Θάνος Παπαδόπουλος

Η κυβέρνηση όχι μόνο υποστηρίζει την "Καθαρή έξοδο", αλλά συκοφαντεί και όποιον έχει αντίθετη γνώμη και στοχοποιεί όποιον υποστηρίζει ότι είναι αναγκαία και συμφέρουσα η προληπτική γραμμή στήριξης και ιδίως του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα. 

Στη συζήτηση που σέρνεται στα κανάλια παίρνουν μέρος εκτός από τα κόμματα και χιλιάδες οικονομολόγοι και οικονομολογούντες: πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές και λαϊκοί ρήτορες των καφενείων ή παπαγαλάκια. Βέβαια, σπάνια εξηγούν τι σημαίνει το ένα ή το άλλο. Συνήθως περιορίζονται σε γενικότητες και αφορισμούς ή ακαταλαβίστικους τεχνικούς όρους. Επειδή έτσι είναι πιο εύκολο το ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά. 

Τι σημαίνει, λοιπόν, πρακτικά "Καθαρή έξοδος" στις Αγορές και τι σημαίνει "προληπτική γραμμή στήριξης"; Ένα απλό παράδειγμα από τον πραγματικό κόσμο των δανείων, των ομολόγων και των Αγορών ξεκαθαρίζει τα πράγματα και κάνει κατανοητές τις συνέπειες της μιας ή της άλλης επιλογής στην τσέπη των Ελλήνων φορολογουμένων. 

Ας υποθέσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση βγάζει ένα 10ετές ομόλογο 10 δισ  και καλεί τους ιδιώτες επενδυτές, τις πολυεθνικές τράπεζες και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς να το αγοράσουν. Αυτό εξάλλου σχεδίαζε να κάνει πριν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώσει ότι θα αυξήσει τους δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα (25%) και αλουμινίου (10%) και κηρύξει εμπορικό πόλεμο σ' ολόκληρο τον Κόσμο. Η αναστάτωση που προκάλεσε στις Αγορές ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση ματαιώσει τα σχέδιά της. Τα νούμερα, όμως, που χρησιμοποιούμε στο παράδειγμα είναι πραγματικά. 
Η "Καθαρή έξοδος" στις Αγορές σημαίνει ότι το 10ετές ομόλογο των 10 δισ ευρώ θα έχει επιτόκιο γύρω ή πάνω από 4% το χρόνο, ανάλογα με τη συγκυρία. Δηλαδή το ελληνικό κράτος (στην πραγματικότητα οι Έλληνες φορολογούμενοι) θα πληρώνουν 400 εκατ. ευρώ σε τόκους κάθε χρόνο επί δέκα χρόνια. Συνολικά, στη δεκαετία δηλαδή θα πληρώσουν εκτός από τα 10 δις. ευρώ του ομολόγου και 4 δισ ευρώ για τόκους. 

Η προληπτική γραμμή στήριξης σημαίνει ότι το ESM (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σταθερότητας) θα βάλει στην άκρη 30 δισ ευρώ για να στηρίξει  την έξοδο της Ελλάδας στις Αγορές. Αυτό και μόνο το γεγονός (χωρίς να ξοδευτεί ούτε ένα σεντ) θα ρίξει το επιτόκιο του 10ετούς ομόλογου στο 1-2% το χρόνο, ανάλογα με τη συγκυρία. 

Έτσι το ελληνικό κράτος θα πληρώσει μόνο 100-200 εκατ. ευρώ το χρόνο για τόκους και συνολικά στη δεκαετία θα έχει πληρώσει (εκτός από το ομόλογο των 10 δισ ευρώ) μόνο 1-2 δισ ευρώ για τόκους από τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, ανάλογα με τη συγκυρία και τις αποδόσεις. 

Αυτό σημαίνει ότι η "Καθαρή έξοδος" στις Αγορές θα βάλει τους Έλληνες φορολογούμενους να πληρώσουν 200-300 εκατ. ευρώ παραπάνω το χρόνο για τόκους, ενώ στο τέλος της δεκαετίας θα έχουμε πληρώσει συνολικά 2-3 δισ ευρώ παραπάνω στις (πολυεθνικές) τράπεζες και στους ιδιωτικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Με την προληπτική γραμμή στήριξης οι Έλληνες φορολογούμενοι θα γλιτώσουν αυτά τα λεφτά. 

