ότι έδωσε ένα νέο πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα, ότι είναι «πραξικοπηματίες».

Δεύτερον τα πραξικοπήματα χαρακτηρίζονται από ένα ουσιώδες χαρακτηριστικό. Γίνονται εν κρυπτώ, από μικρές συνωμοτικές δυνάμεις, που τους πιάνουν όλους στον ύπνο. Εδώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετά από πεντάμηνη προετοιμασία θαυμαστών στρατηγικών ελιγμών επέλεξε και τον χρόνο, και τον τόπο, και τους όρους υπό τους οποίους θα συναντούσε για την μάχη των μαχών τους Δανειστές: Εφθασε στο πεδίο απομονωμένη, χωρίς καμία στήριξη και εφόδια, έχοντας εξαντλήσει όλα τα διαθέσιμα της χώρας, με capital controls, παππούδες στις ουρές, με την διαπραγμάτευση της απειλής «βοηθήστε μας αλλιώς χρεοκοπούμε και σας παίρνουμε στον λαιμό μας».

Πήγε άοπλη με την πλάτη στον τοίχο σαν λεβεντοαριστερός. Κι όταν οι Δανειστές απάντησαν «χρεοκοπείστε λοιπόν, και ιδού και το GREXIT» αν θέλετε, υποχώρησε πανικόβλητη και υπέγραψε τα πάντα. (Το οποίο GREXIT, όπως παραδέχθηκε ο Βαρουφάκης το περίμεναν και το μελετούσαν, αν δεν το επεδίωκαν. Αρα, πώς αιφνιδιάστηκαν; Πού είναι το πραξικόπημα;) Η ίδια η κυβέρνηση δηλαδή έθεσε τους όρους της και έχασε 100-1. Αν αυτό είναι πραξικόπημα τότε πρέπει να ξαναγραφτεί όλη η παγκόσμια πολιτική θεωρία.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό του πραξικοπήματος, είναι ότι μπορείς μεν να το αποδεχθείς αναγκαστικά, αν δεν έχεις άλλη λύση, για λόγους προστασίας της χώρας, συμβιβάζεσαι λόγω ανωτέρας βίας, αλλά ΔΕΝ συνεργάζεσαι με τους «πραξικοπηματίες». Υπογράφεις, και πας σπίτι σου. Οποιοι θέλουν να μείνουν στην θέση τους και να εφαρμόσουν μια πολιτική που τους επιβάλλεται με πραξικόπημα, υπό ξένο Διευθυντήριο λέγονται με τους όρους της Αριστεράς (και όχι μόνο) «συνεργάτες», «δωσίλογοι» και «προδότες». Αυτό θα ‘λεγαν υποθέτουμε αν το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ. είχε υπογράψει τέτοια τραγική συμφωνία σε συνθήκες διασυρμού (Να πρέπει να διώξεις μέχρι και, αυτήν έστω, την πρόεδρο της Βουλής για να περάσεις τις εντολές των Δανειστών, και άλλα ευτράπελα).

Άλλο λοιπόν το υπογράφω την πραξικοπηματική συμφωνία γιατί δεν έχω άλλη λύση απ’ την πορεία στην δραχμή (που ο ίδιος σχεδίαζα μυστικά με τον Βαρουφάκη), κι άλλο υπογράφω και μένω να εφαρμόσω όσα δεν πιστεύω για να μην πέσει η κυβέρνηση του «Πρώτη φορά Αριστερά Τροϊκανικά».

Στο κάτω-κάτω οι ίδιοι οι κυβερνώντες καλούν τους διαφωνούντες να στηρίξουν με την ψήφο τους, να σώσουν την χώρα, και μετά εφ’ όσον δεν πιστεύουν στο πρόγραμμα να παραιτηθούν. Είναι η μόνη αξιοπρεπής και έντιμη στάση, αλλά άραγε ισχύει για όλους; Άλλος υπογράφει, σώζει, και παραιτείται, και άλλος υπογράφει διασώζεται και εφαρμόζει ότι δεν πιστεύει; Και ποιος εγγυάται ότι θα πετύχει να εφαρμόσει, αυτό που οι προηγούμενοι, που τα πίστευαν και λίγο παραπάνω, απέτυχαν;

Αν υπάρχει ένα πραξικόπημα, τότε, αυτό είναι στο μυαλό τους. Για να μείνουν στην εξουσία με τις ψήφους των άλλων και την συνείδησή τους δήθεν καθαρή. Δυστυχώς αν έτσι το πάνε θα βουτήξουν ακόμη πιο πολύ στον βούρκο, κι απ’ την αδυναμία εφαρμογής όσων δεν πιστεύουν, θα μας οδηγήσουν σε νέο οριστικό αδιέξοδο… Αλίμονο. Οποιος παραμένει να υπηρετήσει κάτι που θεωρεί «Πραξικόπημα», τότε θα καταλήξει «Μαρκεζίνης» (ο πολιτικός που συνεργάστηκε για να γίνει δήθεν πιο «δημοκρατική» η χούντα), παρ’ ότι θα ευχόταν τώρα πια να γλυτώσει ως Παπαδήμος.

ΥΓ: Εκτός κι αν είναι, ο νεαρός, καλός και αγαθός, βασιλεύς Κωνσταντίνος που παραμένει «μαριονέτα» των Απριλιανών! Εως ότου κινηθεί με τα τανκς του Καμμένου κατά των Βρυξελλών. Για να πέσει η αυλαία, όπως αξίζει, στην όλη οπερέτα τους.