Σπύρος Γκουτζάνης

Γιατί ας μην γελιόμαστε το βασικό πλαίσιο της πολιτικής που θα ασκηθεί εφεξής προσδιορίζεται από το τρίτο μνημόνιο.

Από την άλλη, η κανονική αντιπολίτευση, δεν στηρίζει την κυβέρνηση αλλά στηρίζει την πολιτική της. Συμπέρασμα: η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα πρέπει να εφαρμόζει μία πολιτική που στις κρίσιμες στιγμές θα καταψηφίζει το ένα πέμπτο του ΣΥΡΙΖΑ και θα υπερψηφίζει η μνημονιακή αντιπολίτευση. Επιπλέον ο κ. Τσίπρας θα είναι αρχηγός σε ένα κόμμα που δεν ελέγχει, όπως έδειξαν οι υπογραφές 107 στελεχών της Κεντρικής Επιτροπής σε σύνολο 201 μελών, στο κείμενο που του ζητούσαν να συγκαλέσει το κομματικό όργανο προκειμένου να αποδοκιμάσει την πολιτική του. Σε επίπεδο μηχανισμών, αλλά και οργανώσεων βάσης η ηγεσία μοιάζει να μειοψηφεί. Ο κομματικός μηχανισμός στο σύνολό του μαζί με τους βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας θα διοργανώνουν ή έστω θα συμμετέχουν σε λαικές διαμαρτυρίες και θα καταγγέλλουν την κυβέρνηση στην οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα συμετέχουν.

Ας υποθέσουμε ότι γίνεται πρόταση μομφή ή ότι ο Τσίπρας ζητά ψήφο εμπιστοσύνης. Στην τριήμερη συζήτηση που θα γίνει ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα αναπτύξουν την πολιτική επί τη βάση της οποίας θα ζητούν την ψήφο εμπιστοσύνης -κάτι σαν προγραμματικές δηλώσεις. Οι βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας τί θα κάνουν; Θα αγορεύουν εναντίον της πολιτικής της μνημονιακής κυβέρνησης, στην οποία στο τέλος της διαδικασίας θα προσφέρουν ψήφο εμπιστοσύνης; Και στο ενδιάμεσο θα βγαίνουν από το κτήριο της Βουλής και θα τρέχουν στον Άγνωστο Στρατιώτη για να ενωθούν με τον κόσμο που θα διαδηλώνει κατά της κυβέρνησης; Αυτό το παράδοξο πια ξεπερνά ακόμη και τον κ. Λεουτσάκο.

Εφόσον όμως ο κ. Τσίπρας το ανεχτεί θα είναι μία κατάσταση που θα γελοιοποιεί και την κυβέρνησή του αλλά και την Αριστερά. Μοιάζει με γόρδιο δεσμό και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να τον κόψει. Οι βουλευτές της Αριστερής Πλειοψηφίας θα πρέπει να αποχωρήσουν από την κοινοβουλευτική ομάδα της συμπολίτευσης ή ο κ. Τσίπρας να τους αποπέμψει. Ακολούθως έχει δύο επιλογές: Η πρώτη να σχηματίσει κυβέρνηση με τις υπάρχουσες δυνάμεις της Βουλής και να αρχίσει τους συμβιβασμούς και στα άλλα πεδία της διακυβέρνησης όπως πχ την καταπολέμηση της διαπλοκής και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο δεύτερος να απευθυνθεί στους πολίτες: Το τρίτο μνημόνιο το ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ -ή έστω ο περισσότερος-, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τώρα αποφασίστε ποιός θέλετε να το εφαρμόσει και τί δύναμη θα δώσετε σε εκείνους που συνεχίζουν αντιμνημονιακά. Μοιάζει σκληρό για τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, αλλά είναι δίκαιο. Τόσους μήνες δεν ζητούσαν από τον Τσίπρα να υπογράψει άνευ όρων και υπονόμευαν την διαπραγμάτευσή του; Τώρα ας υποστούν τα επίχειρα των πράξεών τους...