Σπύρος Γκουτζάνης

Οι αγορές καλωσόρισαν τον πελάτη... ανεβάζοντας το επιτόκιο δανεισμού πάνω από το 9% και ρίχοντας το χρηματιστήριο αθροιστικά μέσα σε ένα μήνα περίπου 22,5%. Αν δεν υπήρξε η συντονισμένη παρέμβαση Ντράγκι, Κατάινεν και Ρέγκλινγ την περασμένη Πέμπτη και συνεχιζόταν η πτώση του χρηματιστηρίου με ρυθμούς της τάξης του 5-6% όπως ήταν στην αρχή της εβδομάδας είναι αμφίβολο αν σήμερα θα μπορούσε να σταθεί η κυβέρνηση και να μην προκηρύξει άρον-άρον εκλογές.

Για να παρέμβει συντονισμένα και αποφασιστικά η ΕΕ και να αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση έγινε στα γρήγορα η διαπραγμάτευση στα βασικά της σημεία τα οποία περιέγραψε την Πέμπτη απευθυνόμενος στους διεθνείς παράγοντες ο αρμόδιος επίτροπος Κατάινεν. Ξεκαθάρισε λοιπόν ότι “είναι απαραίτητη η αποτελεσματική εποπτεία της Ελλάδας, είναι υποχρέωση η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, ότι η εν εξελίξει αξιολόγηση θα απαιτήσει ένα συνολικό πακέτο φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων που θα πρέπει να συμφωνηθεί...ώστε να υπάρξει στήριξη της χώρας μετά την ολοκλήρωση του σημερινού προγράμματος”.

Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός από το Μιλάνο -όπου περιορίστηκε να δείχνει τα ευρήματα της Αμφίπολης στην κα Μέρκελ για να μοιραστεί η σχετική φωτογραφία- είπε ότι “η προληπτική γραμμή στήριξης είναι στην διαπραγμάτευση”.

Τί είναι η προληπτική γραμμή στήριξης; ένα χρηματοδοτικό μαξιλάρι στο οποίο θα καταφεύγει η ελληνική οικονομία προκειμένου να καλύπτει τις ανάγκες της για την αποπληρωμή προηγούμενων χρεών -αφού έχει πρωτογενές πλεόνασμα- εάν δεν την δανείζουν οι αγορές. Θα είναι τμήμα της νέας συμφωνίας που περιέγραψε ο κ. Κατάινεν, δεν θα λέγεται μνημόνιο θα λέγεται “θανάσης” και θα την εποπτεύουν τόσο η ΕΕ όσο και το ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση δηλαδή ήδη διαπραγματεύεται μία συμφωνία που θα δεσμεύσει την χώρα για τα επόμενα χρόνια. Και θα είναι στην ίδια “επιτυχημένη” κατεύθυνση της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και της απορρύθμισης των πάντων. Μπορεί να μην έχει νέες απολύσεις υπαλλήλων θα έχει όμως μείωση των μισθών τους, θα έχει συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, νέο περιορισμό των κοινωνικών παροχών, θα έχει σίγουρα πλήρη διάλυση της αγοράς εργσίας για να πέσουν κι άλλο οι μισθοί, θα έχει νέο ασφαλιστικό για να μειωθεί το κόστος εξυπηρέτησης των συντάξεων. Και θα έχει και ρύθμιση του “βιώσιμου” χρέους.

Θα πρέπει να πάσχει από εξουσιομανία το πολιτικό προσωπικό για να θέλει να κάνει μία τέτοια συνολική διαπραγμάτευση που θα έχει σοβαρές συνέπειες και θα σημάνει δέσμευση της χώρας για πολλά χρόνια χωρίς προηγουμένως να αναβαπτιστεί στην λαική ετυμηγορία.

ΥΓ. Ο στόχος να σώσει τον λαό της η κυβέρνηση είναι ευγενής αλλά όχι ερήμην του και όχι παρά την θέλησή του αν ο λαός έχει διαφορετική άποψη για το τί συνιστά την σωτηρία του. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα στις δημοκρατίες. Όχι όμως στο βασίλειο του φόβου που το παρόν πολιτικό προσωπικό θέλει να εγκαθιδρύσει μονίμως προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.