Τάσος Καραμήτσος

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κ. Παπανδρέου να θέλει να παραιτηθεί, όπως επίσης και των κυρίων Βενιζέλου, Λοβέρδου, Χρυσοχοΐδη ή όποιων άλλων να διεκδικήσουν την αρχηγία του κόμματός τους. Για δεδομένα πράγματα μιλάμε, άλλωστε. Το ίδιο δεδομένο είναι όμως σήμερα -δυστυχώς- ότι η χώρα διέρχεται μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της Ιστορίας της. Τους επόμενους μήνες παίζεται ουσιαστικά η παραμονή της χώρας στην Ευρώπη ή η «αλβανοποίησή» της, με την επιστροφή στη δραχμή. Ερωτάται λοιπόν ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Λοβέρδος, ο κ. Χρυσοχοΐδης ή όποιος άλλος: είναι ώρα για εκλογικές αναμετρήσεις στο κόμμα σας, για συγκεντρώσεις βουλευτών, για συνέδρια και κομματικές διεργασίες;

Τι θα κοιτάζει ο υπουργός Οικονομικών άραγε, πώς θα εξασφαλίσει την εφαρμογή του μνημονίου ή πώς θα αρχίσει να... τάζει λαγούς με πετραχήλια για να κερδίσει τον κομματικό στρατό που θα τον κάνει αρχηγό; Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους συνυποψήφιούς του, που είναι κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης.

Νομίζω ότι δεν είναι ώρα για εκλογές, πολύ περισσότερο για εσωκομματικές εκλογές… και πανηγύρια. Ολα αυτά μπορούν να περιμένουν. Προσωπικά θεωρώ ότι η κοινή γνώμη αυτή τη στιγμή δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο για τη σωτηρία της Ελλάδας. Αντιθέτως, πιστεύω ότι θα εκραγεί ο μέσος πολίτης όταν θα ανοίξει τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες και θα δει πέντε κλασικές «πολιτικόφατσες» να τσακώνονται για το ποιος θα πάρει το κοπάδι του ΠΑΣΟΚ. Κοινώς, στα παλιά μας τα παπούτσια! Καλό θα είναι, λοιπόν, να συμφωνήσουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ οι διάδοχοι, αν υπάρχει ακόμα λογική, να κάνουν πίσω και να περιμένουν. Να μπει (αν μπει) η χώρα σε μια τάξη, να έρθουν (αν έρθουν) τα λεφτά (80 δισ. ευρώ) τον Φεβρουάριο στα ταμεία από τους δανειστές, να διεκδικήσουν και κάποια ακόμα αναπτυξιακά κονδύλια για να πάρει μπροστά η αγορά… και βλέπουμε. Γιατί στο τέλος θα κινδυνέψουν να βρεθούν στρατηγοί χωρίς στρατό.