Τάκης Διαμαντόπουλος

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε δώσει αρκετά δείγματα για το ποιος στα αλήθεια είναι πολύ πριν αποκτήσει την εξουσία. Όποιος παρακολουθούσε προσεκτικά την ρητορική, με την οποία αναρριχήθηκε στην εξουσία, εύκολα μπορούσε να αντιληφθεί τις προθέσεις και τον πολιτικό αμοραλισμό που ενυπήρχε σε κάθε σχεδόν σύνθημα που εκτόξευε, σε κάθε προεκλογική εξαγγελία που χωρίς ίχνος συστολής απηύθυνε και σε κάθε (τυχοδιωκτική) στάση του, απέναντι σε θέματα που απαιτούσαν στοιχειώδη συνεννόηση.

Με την ανάληψη της κυβέρνησης το 2015, πολύ γρήγορα όλες τις παραπάνω υποψίες φρόντισε να τα επιβεβαιώσει με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Μόνο που πλέον σε όλα αυτά προστέθηκε και κάτι ακόμα. Προστέθηκε η αμετροέπεια , αποτέλεσμα της αλαζονείας με την οποία πολύ γρήγορα, ασμένως, εμποτίστηκε. Η αλαζονεία όμως αυτή είναι και ο λόγος που δεν μπόρεσε η κυβέρνηση να συνεχίσει να κρύβει το πραγματικό της πρόσωπο.

Η πολιτική χυδαιότητα άρχισε γρήγορα να γίνεται αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού της λόγου, ενώ δεν άργησε καθόλου η στιγμή που ο «διχασμός» της κοινωνίας αποτέλεσε βασικός άξονας των πολιτικών της. Διχασμός σε όλα τα θέματα και κυρίως σε εκείνα που απαιτούν αν μη τι άλλο εθνική συνεννόηση και ένα μίνιμουμ κοινωνικής αποδοχής.

Η στάση που ακολούθησε η κυβέρνηση για παράδειγμα στο μείζον θέμα του «Σκοπιανού», αποδεικνύει αυτό ακριβώς. Ότι δηλαδή πρώτιστος στόχος της είναι να διχάσει, να διαιρέσει και να δημιουργήσει εκείνες τις τοξικές συνθήκες στις οποίες κερδισμένος πάντα βρίσκεται αυτός που είναι διατεθειμένος να κυλιστεί στον «πολιτικό βούρκο». Από την σπίλωση όσων αντιδρούσαν και συνεχίζουν να αντιδρούν στη συμφωνία των Πρεσπών, αποκαλώντας τους «φασίστες» και «αβανταδόρους της ακροδεξιάς» μέχρι τη λάσπη και την τοξική διχόνοια που δεν δίστασε να εκτοξεύσει ακόμα και σε μαθητές.

Ο άνθρωπος που έκανε πολιτική καριέρα ως καταληψίας, νιώθει τώρα άβολα απέναντι σε μαθητές που ακολουθούν τον ίδιο τρόπο διαμαρτυρίας. Η αλήθεια είναι ότι με τις καταλήψεις δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα, αν αυτές βέβαια δεν στρέφονταν εναντίον των πολιτικών του. Έφτασαν μάλιστα στην κυβέρνηση, στο σημείο, να καλούν τους «δικούς» τους μαθητές να αντιδράσουν και να εμποδίσουν τους «καταληψίες» συμμαθητές τους.

Αντί ως κυβέρνηση, να προσπαθήσει να ενώσει όλους τους μαθητές και να μην τους μολύνει με διλήμματα, επέλεξε να μεταγγίσει την μικροπολιτική και στα σχολεία και να εργαλειοποιήσει τους μαθητές προς ίδιον όφελος. Όλα αυτά βέβαια θα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τη Δημοκρατία μας και τα σημάδια δεν θα αργήσουν να φανούν. Αλλά αυτό από ότι φαίνεται ουδόλως ενδιαφέρει τους κυβερνώντες.

Αναντίρρητα, οι μαθητές έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να έχουν ανησυχίες. Κάτι τέτοιο είναι θετικό και υγιές. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να γίνεται αυτό με κλειστά σχολεία και πάντως επ’ ουδενί λόγο δεν πρέπει να σπεύδουν τα κόμματα να εκμεταλλευτούν (είτε θετικά είτε αρνητικά)για μικροπολιτικούς λόγους τις αντιδράσεις των μαθητών. Τα κόμματα πρέπει να μείνουν εκτός σχολείου.

Η κυβέρνηση αφού δίχασε λοιπόν μια ολόκληρη κοινωνία, τώρα, στο τέλος της πολιτικής της διαδρομής, δεν διστάζει να διχάσει ακόμα και τους μαθητές. Η εξουσία την ξεγύμνωσε πλήρως, οι αυταπάτες αποδείχτηκαν απάτη και η «ελπίδα» χάθηκε στον δρόμο προς το Μαξίμου.

Ο Τάκης Διαμαντόπουλος είναι επιχειρηματίας, στέλεχος της Ένωσης Κεντρώων