Σπύρος Γκουτζάνης

Παράδοξο αλλά όχι ανεξήγητο. Ο λαός έχει πεισθεί –σωστά ή λάθος- ότι ο Τσίπρας έδωσε έναν πόλεμο με μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του πλανήτη και τον έχασε και γι αυτό η πλειοψηφία ταυτίζεται μαζί του. Επίσης έχει πεισθεί –πάλι σωστά ή λάθος- ότι οι προκάτοχοί του τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έδωσαν καμία μάχη. Και αυτό δεν τους το συγχωρεί. Δεν τους συγχωρεί επίσης ότι όσο ο πρωθυπουργός έδινε την άνιση αναμέτρηση εκείνοι τον υπονόμευαν, αναπαράγοντας στο εσωτερικό της χώρας την γραμμή Σόιμπλε και πιέζοντάς τον ασφυκτικά για συμφωνία άνευ όρων. Γιατί αυτή την εντύπωση έχουν οι περισσότεροι –σωστά ή λάθος.

Μέσα στην ήττα της η χώρα πέτυχε και κάποιες μικρές νίκες. Όσο κι αν δεν βοηθά στην κατάσταση που είμαστε κέρδισε την συμπάθεια μίας σημαντικής μερίδας της διεθνούς κοινής γνώμης. Επίσης μέσα από την άνιση αναμέτρηση ανέδειξε το αποκρουστικό πρόσωπο της γερμανικής Ευρώπης, μίας Ευρώπης που μπορεί να βασίζεται στον φόβο των συνεπειών ή στο συμφέρον αλλά η αξιακή και ιδεολογική βάση έχει  εκλείψει. Ο φόβος της διάλυσης αποτρέπει την διάλυση.

Δέχθηκε κριτική ο Τσίπρας ότι στην προσπάθειά του να σώσει την Ευρώπη κατέστρεψε την χώρα του. Σοφιστείες, όπως είναι εξαρτημένη η ελληνική οικονομία μόνο μέσα από μια αλλαγή του ευρωπαικού μοντέλου μπορεί να διασωθεί. Κάπως έτσι διαφαίνεται και η μόνη χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον. Η συμφωνία ως έχει απλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ή θα αλλάξει στα επόμενα στάδια και μέσα από την εφαρμογή της ή η χώρα θα εκραγεί και θα συμπαρασύρει σε δεύτερο χρόνο την ευρωζώνη.

Πίστευαν οι εντός και εκτός αντίπαλοι της αριστερής κυβέρνησης ότι θα πετύχαιναν με έναν σμπάρο δύο τριγώνια: και το μνημόνιο θα συνεχιζόταν και η αριστερή κυβέρνηση θα έπεφτε.

Πέτυχαν το ένα από τα δύο, το τρίτο μνημόνιο φρικτό στις προβλέψεις του είναι εδώ, ο Τσίπρας όμως δεν έπεσε, αντίθετα έχει επαρκή λαική υποστήριξη για να οδηγήσει το παλιό πολιτικό προσωπικό στην οριστική εξαφάνιση και μαζί του και το σύστημα διαπλοκής που το συντηρούσε. Για να αναδειχθεί βέβαια το νέο σύστημα εξουσίας, που διαφαίνεται ήδη από την μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και να επιβεβαιώσει την ρήση του Λαμπεντούζα από τον Γατόπαρδο: «πρέπει όλα να αλλάξουν για να μείνουν όλα ίδια».