Θέμος Αναστασιάδης

«Ευρώ πάση θυσία» σημαίνει ακόμη και με Τσίπρα... Και το GREXIT stand by στη γωνία

Απόλυτα αντιληπτό το ότι οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν καν τι συνέβη το τελευταίο 15νθήμερο και ότι επιπλέον έχουν μπερδευτεί κι από πάνω για το αν είναι νικητές ή χαμένοι. Οι υποστηρικτές του ΟΧΙ είδαν το 62% τους να γίνεται μέσα σε 48 ώρες… ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, κι εκείνοι που εξαρχής έριξαν ΝΑΙ με μισή καρδιά μονολογούν: «Μπάστα, Αλέξη! Είπαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι». Και είμαστε ακόμη στην αρχή, θα δούμε πράγματα που δεν έχουμε φανταστεί, όπως είπε προφητικά ο Γιούνκερ. Σε ένα εξάμηνο από σήμερα μπορεί το τοπίο να είναι απίστευτα διαφορετικό, αλλά τουλάχιστον ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩ. Και όσοι εξαρχής λέγαμε «ευρώ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ» (είναι... πλημμέλημα ή κακούργημα κι αυτό για την Εισαγγελία;), τότε θα πρέπει με βαριά καρδιά να παραδεχτούμε ότι το «πάση θυσία», αν είναι όντως ΠΑΣΗ, περιλαμβάνει ακόμη και νέο Μνημόνιο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργό Τσίπρα! Αυτή κι αν είναι η υπέρτατη θυσία που πρώτη-πρώτη αναγκάστηκε να αποδεχτεί η Νέα Δημοκρατία. Καθότι όλους μάς… πήρε το ΠΟΤΑΜΙ. (Ευτυχώς...)

Το μοναδικό καλό στην παρούσα συγκυρία, έτσι για να γελάσει λίγο το χειλάκι μας, είναι ότι όλοι μπορούν να παριστάνουν τους νικητές. Οι «ευρωπαϊστές» είδαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κουτρουβαλάει προς τις θέσεις τους με χίλια, οι «πρώτη φορά Αριστερά» μπορούν να βαυκαλίζονται ότι έχουν πολιτική κυριαρχία (η πιο ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ όλων των εποχών) και οι ενδιάμεσοι ότι χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν δουλειά. Ο Σαμαράς κάνει σίγουρα τον σταυρό του που δεν χρειάστηκε να βάλει αυτός την υπογραφή του στο μνημόνιο… του Αλλου (!) και ο Γιάνης Βαρουφάκης θα δίνει για δεκαετίες διαλέξεις για το πώς πνίξανε στο αίμα την πρώτη «κόκκινη» επανάσταση στην Ευρώπη 100 χρόνια μετά τη Ρωσική. Ολοι βολεμένοι. Εκτός απ’ τον πολίτη! Λεπτομέρεια;

Στων Ελλήνων την ολόμαυρη ράχη έπαιξαν όλοι τα παίγνιά τους έως ότου διαπίστωσαν ότι δεν τους παίρνει παραπάνω. Οι Συριζαίοι έτρεχαν πρώτοι να αγοράσουν πάμπερς όταν τους τέθηκε ωμά το ερώτημα «Υπογραφή ή δραχμή;», ενώ την ίδια στιγμή και οι «κυνικοί» Ευρωπαίοι προσεύχονταν στον Πάπα και στον Μαμμωνά μη γίνει καμιά στραβή και οι τρελο-Ελληνες πουν «δραχμή». Για να λέμε και  του στραβού το δίκιο, σ’ ένα πράγμα είχε δίκιο εξαρχής ο σχεδιασμός του Τσίπρα: στο ότι κανείς απ’ τους ξένους δεν ήθελε το Γκρεξίτ (το προτιμώ όπως το λέει η Μαρία Δεναξά, γαλλιστί) και ότι άντεξαν μέχρι το 91’ ό,τι παλαβομάρα έκανε η Ελλάδα. Μπρος - πίσω, γυρίσματα - δημοψηφίσματα! Οσο, όμως, υπομονή και φόβο να έχεις για τις αχαρτογράφητες περιοχές, όταν σε φτάσουν στο αμήν τότε αρχίζεις κι εσύ τη θεωρία των παιγνίων. Διότι, αν προσέξατε, πέντε μήνες τώρα όλοι οι Ευρωπαίοι, από Γάλλους μέχρι Γερμανούς, έλεγαν δημόσια και επίμονα ότι δεν υπάρχει θέμα Γκρεξίτ! Μόλις για πρώτη και μοναδική φορά άρχισαν κι αυτοί τη θεωρία των παιγνίων και είπαν όλοι μαζί «την Κυριακή υπογράφετε ή φεύγετε», οι δικοί μας «παιχταράδες» μάζεψαν στα γρήγορα τα κουβαδάκια τους και βγήκαν κακήν κακώς απ’ το παιχνίδι. Πάλι καλά που τους έστειλαν νύχτα την… πρότασή «μας» στα αγγλικά προκειμένου να την ξαναστείλουμε σαν «δική μας» πίσω! Αν την έστελναν στα γερμανικά ή στα ολλανδικά (καταλαβαίνονται Ντάισελμπλουμ και Τσακαλώτος) θα ξεφτιλιζόμασταν πιο πανηγυρικά. Ποιος, όμως, θα πληρώσει τελικά τη νύφη από αύριο εφόσον μείνουμε ευρώ; Ο ΛΑΟΣ… δέκα φορές πάνω απ’ ό,τι θα του στοίχιζε με την επάρατη «συγκυβέρνηση» Σαμαρά - Βενιζέλου. Το «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» μάς κόστισε τελικά ΔΕΚΑ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ. Πώς σας φαίνεται ο λογαριασμός σε σχέση με την απόλαυση από τα σόου Βαρουφάκη με τα οποία απειλούσαμε τους πάντες διεθνώς; Μήπως λιγάκι ακριβός; Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε την Ιστορία πίσω, θα το ξανακάναμε, έτσι από διάθεση εξερεύνησης για το «και τι χειρότερα να πάθουμε δηλαδή;».

