Σωτήρης Χιωτάκης

Η επανάληψη είναι  μήτηρ πάσης μαθήσεως. Ξαναθυμίζω, λοιπόν, ότι τον Ιανουάριο του 2010, με τα spreads στα επίπεδα των 400 μονάδων ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου ΔΕΝ πήρε τα 25 δισεκατομμύρια που του έδιναν οι αγορές στο πλαίσιο ομολογιακής έκδοσης, επειδή το επιτόκιο ήταν, όντως, ακριβό – συγκεκριμένα κάτι παραπάνω από 6% - και επειδή ...δεν τα χρειαζόμασταν, αφού θα ξαναβγαίναμε στις αγορές.

Βεβαίως, εξέδωσε η  κυβέρνηση πανηγυρικές ανακοινώσεις για την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι αγορές στην ελληνική οικονομία! Ωστόσο, πήραμε τα 7 δισ., μόνο, με την προοπτική να ξαναδανειζόμασταν τους μήνες που θα ακολουθούσαν, καθότι μας εμπιστεύονταν, όπως μας έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου και οι συνεργάτες του. 

Αν είχαμε πάρει  βεβαίως και τα 25 δισεκατομμύρια, θα είχαμε καθαρίσει με τις δανειακές  μας ανάγκες μέχρι το φθινόπωρο, αλλά αυτό είναι μία λεπτομέρεια  μπροστά στο ότι, πιθανότατα, κάποιες  τράπεζες “γκρίνιαζαν”, επειδή δεν είχαν συμμετοχή μεγάλη στην έκδοση...

Μόλις μία εβδομάδα μετά, και αφού τα spreads άρχισαν να ανεβαίνουν - εν μέσω επανειλημμένων δηλώσεων του ίδιου του πρωθυπουργού και βεβαίως και του υπ. Οικονομικών για το ότι η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία - ανακοινώνεται το πρώτο πακέτο μέτρων με μειώσεις μισθών και αυξήσεις φόρων. Ήταν αρχές Φλεβάρη.

Οι αγορές, όμως, δεν  είναι ηλίθιες! Αντιλήφθηκαν ότι, χωρίς  οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή και χωρίς μείωση του εξωπραγματικού χρέους της χώρας, η Ελλάδα θα βουλιάξει και η κοινωνία, καθώς χάνει εισόδημα, θα παραλύσει  από τους φόρους, χωρίς να πέφτουν οι τιμές, ώστε να μπορεί κάποιος να έρθει να επενδύσει.  

Έτσι, οι πιέσεις στα  ελληνικά ομόλογα γιγαντώθηκαν, τα spreads εκτοξεύθηκαν και η χώρα τον Μάρτιο μπήκε στο ΔΝΤ και πήρε 110 δισ. με επιτόκιο 5,5%!  

Προσέξτε, δύο μήνες  μετά από τότε που οι αγορές μας  έδιναν 26 δισ. μπήκαμε στο ΔΝΤ!!!  

Έκτοτε, η συνέχεια είναι γνωστή. Ενώ βρισκόμαστε  εντός ΔΝΤ και Τρόικας –  είμαστε δηλαδή προστατευμένοι –  οι υποβαθμίσεις της οικονομίας διαδέχονται η μία την άλλη.

Όπως και τα πακέτα μέτρων που δεν διαφοροποιούνται: μειώσεις εισοδήματος και αυξήσεις φόρων, λες και είναι κάποια παιδάκια του Δημοτικού που παίρνουν τις  αποφάσεις και που δεν μπορούν  να καταλάβουν ότι αυτά τα πακέτα απλώς πεθαίνουν την οικονομία και την κοινωνία, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση να φέρουν ανάκαμψη στα έσοδα για να κλείσει το έλλειμμα.  

Το χτεσινό πακέτο έχει βεβαίως και τη διάσταση των  αποκρατικοποιήσεων. Αλλά πάμε για  ξεπούλημα “μπιρ παρά” εδώ που φτάσαμε, καθώς είμαστε υπό πρωτοφανή πίεση και ένδεια για να πάρουμε τη δόση.

Αν είχαμε πάρει  τότε τα 25 δισ., δεν θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε από καλύτερη θέση τις  διαρθρωτικές αλλαγές και τις  αποκρατικοποιήσεις;

Αν σχεδιάζαμε από  καλύτερη θέση τις αποκρατικοποιήσεις, δεν θα ήταν πιο δεκτικοί οι δανειστές μας στην αναδιάρθρωση – η οποία θα γίνει κάποια στιγμή, όταν θα είμαστε πλέον νεκροί – αφού ό,τι θα έχαναν από τα δάνεια θα το έπαιρναν σε αξία και προοπτικές ανάπτυξης, αποκτώντας περιουσιακά στοιχεία εντός μιας οικονομίας σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τη σημερινή τραγική;  

Αν έφευγε ένα βάρος  του χρέους με την αναδιάρθρωση και δεν πήγαινε ο μισός προϋπολογισμός της χώρας στην εξυπηρέτηση δανειακών αναγκών, τα φορολογικά μέτρα που έχουν ληφθεί εδώ και έναν χρόνο δεν θα ήταν ηπιότερα;

Αν τα φορολογικά μέτρα  ήταν ηπιότερα, δεν θα κινείτο περισσότερο  η κατανάλωση και η οικονομία  και δεν θα εισέπραττε περισσότερα  έσοδα ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αντιμετωπίζοντας καλύτερα το έλλειμμα;

Δυστυχώς, όλες αυτές οι ερωτήσεις είναι ρητορικές. Και αντί του αυτονόητου η κυβέρνηση – η ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού είναι βαρύτατη – πρωτοστατούντος του υπουργού Οικονομικών έχει πορευθεί διαφορετικά και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Και – εδώ θα είμαστε, αν το θελήσει ο Θεός – θα λάβει και άλλα μέτρα για το 2012, για το 2013 κλπ κλπ.

Ξέρετε, στον πόλεμο τα εγκλήματα έχουν και κάποιο άλλοθι. Σε καιρό ειρήνης, όμως;