Παν. Μπουσμπουρέλης

Αλήθεια, είναι άγνωστο ποιους εξυπηρετεί αυτή η τακτική. Σίγουρα όχι την κυβέρνηση, πάντως, η οποία εισπράττει μεγάλη δυσαρέσκεια.

Και αν κάποιοι τη συμβουλεύουν να καλλιεργεί κλίμα τιμωρητικότητας ανάλογο με της Ιεράς Εξέτασης στην εποχή του Ιγνάτιου Λογιόλα, είναι βέβαιο ότι την οδηγούν μόνο στα αυτοτογκόλ. Εχουμε φτάσει στον Δεκέμβριο του 2013 και, αντί να συζητάμε για αποκρατικοποιήσεις και επενδύσεις, το βασικό μας ζήτημα είναι πώς θα αναπαράγουμε τη νοσηρότητα, για την οποία μάλιστα κάποιοι εκτιμούν ότι δεν αποκλείεται να γυρίσει μπούμερανγκ σε αυτούς που την προάγουν.

Βλέπετε όμως ότι δεν χρειάζεται να μας απασχολεί πώς θα διαμορφωθεί η τιμή του ρεύματος σε τιμές ανεκτές για τα νοικοκυριά και τις βιομηχανίες, αλλά το τι έκανε ο Λιάπης με τις ψεύτικες πινακίδες. Την ίδια ώρα υπογείως οι παίκτες αλλάζουν τα χαρτιά έχοντας ανοίξει πάσης φύσεως παρτίδες με εκείνους που για κάποιους είναι τα θεωρητικά αουτσάιντερ και για άλλους τα αυριανά φαβορί.

Το βασικό πρόβλημα όμως για την κατρακύλα του τελευταίου μήνα, το οποίο έχει καταγραφεί και στα γκάλοπ, σχετίζεται με την πλήρη έλλειψη οράματος για το πού πάνε η οικονομία και η κοινωνία, όταν ο ιδιωτικός τομέας, αφού την πλήρωσε, στοχοποιείται, ο δε δημόσιος οργανώνεται για να ακυρώσει ό,τι υπάρχει περίπτωση  να αλλάξει.

Ο κ. Γιώργος Προβόπουλος θυμήθηκε να ανησυχήσει για τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και δεν φρόντισε να κάνει μια ρεαλιστική κριτική και αποτίμηση για την πορεία εφαρμογής του μνημονίου. Πόσα πράγματα όμως μπορεί να αλλάξει και η Τράπεζα της Ελλάδος σε μια οικονομία όπου είναι ιδιαίτερα αμφίβολο πότε θα αποκατασταθεί και πώς το πλήγμα της ενδογενούς ζήτησης.

Ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, εκ των υστέρων, μας είπε ότι δεν χρειάζεται το μνημόνιο. Ολα αυτά είναι ωραίες κουβέντες, για τους ανθρώπους όμως που θέλουν να τιμήσουν τις υπογραφές των επιταγών τους και να πληρώσουν την Εφορία τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται και την ίδια ώρα η μείωση των αντοχών και των διαθεσίμων δεν δίνει μεγάλες δυνατότητες ούτε επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία.

Η χώρα έχει πράγματι μεγάλες ευκαιρίες. Ο ενεργειακός τομέας και οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώνονται θα έπρεπε να είναι στην καθημερινή ατζέντα της Βουλής για εθνική στρατηγική. Ποιων όμως, εκείνων που αποδεικνύουν και εκ των «πόθεν έσχες» τους ότι έτσι ή αλλιώς δεν έχουν λόγους να ανησυχούν για την επόμενη μέρα;

Η σημερινή κρίση, πέραν της φύσης που την ανέδειξε και συνεχίζει να την κορυφώνει, δείχνει ότι οι προσωπικότητες που θα κάνουν τη διαφορά απουσιάζουν ακουσίως ή εκουσίως από το προσκήνιο. Οταν έρθει το επερχόμενο χάος θα είναι πια αργά και τα περιθώρια ελιγμών θα είναι ακόμα μικρότερα. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό του ελληνικού προβλήματος.

Οτι είναι τα σενάριά του από την αρχή τόσο προβλέψιμα που όταν επιβεβαιώνονται, έχουν προεξοφληθεί και εκφυλιστεί πανηγυρικά. Κάποιοι πανηγύριζαν για την ψήφιση των μέτρων του Νοεμβρίου του 2012. Ομως ήταν μόνο το φυσικό επακόλουθο της κοροϊδίας της περιόδου Παπανδρέου - ΠΑΣΟΚ.

Ας μη σκεφτούμε ποια θα είναι τα μέτρα του Νοεμβρίου του 2014 και υπό ποιες συνθήκες, γιατί είπαμε ότι τα spreads κόλλησαν.Τουλάχιστον, ας μην ανακάμψουν.