Τάσος Καραμήτσος

Δεν θα αποφύγουν… τα πικρά ποτήρια για τα κανάλια ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. κι εδώ που τα λέμε δεν πρέπει να τα αποφύγουν προσωπικά ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Μητσοτάκης, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και γιατί πολύ απλά η κοινή γνώμη τελικώς έχει μάτια και βλέπει και φυσικά κρίνει. Μπορεί να παραπλανάται για λίγο, αλλά κάποια στιγμή κατανοεί πλήρως τι γίνεται.

Ετσι, λοιπόν, καθένας έχει καταλάβει ότι ο κ. Καλογρίτσας είναι ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ ή του κ. Τσίπρα. Είναι παλιός αριστερός επιχειρηματίας, με όρεξη μεγάλη για τα media, έχει ασχοληθεί άλλωστε και με μια εφημερίδα στο παρελθόν, και στριφογυρίζει στον χώρο της Αριστεράς και των ΜΜΕ. «Ε, ΟΚ, και τι έγινε, ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι;» θα αναρωτηθείτε και δικαίως. Κι εγώ ως δημοσιογράφος θα πω από την πλευρά μου ότι με γεια του με χαρά του τού κ. Καλογρίτσα και αντιληπτό να θέλει και ο κ. Τσίπρας να αποκτήσει μια σταθερή υποστηρικτική φωνή το κόμμα του σήμερα αλλά και στο μέλλον, όταν θα ξημερώσουν τα πιο δύσκολα και επικίνδυνα γι’ αυτόν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανθρώπινο, πολιτικό και κατανοητό.

Η δουλειά, όμως, δεν μπορεί να γίνεται με βοσκοτόπια και εγγυητικές «κοσκωτικού σχεδιασμού», γιατί τότε το πράγμα αγριεύει και οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια. Αν, λοιπόν, δεν έχει λεφτά ο άνθρωπος, ας βρεθεί άλλος τρόπος ή ας αποσυρθεί τώρα που είναι νωρίς σχετικά για να μην μπλέξει χειρότερα όλο το σύστημα. Αν πάλι τα έχει, ας πάρει άδεια, ας κάνει κανάλι και ας υποστηρίζει όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά και τα εγγόνια του (όταν αποκτήσει), καθώς και όποιον και ό,τι θέλει. Δικό του είναι, ή θα είναι, το κανάλι και Δημοκρατία (ελπίζω) έχουμε.

Το... πικρό ποτήρι  θα το πιει και ο Κυριάκος που μιλάει σήμερα στη ΔΕΘ και σίγουρα θα ερωτηθεί για τα κανάλια. Τον προκαλεί η κυβέρνηση ρωτώντας τι θα κάνει με τα λεφτά -όσα εισπραχθούν από τα 246 εκατ. ευρώ- των τεσσάρων αδειών όταν έρθει στην εξουσία, αν δηλαδή τα επιστρέψει. Απλό είναι, δεν πρέπει να επιστρέψει ούτε ένα ευρώ, εκτός κι αν τα δικαστήρια αποφασίσουν το αντίθετο.

Ο διαγωνισμός, εφόσον βγει νόμιμος σε τεχνικο-διαδικαστικό επίπεδο (δηλαδή ότι δεν έγιναν αλχημείες μέσα στις αίθουσες που γινόταν), τέλος. Βγήκε νόμιμος και τέλος. Οι καναλάρχες είναι μεγάλα παιδιά και πήγαν εκεί, μετείχαν, έπαιξαν και κέρδισαν μια άδεια ή έχασαν μια άδεια. Αρα, αποδεχόμενοι τη διαδικασία, θα πληρώσουν.

Τώρα τι θα αποφασίσει επί Ν.Δ. το ΕΣΡ, ή όποιο άλλο όργανο σχηματιστεί, για το πόσες ακόμα άδειες χωράνε, είναι άλλο θέμα. Δικαίωμα της όποιας επόμενης κυβέρνησης να θεωρήσει ότι σε μια χώρα δεν χωράνε μόνο 4, αλλά 24 κανάλια και να τα δημοπρατήσει όπως θέλει, αρκεί η δημοπρασία να είναι νόμιμη. Δικαίωμα και του επενδυτή να πάρει το ρίσκο το 2016 και να δώσει όσα εκατομμύρια ευρώ προκύψουν για μια άδεια. Αλλά δεν γίνεται να είσαι και με τον Θεό και με τον Μαμμωνά, εκτός κι αν η Δικαιοσύνη αποφασίσει άλλα, μια που προηγείται σε αυτά τα ζητήματα.