Επίσης, η προληπτική γραμμή στήριξης εξασφαλίζει τη διατήρηση του "waiver", δηλαδή την κατ' εξαίρεση αποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, πράγμα που εξασφαλίζει φτηνό χρήμα και ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες και στην ελληνική οικονομία.

Όταν παρουσίασα αυτόν το λογαριασμό σ' ένα φίλο μου, με τον οποίο  συζητώ τα άρθρα μου πριν τα δημοσιεύσω, απάντησε ξαφνιασμένος: "Δεν το πιστεύω. Γιατί το κάνει αυτό η ελληνική κυβέρνηση;".

-Για δύο λόγους, του εξήγησα:

1. Για λόγους προπαγάνδας, ενόψει εκλογών. Θέλει να εμφανιστεί ότι είναι η κυβέρνηση  που έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια και τα μέτρα, ώστε ο λαός να ξεχάσει ότι είναι η κυβέρνηση που φόρτωσε τους Έλληνες με 200 δισ ευρώ βάρος με την πολιτική Βαρουφάκη και τα capital controls των Τραπεζών, που ισχύουν ακόμη.

2. Για να πάρει η κυβέρνηση "Τα κλειδιά του Θησαυροφυλακίου" όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας και "ν' ανοίξει τις κάνουλες" όπως είπε ο ανεκδιήγητος Αλ. Φλαμπουράρης. Δηλαδή για να μπορούν να δανείζονται, ενόψει εκλογών, και ν' αγοράζουν ψήφους από τον "πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο" ελληνικό λαό με ρουσφετολογικούς διορισμούς, που ήδη έχουν αρχίσει, και με παράνομες και άδικες επιδοτήσεις σε κοινωνικές ομάδες και τάξεις. Όπως ακριβώς έδιναν προνόμια οι Λουδοβίκοι στους ευγενείς και στους αυλικούς τους. Γι' αυτό αδιαφορεί πόσα θα πληρώσει ο ελληνικός λαός σε τόκους. Την ενδιαφέρουν μόνον οι ψήφοι που μπορεί να εξαγοράσει με τα ρουσφέτια της. Βέβαια κάνει λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο η κυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας. Δηλαδή τους Ευρωπαίους φορολογούμενους που δάνεισαν την Ελλάδα για να μην πέσει στην άτακτη χρεοκοπία και είναι διατεθειμένοι να ρυθμίσουν τα χρέη μας εφόσον τηρήσουμε τις συμφωνίες (Μνημόνια) και κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις για να πάει μπροστά η χώρα…

Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την kolotumpa του 2015 είχαν δύο επιλογές μπροστά τους: 

α. Ν' αναγνωρίσουν τα λάθη τους και τα παραμύθια τους και να βάλουν μπροστά τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας με πιο πολλές και βαθιές μεταρρυθμίσεις απ' αυτές που ζητούσε η Ευρώπη και το ΔΝΤ, επιτυγχάνοντας έναν υγιή αστικό εκσυγχρονισμό της Ελλάδας. 

β. Να γυρίσουν πίσω στα παλαιοκομματικά κόλπα και ρουσφέτια που έκαναν οι πιο αντιδραστικές και διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες και κυβερνήσεις της Ελλάδας.
Προς δυστυχία των Ελλήνων αριστερών ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξαν τον δεύτερο δρόμο, τον πιο εύκολο, που τον είχαν περπατήσει τόσοι λαϊκιστές και δημαγωγοί. Επειδή πίστευαν τυφλά ότι τα συνθήματα των καταλήψεων ήταν… κυβερνητική πολιτική. Τρομάρα τους! Ήταν και παραμένουν ανίκανοι να μετατρέψουν την οπισθοδρομική και χρεοκοπημένη Αριστερά σε δημοκρατική, φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή και ειρηνική Αριστερά. Ήταν και παραμένουν ανίκανοι να εγκαταλείψουν την Παλαιά Διαθήκη του Σταλινισμού και ν'
 αναγνωρίσουν την ιστορική ανάγκη να ξαναγίνει η "Αριστερά" αριστερή και προοδευτική.
 
Υ.Γ.: Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος καλά θα κάνει να μην παθαίνει νευρική κρίση όταν ο Μάριο Ντράγκι του λέει τα σωστά. Καλύτερα είναι να έχει μαζί του ηρεμιστικά για τα νεύρα του!...

* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας