Παν. Μπουσμπουρέλης

Δεν θα πρέπει, όμως, να χαιρόμαστε πια όταν μας δίνει τα εύσημα ο Σόιμπλε - αυτός ο απίθανος Φράνκενσταϊν της σύγχρονης οικονομίας που κατάφερε να γίνει ο μέντορας του αποπληθωρισμού στην Ευρωζώνη, αποφεύγοντας παράλληλα να συμβεί κάτι τέτοιο και στη χώρα του.
 
Αυτή τη στιγμή συμβαίνουν απίθανα πράγματα στην Ευρώπη. Το κόστος δανεισμού για τα κράτη είναι στα κατώτατα ιστορικά επίπεδα. Θεωρητικά η κρίση χρέους έχει περάσει.
 
Από την άλλη πλευρά, οικονομίες όπως η γαλλική δείχνουν να έχουν αξεπέραστα προβλήματα και μια ανεργία που απογειώνεται, ενώ η Ισπανία συνδυάζει την ανάκαμψη με τον αποπληθωρισμό (!) και με την ανεργία βέβαια στο 25%. Για πρώτη φορά άλλωστε η ανεργία στους νέους ξεπέρασε εκεί τα επίπεδα της Ελλάδας!
 
Η ευρωπαϊκή πορεία, όσο κι αν η δουλικότητα του Ολάντ στη Μέρκελ την κρατά σε μια συνεκτικότητα, δέχεται και πάλι έντονη κριτική τόσο από τα funds όσο και από τα μεγάλα αγγλοσαξονικά έντυπα. Ο προβληματισμός τους είναι έντονος ακόμη και για το κατά πόσο το εγχείρημα του Ντράγκι με την παρέμβαση από την ΕΚΤ στο πλαίσιο της FED στην ευρωπαική αγορά ενυπόθηκων δανείων (ΑBS) και άλλων τίτλων θα είναι αποτελεσματικό.
 
Ακόμα και τα τελευταία στοιχεία της ΕΚΤ δείχνουν ότι ο δανεισμός προς τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις παραμένει αρνητικός. Ο γαλλικός ανασχηματισμός είναι μια προσωρινή ασπιρίνη στο πρόβλημα, καθώς διπλωματικοί κύκλοι της γαλλικής πρωτεύουσας δεν κρύβουν την πρόβλεψη ότι η Λεπέν θα είναι νικήτρια των επόμενων εκλογών.
 
Ο Μακρόν, που πήρε τη θέση του Μοντεμπούρ, είναι δικό μας παιδί. Ανθρωπος των επιχειρήσεων που ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει business κλίμα. Οταν, όμως, ομολογεί ότι για τη Γαλλία δεν υπάρχει άλλη λύση από τη φορολογία, παραδεχόμενος το βάρος της, ποια αλλαγή μπορεί να προσφέρει; Και, κυρίως, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην προσπάθεια να αλλάξει το 35ωρο;
 

Το πρόβλημα των Γερμανών βρίσκεται, όμως, αλλού. Και αυτό είναι τα γεωπολιτικά, όπως ομολογεί και ο ίδιος ο Σόιμπλε. Και καλώς ή κακώς εκεί βρήκαν τον δάσκαλό τους. Γιατί ο Πούτιν ξέρει να τους παίξει καλά. Δεν πέρασαν δύο μέρες από τη συνάντηση με τον Ποροσένκο στο Μινσκ και άφησε τους δικούς του να εισβάλλουν από την Αζοφική θάλασσα δημιουργώντας τρίτο μέτωπο.
 
Δυστυχώς για τους Γερμανούς, η οικονομία τους παρουσιάζει ήδη τις επιπτώσεις τής εν λόγω κρίσης και το χρηματιστήριό τους, που είναι ο καθρέφτης της Ευρώπης, δεν πρόκειται να ξανανέβει αν η ουκρανική κρίση πάρει τη χειρότερη τροπή που όλοι φοβούνται τον επόμενο χειμώνα. Η υπόθεση, όμως, γίνεται πολύ πιο σύνθετη μετά το διάγγελμα Ομπάμα και την περαιτέρω αναμενόμενη ενεργοποίηση των Αμερικανών.
 
Ολα αυτά λοιπόν πρέπει να προβληματίσουν τη σημερινή κυβέρνηση κα τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που ξέρει οικονομικά και έχει αγωνιστεί για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε. Δεν χρειάζεται να αναπαράγουμε ότι η οικονομία κάνει ράλι όταν η φτωχοποίηση ζει και βασιλεύει και καλό θα είναι οι γόνοι-στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να σταματήσουν τις ανέμελες διακοπές.
 
Το έργο «Η Ελλάδα στη χώρα της σφαλιάρας» πρέπει πια να τελειώσει γιατί πραγματικά η ευρωπαϊκή παράσταση των Γερμανών θα συνεχιστεί εσαεί. Η γερμανική Ευρώπη είναι όρος πια του Bloomberg και όχι του γράφοντος.