Σπύρος Γκουτζάνης

Η πιο έντονη αντίδραση προέρχεται από τον νυν δημάρχο κ. Καμίνη και τα δύο κομμάτα που τον στηρίζουν, το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ τα οποία κάθολου τυχαία βρίσκονται στο στάδιο της πολιτικής εξαύλωσης.

Επί δημαρχίας του κ. Καμίνη η Αθήνα σαν πόλη γνώρισε την μεγαλύτερη υποβάθμιση τουλάχιστον κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης -με την έννοια ότι για πρώτη φορά κατέβηκε επίπεδο. Το μόνο που της λείπει είναι ένα τζαμί στα όρια του Ελαιώνα που θα μετατρέψει την ούτως ή άλλως υποβαθμισμένη περιοχή σε πόλο έλξης λαθρομεταναστών, παραεμπορίου και παραβατικότητας.

Είναι δε περίεργο ότι το δημοψήφισμα -που συνιστά άμεση δημοκρατία- για το συγκεκριμένο θέμα όπως και για άλλα θέματα προτείνει ένας πολιτικός που προέρχεται από την κεντροδεξιά και το αρνούνται οι δήθεν “αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις” που στηρίζουν για δεύτερη φορά τον πιο μνημονιακό δήμαρχο της χώρας. Το μόνο το οποίο επικαλείται ο κ. Καμίνης ως επίτευγμα από την πρώτη του θητεία είναι το νοικοκύρεμα των οικονομικών ως αποτέλεσμα της απόλυτης εφαρμογής του μνημονίου, αδιαφορώντας για τις χιλιάδες απολύσεις των υπαλλήλων, την υποβάθμιση των υπηρεσιών προς τους πολίτες, ακόμη και των υπηρεσιών καθαριότητας πέρα από το κέντρο. Το μόνο που άνθισε επί Καμίνη είναι τα τραπεζοκαθίσματα αν και οι καταστηματάρχες διαμαρτύρονται ότι “οι υπηρεσίες του Δήμου τους κυνηγούν”.

Το επιχείρημα του κ. Καμίνη ότι είναι διεθνής υποχρέωση της χώρας η ανέγερση τζαμιού είναι σαθρό και τουλάχιστον υποκριτικό. Ο κ. Καμίνης εκλέγεται και δίνει λόγο στους Αθηναίους και όχι στην διεθνή κοινότητα. Ούτε είναι πρωθυπουργός για να ααζητά τρόπους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ επικαλούνται επιπλέον ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να είναι αντικείμενο δημοψηφίσματος. Κατ αρχήν η χωροθέτηση του τζαμιού σε αυτή ή την άλλη περιοχή δεν θίγει το δικαίωμα της θρησκευτικής έκφρασης.

Επιπλέον εκτός από τα δικαιώματα της μειοψηφίας υπάρχει και το δικαίωμα της πλειψηφίας.

Πίσω από την διαμάχη για την χωροθέτηση κρύβεται το ουσιαστικό θέμα των μεταναστών και λαθρομεταναστών. Ο μεν Άρης Σπηλιωτόπουλος παίρνει καθαρή θέση ότι “η Αθήνα δεν χωράει άλλους μετανάστες” καθώς επίσης ότι “δεν επιθυμεί να δημιουργήσει ένα χώρο λατρείας που θα μετατρέψει σε γκέτο μία ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας”. Θέτει δε αυτές τις αποψεις στην κρίση των Αθηναίων πρώτα με την εκλογή του και κατόπιν με το δημοψήφισμα του υπόσχεται. Αν μη τι άλλο συμπεριφέρεται δημοκρατικά. Έχουν και οι Αθηναίοι δικαιώματα και όχι μόνο οι μετανάστες που εγκαθίστανται παράνομα στην περιοχή τους και τους εκτοπίζουν με την πυκνότητα του πληθυσμού τους και την αυξημένη παραβατικότητα και εγκληματικότητα που αναπτύσσουν. Είναι άλλης τάξης θέμα ότι εκτρέπονται σε τέτοιες μορφές από την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης και όχι γιατί είναι δήθεν κατώτεροι όπως ισχυρίζονται οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Είναι όμως και φορείς ενός διαφορετικού πολιτισμού -από την μαντίλα μέχρι την απαγόρευση των σκίτσων του Μωάμεθ- τον οποίο προσπαθούν να επιβάλλουν όπου εγκαθίστανται.

Ο μεν κ. Σπηλιωτόπουλος παίρνει καθαρή θέση, ο αντίπαλός του όμως απερχόμενος δήμαρχος Αθηναίων και τα δύο κόμματα που τον στηρίζουν τί θέση έχουν για το μεταναστευτικό; Ότι οι μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι είναι άνθρωποι και έχουν δικαιώματα; Ίδια και ίσα με τους κατοίκους της χώρας ή και σε βάρος τους; Δικαιώματα που ξεφεύγουν από τον δημοκρατικό κανόνα; Και ποια μεταφυσική αρχή τους τα παραχώρησε παραβλέποντας την πλειοψηφία των κατοίκων;

ΥΓ. Τι να περιμενει κανείς από ένα κόμμα που έριξε τον πρωθυπουργό του όταν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κάνει δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός για τα μνημόνια;