Παν. Μπουσμπουρέλης

Κατ αρχάς δεν έχει κανένα νόημα να μην πουληθούν δάνεια,που ανήκουν σε προβληματικές επιχειρήσεις,αφού σε πρώτη φάση μετοχοποιηθούν. Το παράδειγμα της Σελόντα είναι ένα επιτυχές εγχείρημα μετοχοποίησης και οι τράπεζες είναι προφανές ότι θα ελαχιστοποιήσουν τις απώλειές τους,πουλώντας μια επιχείρηση που είναι σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με πριν. Εδώ όμως δεν έχει αποσαφηνιστεί ποιές θα είναι οι φόρμουλες που θα προστατεύουν-αν υπάρξει κάτι τέτοιο-δάνεια μικρομεσαίων.

Κατά δεύτερον είναι προφανές ότι μεγάλο μέρος του real estae θα αλλάξει χέρια και αυτό αφορά συγκροτήματα, ξενοδοχεία αλλά και βίλες που δεν εξυπηρετούν τα δανειά τους. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια κρίσιμη κατηγορία, που αφορα δάνεια μικρότερου βεληνεκούς, στα οποία μένει προς το παρόν εκκρεμότητα. Μη ισορροπημένες λύσεις δεν θα οδηγήσουν σε κέρδη ούτε τα funds αν αυτά πάρουν δάνεια σε χαμηλά ποσοστά επί της ονομαστικής αξίας,γιατί δεν θα υπάρξει πραγματική αγορά με ζήτηση. Ομως δεν μπορεί από την άλλη πλευρά σε πλείστες περιπτώσεις να φροντίζουν δανειολήπτες, που δεν λιμοκτονούν, τα πάντα πλην της μιας δόσης που μπορεί να προσαρμοσθεί.

Αυτό θα είναι πολύ κακό για την συνέχεια του τραπεζικού συστήματος και για τους πολίτες που αγωνίζονται να επανέλθουν ή να κρατηθούν,συνεπώς περιμένουν να υπάρξει ρευστότητα στο σύστημα. Αντίστοιχα οι καταθέτες εκείνοι που έχουν αποσύρει κεφάλαια θα επανέλθουν μόνο όταν καταλάβουν ότι οι τράπεζες προχωρούν σε βιώσιμο δρόμο.

Πακέτα σε καταναλωτικά δάνεια μπορεί να πουληθούν μεν σε πολύ μεγάλες εκπτώσεις όμως και αυτοί που θα τα πάρουν θα πάρουν μεγάλα ρίσκα αν δεν φροντίσουν να ζητήσουν από τους δανειολήπτες ποσά που προσεγγίζουν μια ελάχιστη δόση.Και αυτό αν γίνει άκομψα θα έχει και πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, που θα αντιμετωπίσει την οργή των εξαντλημένων δανειοληπτών.

Ολη η βάση του εγχειρήματος στηρίζεται στις ελληνικές τράπεζες. Είναι μια ευκαιρία για τις διοικήσεις να αποδείξουν ότι ξέρουν τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούν τομείς κρίσιμους,καθώς στόχος είναι όλα να λειτουργήσουν υπερ της οικονομίας και όχι με την στενά τιμωρητική λογική.

Όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εξής. Οτι πέραν των τραπεζών που εξ ορισμού απέκτησαν και πάλι βάρος στους διεθνείς δείκτες και αρχίζουν οι μετοχές τους να κινούνται ανοδικά, οι υπόλοιπες μετοχές υποχωρούν λόγω αποχώρησης ξένων κεφαλαίων. Η πτώση της αξίας της ΔΕΗ είναι ενδεικτική και δεν είναι καλό να μειώνεται η αξία των κρατικών επιχειρήσεων.