Θέμος Αναστασιάδης

Προσεύχομαι να μην κατάλαβαν καλά η Ε.Ε. και το ΔΝΤ ότι η Ελλάδα έπαιζε ρώσικη ρουλέτα με την επιβίωσή της, με κριτήριο το με... ποια διαδικασία θα ανοίγουν ό,τι ώρα θέλουν τα φαρμακεία. Ελπίζω να μη συνειδητοποιήσουν ότι κοντέψαμε να διαλυθούμε για το ποιοι δικηγόροι, με ή χωρίς εταιρείες, θα μπορούν να «ψαρεύουν» σε ποιες περιοχές πελάτες συναδέλφων τους. Κάνω τον σταυρό μου να μην αντιληφθούν οι Νταλάρες όλου του κόσμου, που σκοπεύουν να μας δώσουν κι άλλα ληστρικά δάνεια, ότι για τους περισσότερους πολιτικούς μας προέχει το... «πώς θα πάω εγώ μετά στο χωριό μου;» και όχι το αν θα υπάρχει η χώρα αυτή καθαυτή!

Από πού ν’ αρχίσουμε και πού να σταματήσουμε; Ακόμη για τα ΤΑΞΙ και τα φορτηγά μιλάμε! Ακόμη κάνουμε ότι τσακωνόμαστε για τα «ανοιχτά επαγγέλματα» ενώ έχουν κλείσει όλες οι δουλειές! Εχουν μετοικήσει όλοι οι Αλβανοί μάστορες και επιμένουμε να φορολογούμε την οικοδομή. Αλλος βρήκε την ώρα να θυμηθεί ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο και όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με το αν αυτοκτόνησε ή όχι πολιτικά, αντί να θέσουν το ερώτημα: «Και αυτοί που το διάβασαν τι έκαναν; Γιατί το υπέγραψαν χωρίς να διαπραγματευτούν;». Εστω μετά, και αφού διαπίστωσαν ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί δεν έβαλαν τις φωνές, αλλά συνέχισαν σαν ΜΕΝΓΚΕΛΕ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ τα φρικτά πειράματα πάνω στους Ελληνες; Τέλος, γιατί αντί να ασχολούμαστε, περιέργως πώς, με το πώς θα πληγούν ο Χρυσοχοΐδης και ο Λοβέρδος (περίεργες συμπτώσεις, ε;), δεν δίνουμε προτεραιότητα στους υπεύθυνους του μεγαλύτερου ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ εις βάρος των Ελλήνων; Είναι δυνατόν να βρίσκονται στη θέση τους αυτοί που διάβασαν το Μνημόνιο, το εφάρμοσαν και «μας έστειλαν αδιάβαστους» και να ασχολούμαστε με αυτούς που, κακώς βέβαια, παραβίασαν μια διαχρονική πολιτική συνταγή για «πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται»;

Ολόκληρη η Ελλάδα μοιάζει σαν να πάσχει από έναν πολιτικό στρουθοκαμηλισμό και ψάχνει πριν απ’ όλα, σύμφωνα με τις καλύτερες ιστορικές παραδόσεις του έθνους, το πώς θα αλληλοσφαγεί, αντί να κοιτάξει να ξεστραβωθεί και να διορθωθεί για τη σωτηρία της. Μόλις ακούγεται μια «σωστή κουβέντα», ο αντίλογος έρχεται με τη λογική τού «κι εσείς γιατί βασανίζατε τους μαύρους;». Λέει, π.χ., έστω με καθυστέρηση αιώνων, ο Σημίτης ότι «το Μνημόνιο ήταν λάθος εξαρχής» και ότι κάναμε λάθος που δεν διαπραγματευθήκαμε, και του στήνουν (κι άλλη σύμπτωση!) αντισυγκεντρώσεις με συνθήματα «κι εσύ τι έκανες με τη Siemens;»! Γίνεται μια προσπάθεια, της συμφοράς είναι η αλήθεια, να συμφωνήσουν κάπου «εργοδότες» (που δεν έχουν πια και τόσες εταιρείες) και συνδικαλιστές (που δεν τους εμπιστεύονται πλέον και τόσο οι εργαζόμενοι), και μπουκάρουν καμιά δεκαριά λεβέντες του ΠΑΜΕ και... καταργούν τον «διάλογο». Σαν να μη φτάνει αυτό, την άλλη μέρα σηκώνονται και πάνε έξω από το «Hilton» και... αποκλείουν την Τρόικα και φυσικά η Αστυνομία απλώς περιμένει να βαρεθούν και να φύγουν! Από την άλλη, ξεσκεπάζεται ένα βρομερό κύκλωμα τοκογλύφων στη Θεσσαλονίκη (για να πούμε και μια επιτυχία του Παπουτσή) και για το πρώτο που νοιάζονται μερικοί είναι το πώς θα «συνδέσουν» και ποιους επίορκους υπαλλήλους για να πλήξουν... τον Βενιζέλο (τρίτη υπέροχη σύμπτωση!) και τον ΛΑΟΣ! Θα μπορούσα να κάτσω και να σας γράψω χιλιάδες παραδείγματα του πόσο «μικροπρεπώς» φερόμαστε μέσα στην ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, αλλά φαντάζει περιττό. Ολα τα «διαβάζουμε» ανάποδα.

Ας πάμε, λοιπόν, άκλαυτοι, προκειμένου ο κάθε πολιτικός, βουλευτής, δημόσιος λειτουργός ή οτιδήποτε άλλο να μπορεί «να πάει στο χωριό του», μια και αυτό φαίνεται να είναι η προτεραιότητά του. Αλλά, βέβαια, αν καίγονταν μόνο για το «πώς θα πάω μετά στο χωριό μου», η λύση θα ήταν εύκολη και βολική για όλους: ας τράβαγαν από τώρα να ησυχάσουμε. Να καταγγείλουν, να παραιτηθούν και να πάνε στο καλό, να ξεχαστούν εκεί στο χωριό! Oχι ότι τους έπιασε το μαράζι για τον τόπο τους, απλώς θέλουν «να πάνε στο χωριό», αλλά όπως παλιά: «καβάλα στ’ άλογο» ή, μάλλον, στη βουλευτική μίνι λιμουζίνα, για να συνεχίσουν τα κουμάντα, τα ρουσφέτια κ.τ.λ. κ.τ.λ. Ο παροξυσμός της όψιμης «ευαισθησίας» υπέρ των συνταξιούχων και ο αλληλοσπαραγμός των πολιτικών δεν έχουν να κάνουν ακόμα (!) με τα αδιέξοδα που δημιούργησαν στον τόπο, αλλά αποκλειστικά με το δικό τους συμφέρον, το οποίο βλέπουν όλο και στενότερα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να χάσουμε το τελευταίο τρένο εντός Ευρώπης ανά πάσα στιγμή και δι’ ασήμαντον αφορμήν! Ποια φαρμακεία; Αυτοί μπορεί να ρίξουν την κυβέρνηση πριν από τη νέα δανειακή σύμβαση, ακόμη και για το αν θα πρέπει να πουλάνε γλειφιτζούρια τα ζαχαροπλαστεία! Ενα λεπτό, περιπτερά… για σένα αγωνίζομαι όλη τη βραδιά.