Αλλοι επαναπαύονται με την άποψη ότι ο κόσμος είναι ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΧΗΣ όταν και τον Ιανουάριο έβγαλε το υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και μόλις προχθές πανηγυρικά, με κλειστά ΑΤΜ και τη χρεοκοπία προ των πυλών, έδωσε το βροντερό ΟΧΙ… που αποδείχτηκε στριφογυριστό σαν τον φούρνο του Χότζα. ΟΚ, δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε ο πρώτος λαός που έσφαλε και ξανασφάλλει, ιδίως όταν τον φτάνουν στα όρια της απελπισίας. Αλλοι θα παρηγορηθούν νομίζοντας ότι τουλάχιστον ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε ΔΕΝ υπάρχει πια, χωρίς να τον πατήσει καν ολόκληρο τρένο. Τον πάτησε ο Αλέξης, τρομαγμένος απ’ το 62% που του ’δωσαν! Αμέσως συγκάλεσε συμβούλιο αρχηγών, να σωθεί από την «τυφλή» εντολή για ρήξη.

Το γύρισε μόνος του υπέρ του ευρώ! Ακόμη και ο ίδιος ο Τσίπρας μετά την υπογραφή δεν θα είναι ποτέ πια αυτός που ήταν, όπως ήταν. Δεν πειράζει. Μπορεί να αποδειχτεί χρησιμότερος για τον τόπο. Θέλει μια γενναιότητα όσο να ’ναι να κάνεις πίσω, έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και σε καθεστώς απόλυτου εκβιασμού και να μην πηδήξεις στο κενό παίρνοντας μαζί σου ολόκληρο λαό. Ο Τσίπρας έπραξε δηλαδή το «πάση θυσία» που του αναλογούσε και το πληρώνει με την απώλεια της δεδηλωμένης. Τώρα εναπόκειται στους εμπνευστές του «ευρώ πάση θυσία» να δουν αν όντως μπορούν να υπομείνουν τις δεκαπλάσιες θυσίες που τους φόρτωσε με το αυτοκτονικό πολιτικό του πείραμα στηρίζοντάς τον. Για την Ελλάδα.

Διότι, όπως όλοι ομολογούν ένθεν κακείθεν, εντός και εκτός, το ότι θα μείνουμε στο ευρώ απλώς δίνει παράταση ζωής στον ασθενή που παραμένει διασωληνωμένος στην Εντατική ακόμη πιο κουρασμένος και με κάνα δυο σοβαρές λοιμώξεις παραπάνω (capital controls, πρώτη θέση στην παγκόσμια αναξιοπιστία, χλεύη των ευρωτεχνοκρατών και περίγελος των Αριστερών - Don’t laugh for me Venezuela). Ποιοι, πώς και για πόσο θα μπορέσουν να εφαρμόσουν αυτά τα ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΑ, επαναλαμβάνω, μέτρα; Βλέπουμε άραγε το πρώτο κεφάλαιο μιας νέας εποχής ή το υστερόγραφο της περασμένης, που κανείς δεν τολμά να διανοηθεί; Είναι πολύ κακό που άνοιξε πανηγυρικά η συζήτηση για grexit και που υπάρχει έτοιμος για χρήση ανά πάσα στιγμή ο «οδικός χάρτης προς τη δραχμή». Μήπως ο Τσίπρας υπογράφει απλά για να μην το φορτωθεί, αλλά να το πάρει άλλος στους ώμους του; Σε ποια στιγμή θα μας συμβεί; Απ’ όλα όσα πάθαμε, αριστεροί και δεξιοί, μνημονιακοί και Συριζαίοι, ας κρατήσουμε τελικά το σιγουράκι: αυτό που φαίνεται δεν είναι… αυτό που θα γίνει. Ισχύει πολύ περισσότερο από αύριο.