Τάσος Καραμήτσος

Ετσι όπως είναι τουλάχιστον, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα εκλογές, αλλά και χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο - ακόμη και εντός του έτους.

Οπως είναι λοιπόν... γνωστό, ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα έχουν διακηρύξει την ανάπτυξη εδώ και 19 ημέρες. Από την 1η του έτους έχουμε πια πρωτογενές πλεόνασμα και πάμε για θετικό ρυθμό ανάπτυξης στην οικονομία ύστερα από έξι χρόνια ύφεσης. Το ίδιο... γνωστό είναι ότι κάνουμε κρα να έρθουν κεφάλαια από το εξωτερικό μπας και γίνουν κάποιες επενδύσεις, κυρίως μέσω των αποκρατικοποιήσεων, όπου για την ώρα τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Αυτό όμως που ζήσαμε αυτή την εβδομάδα είναι άκρως αντιφατικό και με την προσπάθεια να ξεκινήσει η ανάπτυξη και με την προσέλκυση κεφαλαίων, αφού ουσιαστικά αναβλήθηκε -να μην πω ματαιώθηκε- η διαδικασία πώλησης της Eurobank. Σχεδόν έτσι ξαφνικά η κυβέρνηση αποφάσισε να μη φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τον σχετικό νόμο που επιτρέπει την πώληση μιας υπό δημόσιο έλεγχο επιχείρησης σε τιμή χαμηλότερη της χρηματιστηριακής της αξίας. Προφανώς ο λόγος είναι ένας και μοναδικός: φοβήθηκαν ότι μπορεί και να μην περάσει από τους 152-153 βουλευτές που συνήθως στηρίζουν την κυβέρνηση.

Αυτό συνέβη την ώρα που τουλάχιστον τρία χρηματοδοτικά σχήματα του εξωτερικού (funds) είχαν ακουμπήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων περί τα 2 με 2,5 δισ. ευρώ για να αποκτήσουν το 45%-50% της Eurobank, με το υπόλοιπο να μένει στο Δημόσιο (ΤΧΣ).
Το αντεπιχείρημα, λοιπόν, είναι ότι θα δώσουμε με 2,5 δισ. ευρώ κάτι για το οποίο το κράτος πλήρωσε 5,5 δισ. ευρώ. Κάπως έτσι, άλλωστε, επιχειρηματολόγησε και ο Τσίπρας προχτές στη Βουλή για τις τράπεζες και το... τρίγωνο της διαπλοκής (τράπεζες, επιχειρήσεις, media), με τους οποίους  βέβαια ο ίδιος και η παρέα του συγχρωτίζονται πλέον καθημερινά και φανερά καλλιεργώντας το κλίμα «ερχόμαστε, μη μας φοβάστε».

Η απάντηση είναι απλή, κατανοητή και τόσο κοινή παγκοσμίως... που άλλο δεν γίνεται. Αν αφήσεις τη Eurobank έτσι, χωρίς ανάπτυξη από ιδιωτικά κεφάλαια, ή θα παραμείνει ως έχει, άρα η τιμή της μετοχής της και η αξία της δεν θα ανέβουν και το Δημόσιο θα συνεχίσει να χάνει τα 5,5 δισ. ευρώ που έβαλε, ή μπορεί να πάει και πολύ χειρότερα. Ο νοών νοείτω. Αν τη δώσεις σε ιδιώτες, έστω και φτηνά, είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι κάτι καλύτερο θα κάνουν για να βγάλουν λεφτά. Και μαζί τους και το κράτος. Δείτε τον ΟΠΑΠ: όταν πουλήθηκε, η μετοχή του είχε περί τα 5,5 ευρώ και σήμερα είναι στα 12 ευρώ. Αρα κέρδισαν όλοι οι μέτοχοι - κράτος και ιδιώτες.
Πού βρίσκεται, λοιπόν, η απιστία και πού η απόλυτη ανοησία;