Σπύρος Γκουτζάνης

Εάν  “η κυβέρνηση δεν έχασε” αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία δεν αποδοκίμασε την πολιτική της. Που με την σειρά του σημαίνει ότι η ίδια πολιτική στις βασικές της γραμμές θα συνεχιστεί. Άλλωστε ο κ. Σόιμπλε φρόντισε με την γνωστή απρέπεια του 4ου Ράιχ να επαναλάβει την απειλή: αν αλλάξετε πολιτική θα φύγετε από το ευρώ. Τότε τί νόημα έχει η αλλαγή των υπουργών; Γιατί εδώ δεν μιλάμε για δευτερεύουσες, επουσιώδεις μετακινήσεις, οι αλλαγές αφορούν τα πιο σημαντικά υπουργεία με πρώτο το Οικονομικών. Ο Γιάννης Στουρνάρας μάζεψε ήδη τα πράγματά του και είναι έτοιμος για την μετακόμιση στην Τράπεζα της Ελλάδος. Μάλιστα το έκανε με άκομψο τρόπο και παρά την δημόσια δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα παρέμενε στο υπουργείο για να κάνει την διαπραγμάτευση για το χρέος. Το μήνυμα ποιό είναι; εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Στουρνάρας αλλά χωρίς αυτόν; Ο επόμενος υπουργός είναι αναγκασμένος να υλοποιήσει την πολιτική που σε σημαντικό βαθμό έχει χαράξει ο κ. Στουρνάρας. Στο θέμα της διαπραγμάτευσης θα κινηθεί στο πλαίσιο που έχει ήδη διαμορφώσει ο απερχόμενος υπουργός. Επιπλέον από την θέση του Διοικητή ο κ. Στουρνάρας θα μπορεί να επιβλέπει και αν κάτι δεν πάει καλά να λέει ότι απλά φταίει ο επόμενος.

Επιπλέον αν η κυβέρνηση “συνεχίσει στον ίδιο δρόμο της επιτυχίας” όπως επίσης διαμηνύει ο πρωθυπουργός τότε γιατί θα αντικαταστήσει τους “επιτυχημένους υπουργούς” που εφάρμοσαν τις μνημονιακές υποχρεώσεις της κυβέρνησης; Τον Άδωνη από το Υγείας, τον Βρούτση από το Εργασίας, τον Τσαυτάρη από το Γεωργίας; Γιατί αν βάλλουμε ότι δεν πειράζει το Εξωτερικών, Άμυνας, Ενέργειας, Τουρισμού τότε δεν μένουν και πολλά να αλλάξει. Εκτός αν κάνει ανασχηματισμό για να ανακυκλώσει τον Μιλτιάδη από το υπουργείο Ναυτιλίας και να στείλει εκεί τον Αρβανιτόπουλο για να είναι καθημερινά στο λιμάνι.

Εν κατακλείδι ο τρόπος με τον οποίο ο ανασχηματισμός επιβλήθηκε από τα πράγματα και από τις βιαστικές ενέργειες του κ. Βενιζέλου και του κ. Στουρνάρα πλήττει το κύρος του πρωθυπουργού και αναιρεί το βασικό πολιτικό μήνυμα που θέλει να στείλει εντός και εκτός χώρας: ότι “η κυβέρνηση άντεξε και συνεχίζει”. Η σπουδή μάλιστα που έδειξε να κλείσει την ολομέλεια της Βουλής “αποφασίζοντας και διατάσοντας” μόνο πολιτική αυτοπεποίθηση δεν καταδεικνύει -όσο κι αν ο βασικός λόγος ήταν για να μην αναγκαστεί να απολογείται στον Τσίπρα για το άλλοτε δεξί του χέρι τον Μπαλτάκο και τις σχέσεις του επιτελείου του και της κυβέρνησής του με τους φασίστες.