Παν. Μπουσμπουρέλης

Η αποτυχία ολοκλήρωσης της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ έχει πολλές αναγνώσεις και σίγουρα το γεγονός ότι η Κομισιόν είχε ενστάσεις, όσον αφορά τη μεταβίβαση της ελληνικής επιχείρησης στους Ρώσους, ήταν τουλάχιστον γνωστό στον ευρύτερο ενεργειακό τομέα που παρακολουθούσε τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Δεν ήταν λίγοι μάλιστα εκείνοι που ανέφεραν ότι ακόμα και αν η ιδιωτικοποίηση ολοκληρωνόταν, θα συναντούσε πάρα πολλά εμπόδια για έγκρισή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι γνωστό ότι έχει εγερθεί πλήθος νομικών ζητημάτων κατά της Gazprom στις Βρυξέλλες και του μονοπωλιακού χαρακτήρα που τείνει να αποκτήσει στις αγορές.

Παράλληλα, είναι βέβαιο ότι το γεωπολιτικό ρίσκο της χώρας θα αυξανόταν εκθετικά καθώς οι ισορροπίες μεταξύ του αμερικανο-ρωσικού ανταγωνισμού στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο θα κλυδωνίζονταν, με την Ελλάδα να βρίσκεται στη μέση.

Η δε ρώσικη πλευρά δε θα μπορούσε να εγγυηθεί τίποτε στη χώρα μας σε αυτή την κατεύθυνση. Δεν θα περιαυτολογήσουμε αναφερόμενοι στις γνωστές προειδοποιήσεις του State Department τους τελευταίους μήνες.

Με τα νέα δεδομένα είναι πολύ πιθανότερο η χώρα να βγει κερδισμένη με την υλοποίηση της μεγάλης επένδυσης του TAP, που για την Ελλάδα θα σημάνει 1,3 δισ. ευρώ. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η αζέρικη πλευρά, που βρίσκεται υπό αμερικάνικη επιρροή, ήταν σε ευθεία σύγκρουση με τη ρώσικη.

Σε κάθε περίπτωση για μία χώρα σαν την Ελλάδα, που σε κορυφαίο κυβερνητικό επίπεδο αποδέχονται τη πιθανότητα ύπαρξη υδρογονανθράκων στο υπέδαφός της, η ενεργειακή πολιτική δεν μπορεί να συνδυάζεται με διατεταγμένες ιδιωτικοποιήσεις από την τρόικα για λογιστικούς λόγους.

Όπως μας απέδειξε εξάλλου η Gazprom, δεν εγγυόταν τίποτα για τα συμφέροντα των ελληνικών βιομηχανιών καθώς τα αιτήματα από ελληνικής πλευράς περι μείωσης της τιμής του φυσικού αερίου, αντιμετωπίζονταν σαν επιχειρήματα περί ανέμων και υδάτων.

Μπορεί λοιπόν σε μικροπολιτικό επίπεδο, σε επίπεδο πρωτογενών εντυπώσεων για τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά και όσον αφορά τη χρηματιστηριακή προεξόφληση, το πρόσημο από τη μη ιδιωτικοποίηση να είναι αρνητικό, από την άλλη πλευρά όμως, επι ζητημάτων ουσίας, συγκεντρώνει πάρα πολλά πλεονεκτήματα.

Με την εξέλιξη αυτή, εφόσον εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η τρόικα θα πρέπει να έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες, ως προς το να εγείρει απαιτήσεις για πρόσθετα μέτρα υποκατάστασης των απολεσθέντων εσόδων από την αποκρατικοποίηση. Παράλληλα, αν η Ευρώπη εννοεί ότι θέλει να στηρίξει το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, ας στείλει τουλάχιστον μια - δύο εταιρείες στο νέο διαγωνισμό, για να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους.

Όσον αφορά το τελικό ταμείο πολλά θα κριθούν από το αν θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη του πρωθυπουργού τον Ιούλιο στην Ουάσινγκτον για να δεί τον Ομπάμα.