Τάκης Διαμαντόπουλος

Για αυτό το λόγο και εργάζονται ακατάπαυστα και συνειδητά στην κατεύθυνση της «αποπολιτικοποίησης» της πολιτικής και της απαξίωσης της πολιτικής ζωής συνολικά.

Οι όποιες αντιπαραθέσεις τους, περιστρέφονται γύρω από την μικροπολιτική, τη σκανδαλολογία και τους «κούφιους» επικοινωνιακούς εντυπωσιασμούς. Για την «ταμπακιέρα» όμως, δεν φαίνεται να διαφωνούν σε τίποτα απολύτως.

Πως μπορούν άλλωστε να διαφωνήσουν, τη στιγμή που τα πεπραγμένα τους δείχνουν να βρίσκονται σε απόλυτη «συμφωνία»;

Πως μπορούν να διαφωνήσουν, τη στιγμή που και τα δύο κόμματα έχουν ως «ιδεολογικό» πυρήνα τους, τον άκρατο κρατισμό και μια… «πελατοκεντρική» αντίληψη της πολιτικής;

Πως μπορούν να διαφωνήσουν, όταν και οι δύο έχουν επιλέξει να συμπλέουν με την εγχώρια διαπλοκή, αποδεχόμενοι οικειοθελώς να «κουμαντάρονται» από τους περίφημους «νταβατζήδες»;

Ακόμα και στα εθνικά θέματα, με πιο χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα, αυτό του Σκοπιανού, οι όποιες διαφωνίες είναι βαθύτατα προσχηματικές. Αρκεί να θυμηθούμε ότι στη Συμφωνία των Πρεσπών, η Νέα Δημοκρατία επί της ουσίας συμφώνησε με την παραχώρηση της λέξης «Μακεδονία», αποδεχόμενη τη σύνθετη ονομασία. Η όποια κριτική της είχε να κάνει με τις επιμέρους παραμέτρους της συμφωνίας.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει εδώ ότι τουλάχιστον σε ο,τι έχει να κάνει με τη λειτουργία του Δημοσίου, έχουν σημαντικές διαφορές. Αναρωτιέμαι όμως, σε τι διαφέρει η δήθεν… «φιλελεύθερη» Νέα Δημοκρατία από τον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το Κράτος και το Δημόσιο, από τη στιγμή που η αξιωματική αντιπολίτευση τρέμει έστω και να ψελλίσει τη λέξη «απολύσεις» για τους αργόμισθους.

Ως εκ τούτου, πραγματικά, δεν μπορώ να κατανοήσω τις όποιες αντιδράσεις για την πρόσφατη δήλωση της κας Μπακογιάννη, ότι δηλαδή το 2015, η ΝΔ, ήταν έτοιμη να συγκυβερνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως όμως, δεν μπορώ να κατανοήσω, τι κάνει ορισμένους να πιστεύουν ότι δεν είναι έτοιμοι και σήμερα να συγκυβερνήσουν;

Στις ίδιες πολιτικές πιστεύουν άλλωστε, το έχουν αποδείξει. Στον κρατισμό ορκίζονται και οι δύο και η ίδια η πραγματικότητα το έχει δείξει.

Η κρίση, στην οποία με την ανικανότητά τους «βύθισαν» τη χώρα, δεν τους έχει διδάξει τίποτα απολύτως. Συνεχίζουν να αντιλαμβάνονται το κράτος ως «τσιφλίκι» τους και το Δημόσιο ως «παρκινγκ» για τους)κολλητούς τους. Με τη λέξη μεταρρυθμίσεις συνεχίζουν να εννοούν την αδίστακτη «υπερφορολόγηση» και με τη λέξη «ανάπτυξη» μια χυδαία επιδοματική πολιτική.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι οι δύο όψεις, του ίδιου… «χρεοκοπημένου νομίσματος»