Παν. Μπουσμπουρέλης

Είναι άγνωστο πόσα ακριβώς είναι τα διαθέσιμα της κεντρικής κυβέρνησης μετά από όλα όσα έχουν γίνει. Την περασμένη Παρασκευή η Citi τα προσδιόριζε στα 4,7 δισ. ευρώ, ενώ υπάρχουν και φωνές που λένε "έχουμε την δυνατότητα να πάμε έτσι και τον Ιούνιο".

Από την άλλη πλευρά, η προειδοποίηση του ρεπορτάζ του Bloomberg για μείωση της αξίας των ενεχύρων παραπέμπει σε μεγαλύτερη πιστωτική ασφυξία από την ΕΚΤ. Και ασφαλώς όσο ο χρόνος κυλάει, δημιουργείται κλίμα έντονης πίεσης από το εξωτερικό, με την RBS να μιλάει και αυτή μετά την CITI για νέο πακέτο, χωρίς όμως να αποκλείει ενδιάμεσα περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.

Ένα άλλο ζήτημα που γέμισε ερωτήματα είναι η αποκάλυψη του αρθρογράφου των FT, P. Spiegel, ότι τελικά οι θεσμοί υπέδειξαν την δέσμευση των διαθεσίμων των ΟΤΑ. Στην ίδια κατεύθυνση κύκλοι προσκείμενοι στην κυβέρνηση μιλούν για αντίστοιχες υποδείξεις από την πλευρά της Λαγκάρντ.

Όλα δείχνουν ότι η τελική ευθεία μυρίζει "μπαρούτι" και τίποτε δεν αποκλείει, ότι η αφορμή για την τελική συμφωνία μπορεί να περάσει από ένα ακραίο επεισόδιο. Για την κυβέρνηση τα ρίσκα είναι πολλά. Δεν μπορεί να υπογράψει αβασάνιστα μια συμφωνία με μείωση των συντάξεων, όταν και έτσι ακόμα το ασφαλιστικό δεν λύνεται.

Θα χάσει πολλά όμως αν η οικονομία υποστεί capital controls καθώς η ύφεση θα είναι το άμεσο αποτέλεσμα και η κοινωνική δυσαρέσκεια θα αρχίσει να εξαπλώνεται. Τέλος η υπόθεση του διπλού νομίσματος αναπαράγεται. Κακώς; Μένει να το δούμε και δυστυχώς όταν η αλήθεια φανεί, όπως στην περίπτωση της Lehman θα είναι too late για όλους. Εκτός αν οι Γερμανοί παρέμβουν τότε, επιβάλλοντας αυτό που θέλουν.

Το αρνητικό πολιτικά είναι ότι η οικονομία βρίσκεται στο σκοτάδι και σε μια εκνευριστική αναμονή με την οποία δεν μπορεί λειτουργήσει επί μακρό. Εκεί όμως ποντάρουν και οι πιστωτές. Εύχομαι το κυβερνητικό επιτελείο να μην υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του.