Σπύρος Παππάς

Μπορούν άραγε οι γονείς να διαπαιδαγωγήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα, σήμερα, τα παιδιά;

Μπορούν να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι η κοινωνία, μέσα στην οποία ζουν, διέπεται από ένα σύστημα αξιών;

Μπορούν επίσης να καλλιεργήσουν στα παιδιά την υπευθυνότητα και τον απαραίτητο σεβασμό που πρέπει να επιδεικνύουν όταν και όπου χρειάζεται;

Από την άλλη το σχολείο συνεργάζεται, σήμερα, αρμονικά και δημιουργικά με την οικογένεια στο καίριο αυτό ζήτημα, το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών;

Πριν από μερικά χρόνια ο τρόπος διαπαιδαγώγησης και αντιμετώπισης των παιδιών ήταν εντελώς διαφορετικός από τον σημερινό. Όταν οι γονείς επισκέπτονταν το σχολείο για να ενημερωθούν για την πορεία και την πρόοδο των παιδιών τους, από τους εκπαιδευτικούς, αυτοί έπαιρναν σχεδόν εξ ορισμού το μέρος των εκπαιδευτικών και ήταν υπέρ του δέοντος αυστηροί έναντι των παιδιών τους.

Σήμερα, η εικόνα αυτή μοιάζει να έχει αντιστραφεί. Πολλοί γονείς υπερασπίζονται τα παιδιά τους ακόμα και όταν γνωρίζουν πως κάνουν λάθος. Περάσαμε δηλαδή από τη μια λανθασμένη άκρη στην άλλη εξίσου ή και περισσότερη λανθασμένη άκρη.

Οι γονείς αυτοί αντί να προσπαθήσουν να εμφυσήσουν την αξία της ευθύνης στα παιδιά, βοηθώντας τα με αυτόν τον τρόπο να παίρνουν σωστές και δημιουργικές αποφάσεις για τον εαυτό τους, τα δικαιολογούν ακόμα και όταν διαπράττουν λάθη. Με αυτόν τον τρόπο όμως στερούν από τα παιδιά το πιο πολύτιμο μάθημα ζωής, που είναι το να μαθαίνουν μέσα από τα λάθη τους. Τα λάθη είναι εκείνα που θα ενεργοποιήσουν τα παιδιά να δοκιμάσουν και άλλους δρόμους και θα τα μάθουν να δρουν με άλλους τρόπους.

Οι γονείς αυτοί λοιπόν αντί να δικαιολογούν τα παιδιά όταν διαπράττουν λάθη θα έπρεπε να στηλιτεύουν την στάση τους και όχι να κατακρίνουν, να στοχοποιούν και να απαξιώνουν τους εκπαιδευτικούς χρεώνοντάς τους όλα τα δεινά του πολύπαθου χώρου της εκπαίδευσης στην χώρα μας. Με αυτό που κάνουν όμως είναι βέβαιο πως όχι μόνο δεν βοηθούν τα παιδιά στο να αποκτήσουν υπευθυνότητα και αυτοπεποίθηση αλλά τα αποτρέπουν και από το να διαμορφώσουν μια σωστή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

Παλαιότερα, τουλάχιστον κατά την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, καυτηριάζονταν παρόμοιες συμπεριφορές. Σήμερα αντιθέτως, πολλοί γονείς, στο όνομα μιας δήθεν ελευθερίας, ενθαρρύνονται. Παρατηρείτε μάλιστα το εξής αντιφατικό. Από τη μια στο όνομα της δήθεν ελευθερίας, προτρέπονται τα παιδιά να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς περιορισμούς και φραγμούς, κι από την άλλη το σχολείο να προσπαθεί, με φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών, να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να βάλλεται πανταχόθεν.

Ευτυχώς όμως η πλειονότητα των γονέων καταλαβαίνει και σε συνεργασία με το σχολείο, προσπαθεί να πράξει το σωστό. Υπάρχουν όμως και γονείς που δεν καταλαβαίνουν. Οι γονείς αυτοί λοιπόν, πρέπει να καταλάβουν, πως ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δεν βοηθούν τα παιδιά, αλλά πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο.