Θέμος Αναστασιάδης

Κατ' αρχάς, και ποιος δεν θα ’θελε να βρει η Ελλάδα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα φυσικού αερίου ή και πετρέλαια; Ούτε καν μεταξύ των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν υπάρχουν διαφωνίες, παρότι «σφάζονται» για το από πού ανατέλλει ο ήλιος. Μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πει «όχι», καθότι τον βολεύει κιόλας να ’χουμε εμείς να δανείζουμε τον Τσάβες, αντί να βρισκόμαστε στην ανάγκη του που 'ναι και μπαταχτσής, όπως αποδείχτηκε. Κατά δεύτερον, όσα και ό,τι φύσεως κι αν είναι αυτά τα κοιτάσματα, άπαξ και αξιολογούνται ως σοβαρά αναβαθμίζουν σημαντικά τις δυνατότητες «παζαριού» και επιβίωσης -μακροπρόθεσμα- της καταχρεωμένης χώρας μας, την οποία θα αρχίσουν να υπολογίζουν λίγο παραπάνω απ’ την κατηγορία garbage όπου την έχουν τώρα. Κατά τρίτον, θα πάρει η επόμενη γενιά, τα παιδιά μας δηλαδή, μια γερή ψυχολογική ανάσα, ότι έχουν ένα κάποιο ΜΕΛΛΟΝ μπροστά τους, υπό την προϋ­πόθεση ότι δεν θα τα έχουμε εκχωρήσει για ένα κομμάτι ψωμί στους δανειστές μας. Αλλο να φαντάζεται -έστω- ο σημερινός 16άρης, 20άρης κ.λπ. ότι θα μπορέσει να ζήσει κάποια στιγμή ξανά σαν άνθρωπος, κι άλλο να τρομοκρατείται ότι θα ’χει να διαλέξει μεταξύ σκλαβιάς, ξενιτιάς και απέραντης -σε κάθε περίπτωση- εθνικής μοναξιάς. Η τελευταία παράμετρος είναι και η σημαντικότερη, αφού όλοι -υποθέτω- ενδιαφερόμαστε πριν απ’ όλα για τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ανίψια και μετά για τους υπόλοιπους που την έχουν πατήσει από χέρι. Ή μάλλον από πολλά χέρια.

Ε, λοιπόν, αν υποθέσουμε ότι επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη κοιτασμάτων, ή ακόμη και μέχρι να γίνει αυτό, δεν θα ’πρεπε να προστρέξουμε στη συνεργασία και στη βοήθεια κάποιων που ήδη το έχουν κάνει; Ακούω για νορβηγικά πλοία, για ιταλικά υποβρύχια, για καναδικά ανιχνευτικά, αλλά τίποτα για το πιο προφανές: να φέρουμε εδώ τους Κύπριους εξπέρ που έκαναν την ίδια δουλειά, σε πολύ πιο αντίξοες πολιτικές συνθήκες, με αξιοζήλευτη επιτυχία. Σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια έκαναν τις ΑΟΖ, μοίρασαν τα «οικόπεδα» κάτω από τη μύτη των Τούρκων και μπήκαν στην τελική φάση. Ε, λοιπόν, ας πάει η ελληνική κυβέρνηση να βρει ποιοι και πώς έκαναν τη δουλειά, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ας αρχίσει τουλάχιστον μια ανταλλαγή τεχνογνωσίας, κι αν μπορεί και εφόσον προκάνουν κι αυτοί, ας τους φέρει εδώ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ του όλου εγχειρήματος. Αλλωστε, πολύ φοβάμαι ότι όπως συνέβη κατά έναν περίεργο τρόπο τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια, όπου όσοι μίλαγαν για πετρέλαια τους είχαν για τα τρελάδικα, έτσι και τώρα πολλά μυστήρια περίεργα και απίθανα μπορεί να μας συμβούν καθ' οδόν, καθώς κυνηγάμε -υποτίθεται- τον μεγάλο θησαυρό.

Τα συμφέροντα είναι τόσο αδιανόητα, τόσο διεθνώς όσο και εντός της Ελλάδας, που ακόμη και οι πιο εξειδικευμένοι Ελληνες να ασχοληθούν, θα φάνε τις χίλιες τρικλοποδιές οίκοθεν. Ετσι που είμαστε, μας έχουν ικανούς να ζητήσουμε να συσταθεί άμεσα και διακομματική επιτροπή προκειμένου να «προστατευθεί το εθνικό συμφέρον». Να λέει το ΠΑΣΟΚ πού πρέπει να τρυπήσουμε πρώτα, να διαφωνεί η ΔΗΜ.ΑΡ., να ζητάει ο Γιωργάκης δημοψήφισμα επειδή τα θαλάσσια τρυπάνια θα τρομάζουν τις μεσογειακές φώκιες, κι ό,τι παλαβό και κουφό μπορεί να φανταστεί κανείς. Ας φέρουμε, λοιπόν, τους Κύπριους που ξέρουν τη δουλειά ΣΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ, υπό τον έλεγχο φυσικά της ελληνικής κυβέρνησης, μόνο και μόνο για να αρχίσουμε ΣΩΣΤΑ και να καταλήξουμε κάπου με ταχύτητα και ακρίβεια, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν όλα αυτά τα μαγικά στους βυθούς μας.

Θα μπορούσαν βέβαια να αναζητηθούν ακόμα πιο ρηξικέλευθες λύσεις, όπως, π.χ., η από κοινού δράση Ελλάδας - Κύπρου, αφού, θέλουμε δεν θέλουμε, σ’ όλα αυτά τα θέματα είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία. Για καλό κατ’ αρχάς, παρότι συχνά καταλήγει σε κακό, όπως μάλλον συμβαίνει και στην περίπτωση των κυπριακών τραπεζών, που φαίνεται ότι ως ένα βαθμό μολύνθηκαν από τις ελληνικές, συμβάλλοντας στη μνημονιοποίηση και της Μεγαλονήσου. Ε, κι εδώ θα μπορούσαν με τη σειρά τους να αξιοποιήσουν την εμπειρία της Ελλάδας και να μην κάνουν τα λάθη που κάναμε κι εμείς, όντας τα πρώτα πειραματόζωα των Γερμανών. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, Ελλάδα και Κύπρος πάνε και θα πηγαίνουν μαζί, οπότε γιατί να μην αναζητήσουμε την τεχνογνωσία τους σ’ ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα, από το οποίο στο κάτω-κάτω μπορεί να ωφεληθούμε όλοι;

Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν αμφισβητώ την αρτιότητα των Ελλήνων επιστημόνων και ειδικών, τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό. Οποιος είναι ο καλύτερος, να αξιοποιηθεί και να βοηθήσει. Επειδή, όμως, έχουμε πολύ πικρή πείρα από ηχηρά ονόματα που βραχυκυκλώθηκαν από την ελληνική πραγματικότητα (όπως οι πρώτοι που ανέλαβαν την Ολυμπιάδα του 2004, και χάσαμε πολύτιμο χρόνο, έως ότου ανέλαβε και καθάρισε την υπόθεση η Γιάννα Αγγελοπούλου), κι επειδή δεν έχουμε καθόλου καιρό για χάσιμο ή για μαθητευόμενους μάγους, ας ξεκινήσουμε απ’ αυτούς που ξέρουν! «Δωδεκάρι» από Αθήνα σε Λευκωσία και τούμπαλιν. Φέρτε Κύπριους μπας και γίνουμε «Σαουδάραβες»!