Τάκης Τρακουσέλλης

Για όλα φταίει η κρίση. Ακόμα  και η απραξία μας προς καθετί αποφασίζεται για εμάς χωρίς εμάς, το οποίο όμως αλλάζει την ποιότητα ζωή μας, τη ρίχνουμε σε δήθεν εναέριους ψεκασμούς τους οποίους ανακαλύψαμε τα τελευταία χρόνια, βλέποντας τα ατμοσφαιρικά «ίχνη» που αφήνουν οι κινητήρες των αεροσκαφών στον ουρανό, από τη διαφορά θερμοκρασίας των κινητήρων με του αέρα κ.λπ. Ναι, την τεμπελιά μας τη ρίξαμε στους ψεκασμούς και την απραξία μας, ακόμα και στο κρεβάτι, στην οικονομική ύφεση. 

Σαφώς και η ψυχολογία μας δεν είναι και στα καλύτερά της. Βέβαια, αυτό συνέβαινε και όταν πετούσαμε στον έβδομο ουρανό της δήθεν ανάπτυξης (θυμάστε τα Greek Logistics), με τον πακτωλό χρημάτων από δάνεια κ.λπ. Σαν σήμερα θυμάμαι τις τότε μετρήσεις της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, με τους Ελληνες να εμφανίζονται δυσαρεστημένοι από όλα και ιδιαίτερα απαισιόδοξοι. Γιατί; Προφανώς γιατί είχαμε λιγότερα από τον διπλανό μας, τον «γείτονα», ο οποίος πήρε δάνειο για την Cayenne, «ενώ εμείς πήραμε δάνειο μόνο για ένα Grand Cherokee».

Σαν σήμερα θυμάμαι εικόνες σε εκθέσεις με τον υποψήφιο αγοραστή, συν γυναιξί και τέκνοις, να αναμένει την έγκριση του δανείου (στο λεπτό) και στην απόρριψη να τα σούρνουν οικογενειακώς σε πωλητή, διευθυντή, εισαγωγέα, ακόμα και στη χώρα προέλευσης της αυτοκινητοβιομηχανίας, ενθυμούμενοι τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ. «Μα, ζητάτε δάνειο περίπου 50 φορές πάνω από το ετήσιο εισόδημά σας…», αντέδρασε ο πωλητής. Και η απάντηση: «Στον τάδε που είναι ταρίφας το δώσατε, σε εμένα που είμαι δημόσιος υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών (σιγουράντζα, δηλαδή), όχι;».

Από την άλλη, ο άλλος, που είχε πάρει το χρήμα σε καταναλωτικό δάνειο και το είχε όλο στην τσέπη του, πήγαινε ως νέος Ωνάσης στην έκθεση και τα… κούναγε όλο χάρη, ζητώντας ακόμα και την κούπα του καφέ του πωλητή σε δώρο. «Μα πληρώνω μετρητά, κύριε» έλεγε. Βέβαια, του διέφευγε ότι «τα μαγαζιά» δεν θέλανε τα μετρητά αλλά το δάνειο γιατί λάμβαναν τη νόμιμη προμήθεια από την τράπεζα, η οποία, όπως και να το κάνουμε, ήταν γι’ αυτούς καθαρό κέρδος.  
Αλλά αυτές οι πρακτικές ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Οχι όμως και οι συμπεριφορές κάποιων, οι οποίοι με τη νοοτροπία «αυτοί στα αυτοκίνητα πεινάνε, οπότε θα τους σκίσω στο παζάρι» μπαίνουν στις εκθέσεις με ύφος εμίρη…

Αναμφίβολα η κρίση δεν θα αλλάξει την παιδεία του καθενός, έστω κι αν εν μέρει προσγειώσει κάποιους. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς απλά σταμάτησαν να κοιτάνε με φθόνο τη δανεισμένη γυαλάδα του διπλανού τους, γιατί δεν υπάρχει πια, και για πρώτη φορά έστρεψαν το κεφάλι τους στον καταγάλανο ουρανό. Και τι είδαν; Ψεκασμούς…